امام باقر(ع) به جابر فرمود: ای جابر! بدان که تو دوست و پیر و یار ما شمرده نخواهی شد، مگر اینکه اگر تمام مردم جمع شوند و بگویند: تو مرد بدی هستی این سخن تو را محزون و ناراحت نسازد، و چنانچه گفتند: تو مرد خوبی هستی، تو را مسرور و خوشحال نکند. پس در چنین مواقعی نفس خود را به کتاب خداوند (قرآن مجید) عرضه‌دار و ببین اگر پوینده راه قرآن هستی و در آنچه زهد و بی‌رغبتی خواسته، زاهد و پارسایی، و در آنچه از تو انجام آن را خواسته، بدان مایل و راغب باشی، و از آنچه بیم داده و ترسانده، بیمناک و ترسان باشی، در این صورت ثابت و پا بر جا باش و تو را مژده باد! که بی‌شک از آن سخنان که درباره‌ات گفته‌اند و می‌گویند هیچ زیانی به تو نخواهد رسید.
و چنانچه از قرآن دور و جدا هستی، پس دیگر به خود بالیدن و مغرور شدن برای چیست؟(1)
____________
1- بحارالانوار، ج75، ص 162