روز سه شنبه هشتم مهرماه در خاطر همه ایرانیان باقی می‌ماند. روزی که نه حق سعید عبدولی، که حق ورزش خورده شد و دامن آن از سوی کره ای‌‌ها لکه‎دار شد. ورزش، میدانی است برای رقابت سالم و بازی جوانمردانه و در غیر این صورت هیچ ارزشی ندارد. البته نگاه کره ای‌‌ها غیر از این است و پیش از این هم این موضوع را ثابت کرده اند.
در روزی که عبدولی همه جوره از حریف خود سر بود و کشتی گیر کره‌ای را هر آنگونه که خواست تاباند و صحنه‌های زیبایی را خلق کرد و حتی داور وسط هم موشکافانه کار را پیگیری کرد و به برتری وی رای داد، اما در نهایت افتضاح تاریخی رخ داد و حق ورزشکار ایرانی و البته ایران، تباه شد.
کره ای‌‌ها ید طولایی در رفتارهای ناجوانمردانه دارند. بازی‌های جام جهانی 2002 مصداق بارز حق کشی در فوتبال بود که پای کره ای‌‌ها در میان بود. بازی کره با ایتالیا و بازی این تیم با اسپانیا از تلخ‌ترین و زننده‌ترین صحنه‌های ورزش است که برای همیشه در تاریخ باقی می‌ماند.
قضاوت یکسویه داور بازی کره - ایتالیا کار را به جایی کشید که 400 هزار ایمیل اعتراضی روانه مقامات برگزار‌کننده رقابت‌ها شد. «بایرون مورنو»، داور اکوادوری که بعدتر در فرودگاه جان اف کندی نیویورک به جرم حمل شش کیلو هرویین به 30ماه زندان محکوم شد، قضاوت آن دیدار را بر عهده داشت.کره‌ای‌‌ها به همین بسنده نکردند. دیدار تیم ملی فوتبال کره جنوبی با اسپانیا با داوری «جمال غندور» مصری که صابون این داور به تن ایرانی‌‌ها هم در بازی تیم‌های ایران- عربستان در جام ملتهای آسیا 1996 خورده است. گل‌هایی که ماتادور‌ها می‌زدند و داور، آن‌ها را مردود اعلام می‌کرد. کره ای‌‌ها در آن رقابتها، چهره ورزش و به ویژه فوتبال را مخدوش کردند.
«ایوان هلگوئرا» بهترین حرف را در خصوص این داور به زبان آورد:«آنچه در این بازی اتفاق افتاد، دزدی بود.»
البته در این میان نباید از کوتاهی‎های خودمان هم درگذریم. در جایی که یک اتحاد داخلی در خصوص ورزش و کرسی‌های بین‌المللی وجود ندارد، باید هم سر ورزشکار ایرانی را در میدان‌های خارجی ببرند.
اما آنچه اظهر من الشمس و مشهود است اینکه کره ای‌‌ها نسبت به دیگران بیشتر در حق ورزش و بخصوص ورزش ما جفا کرده‌اند که آخرین نمونه آن عبدولی و پیش از این در بازی با تیم ملی ایران بود که می‌خواستند به هر نحوی شده کاری کنند تا ازبکستان به جای ایران راهی جام جهانی شود که البته تیرشان به سنگ خورد.