حسین دهباشی در توئیتر به انتقاد از شعارنویسی روی دیوار سفارت انگلیس پرداخت و نوشت: «با رنگ نوشتن روی دیوار سفارت‌های غربی که هر کودکی می‌تواند، جرأت دارید روی دیوار سفارت‌های چین یا روسیه ولو با مداد نقطه‌ای بگذارید.»

معلوم نیست چرا یادآوری دویست سال جنایات استعمار انگلیس، به آقای دهباشی برخورده است؟ او البته عمداً به روی خود نیاورده که دولت انگلیس در جریان حمایت اغتشاشات اخیر، فعال بود و شبکه‌های لندنی در تحریک به آشوب و جنایت و تخریب و آتش‌افروزی، میداندار اصلی بودند. همچنین سفارت کشورمان در لندن چندین نوبت با چراغ سبز پلیس انگلیس، آماج حمله اوباش اپوزیسیون قرار گرفته است.

ملت ما نسل اندر نسل، با این رژیم استعماری پدرکشتگی دارد. انگلیسی‌ها در دو قرن اخیر، جنایات فراوان در حق ملت‌های مختلف مرتکب شده‌اند، که ملت ما هم یکی از قربانیان بوده است. آنها جنگ‌های جهانی و منطقه‌ای بسیار پدید آوردند و ویرانی و قحطی‌هایی را که ده‌ها میلیون نفر را به کام مرگ کشاند و صد‌ها میلیون نفر را به اسارت درآورد، موجب شدند. ایران ما هم، جنایات و خسارت‌های بسیاری را از انگلیسی‌ها متحمل شده است. امتیازات استعماری فراوان در دوره قاجار و پهلوی (قرارداد‌های رژی، ۱۹۱۹ و نفت)، جدا کردن افغانستان و بحرین، اشغال سرزمینی، تحمیل دو کودتای سوم اسفند 1299 و 1332 و برقراری نیم قرن دیکتاتوری پهلوی، مُشتی از خروارها جنایت انگلیس در حق ملت ماست. بعد از انقلاب هم، مردم ما انگلیس را به حمایت از رژیم متجاوز صدام، حمایت از گروهک‌های تجزیه‌طلب و تروریست، و پیشقدمی در تحریم می‌شناسند. رژیم انگلیس، آخرین‌بار در برجام زیر تعهدات خود زد. با وجود خوش‌بینی‌های نادرستی که دولت سابق نسبت به انگلیس نشان داد، آقای ظریف پس از برجام به گلایه گفت: «بیست ماه پس از انعقاد برجام، نمی‌‌توانیم یک حساب بانکی در انگلیس باز کنیم».

با آن سابقه جنایات و این لاحقه نقش‌آفرینی در اغتشاشات شرارت‌بار اخیر، روشن است که سفارت انگلیس، آماج اعتراضات مردمی قرار بگیرد و البته طبیعی هم هست که عناصر غربگرا و انگلوفیل، از این اعتراض‌ها آزرده خاطر شوند. طبیعی است که هر دولت و سفارت دیگری هم مرتکب آشوب‌افکنی و تدارک شرارت و جنایت و تخریب در خیابان‌های تهران می‌شد، با واکنش مشابهی روبه‌رو می‌گردید.

گفتنی است دهباشی پس از آنکه روابط و معامله‌اش با برخی اعضای اصلی ستاد روحانی به‌هم خورد، به شومن‌بازی با روحانی اذعان کرد و در اعترافی شرم‌آور گفت: «متن‌‌های سخنرانی روحانی را در سال 92 من نوشتم. 27- 28 جمله طراحی شده بود که قرار بود او بگوید. مثلاً «هم چرخ سانتریفیوژ‌ها باید بچرخد، هم چرخ زندگی مردم. از روحانی خواستم در فیلم بگوید: من سال‌هاست وقتی بین منزل و اداره‌ تردد می‌‌‌کنم و مردم را می‌‌‌بینم و چهره‌‌‌ها را مطالعه می‌‌‌کنم، می‌‌‌بینم چقدر گرفته و عبوس است و خنده در چهره‌‌ها نیست. در گفت‌‌وگوی شبکه دو، بنای‌مان این بود که وقتی او مقابل مجری قرار گرفت، هرچه مجری می‌گوید را رها کنیم و به تلویزیون حمله کنیم. روزبه‌‌روز با سیطره رسانه‌‌ها، آدم‌‌هایی انتخاب می‌شوند که به شومن و بازیگر، نزدیک‌‌ترند تا سیاستمدار. از روحانی خواستم در فیلم بگوید: «من سال‌هاست وقتی بین منزل و اداره‌ تردد می‌‌کنم و مردم را می‌‌بینم و چهره‌‌ها را مطالعه می‌‌کنم، می‌‌بینم چقدر گرفته و عبوس است و خنده در چهره‌ها نیست».

اعتراف به تدارک این شومن‌بازی و دغلکاری با مردم ایران در حالی است که به‌عنوان فقط یک نمونه، جان ساورز رئیس سرویس جاسوسی ام‌آی‌سیکس انگلیس مهرماه 94 درباره پشت‌پرده طراحی برجام به سی‌ان‌ان گفته بود: «توافق هسته‌‌ای ظرف 15 سال، ایران را به کشوری نُرمال تبدیل خواهد کرد. ما شاهد کشوری هستیم که در مرحله انتقال از مبانی انقلابی به کشوری نُرمال‌‌‌تر قرار دارد. اما در داخل ایران در این مسیر، چالش وجود دارد. ما نیاز داریم صبر استراتژیک داشته باشیم تا به آن فرصت دهیم توسعه یابد». او همچنین آبان 89 (یک ماه قبل از ‌ترور شهید شهریاری) اظهار داشت: «نمی‌‌توان روند پیشرفت‌‌های علمی ‌ایران را تنها با دیپلماسی متوقف کرد. ما به عملیات‌‌های اطلاعاتی نیاز داریم تا در روند دستیابی ایران به فناوری‌های نوین مشکل ایجاد کنیم».