از «معلی ابن خنیس» نقل شده که گفت: در محضر امام صادق(ع) عرضه داشتم: حق مومن بر مومن چیست؟  حضرت فرمود: مومن هفت نوع حق بر مومن دارد که واجب و حتمی می‌باشد. چنانچه یکی از آنها پایمال گردد از ولایت خداوند خارج گشته و ترک طاعت او کرده است و هیچ حظ و بهره‌ای از آن نمی‌برد. 1- اولین و ساده‌ترین حقوق این است که آنچه را برای خود دوست داری برای او دوست داشته باشی و آنچه را برای خود ناپسند و زشت می‌دانی برای او هم ناپسند دانی. 2- او را(با تمام وجود اعم از) جسم، مال و ثروت، زبان، دست و پا کمک نموده و دریغ نورزی. 3- در خشنود شدن او گام برداری و از هرگونه ایجاد ناراحتی برایش اجتناب نموده و فرمانبر خواسته‌های(مشروع) او باشی. 4- چشم بینا، راهنمای آشنا و آئینه(روشن و بیانگر عیب‌ها و زشتی‌های او) باشی. 5- مبادا تو سیر باشی و او گرسنه، تو سیراب و او تشنه، تو پوشیده از لباس و او برهنه باشد! 6- تو دارای خدمتکار و او بدون خادم، تو دارای همسر باشی که در امور زندگی تو را کمک و یار باشد، ولی او بدون همسر و بدون یار باشد(پس اگر چنین حالتی باشد) خادم خود را نزد او بفرست تا لباس‌هایش را بشوید، خوراکش را آماده سازد و فرش و رختخواب او را مهیا سازد. 7- سوگند او را تصدیق، دعوتش را اجابت، در مریضی و ناراحتی‌اش عیادت و دلجویی، در تجهیز و تشییع جنازه‌اش همکاری و مشایعت نمایی و چنانچه خواسته‌ای داشته باشد، بر انجام آن مبادرت نموده و مبادا کاری کنی که مجبور شود رو بیندازد و تقاضای کمک کند. اگر چنین حقوقی را رعایت کنی، ولایت تو بر او و او بر تو پیوسته و محکم گشته است. (1)

____________

1- مستدرک‌الوسایل، ج 9، ص 42، ح 10155