سیاوش رسولی
تا به حال واژه ارتجاع و عقب‌ماندگی را شنیده‌اید؟! این واژه را شاید بارها و بارها در مصادیق مختلف شنیده باشید. اما ارتجاع رسانه‌ای کمتر شنیده شده است. بد نیست بدانیم در دنیای رسانه‌ها کسانی همچنان در سال‌های قبل از انقلاب اسلامی ایران سیر می‌کنند و به دنبال دستمال کهنه شده‌ای به نام شاهنشاهی و رژیم سلطه طلب شاهانه هستند؛ آن هم در عصر و قرن 21 که در تمام دنیا مردم آزادیخواه اعتنایی به نظام‌های استبدادی و دیکتاتوری نمی‌کنند. بسیاری از شبکه‌های ماهواره‌ای معاند با جمهوری اسلامی مصداق چنین نگاهی هستند. در این بین شبکه‌های موسوم به سلطنت طلب نماد بارز ارتجاع رسانه‌ای محسوب می‌شوند.
برای درک بهتر این مسئله کافی است کمی به نظام‌های سیاسی امروز دنیا نگاه کنیم تا ببینیم که در بسیاری از آنها حتی به صورت ظاهری و دروغین هم که شده با نام دموکراسی خودنمایی می‌کنند. در حالی که زنجیره رسانه‌های سلطنت طلب هنوز خود را حامی سلسله‌ای می‌دانند که با عنوان پهلوی سال‌ها به استبدادی‌ترین شکل ممکن بر این مملکت حکفرما بود.
نشانه‌های عقب‌ماندگی
«والاحضرت»، «شاهنشاه آریامهر»،
«اعلی حضرت همایونی»، اینها تنها بخشی از کلمات مضحکی است که از جانب این شبکه‌های ماهواره‌ای بارها و بارها در مورد آخرین دیکتاتور ایران تکرار شده است. کلماتی که معلوم نیست به چه قصدی از سوی این رسانه‌ها تکرار می‌شود. چرا که خود آنها هم می‌دانند که محمدرضا پهلوی مانند دیگر دیکتاتورهای تاریخ به فراموشی سپرده شده و در ذهن مردمی که سالها زیر شکنجه او بودند دفن شده است.
از سوی دیگر بحرانی که این شبکه‌ها دارند نوع و نحوه تنظیم برنامه‌هایی است که از سوی آنها پخش می‌شود، به گونه‌ای که به جرات می‌توان گفت که از پایین‌ترین سطح اجرا برخوردار هستند.
داد و بیداد و تندگویی از رفتارهای همیشگی آنهاست، به گونه‌ای که حتی از ارائه یک تحلیل مناسب هم به ببینده عاجز هستند و در اکثر مواقع سعی می‌کنند با این نوع رفتارها بیننده را به خود جلب کنند.
نکته قابل توجه در این بین اختلافاتی است که در بین بعضی از آنها وجود دارد و گاهی اوقات کار به توهین به یکدیگر هم می‌رسد، به گونه‌ای که تخطئه یکدیگر از کارهای معمول
درآنهاست.
اما در کنار تمام این مسائل گاهی اوقات در بعضی از آنها به صورت وقیحانه و بی‌شرمانه‌ای به آرمان‌های سیاسی و اعتقادی مردم ایران توهین می‌شود.
حتی عرف‌های معمول رسانه‌ها هم دیگر در این شبکه‌ها رعایت نمی‌شود. عرف‌هایی مانند حفظ ادب و احترام به مقامات یک کشور که بارها و بارها این موضوع در این شبکه‌ها زیر پاگذشته شده است. جالب‌تر از همه اینکه بسیاری از آنها هر روز خود را یکی از ناجیان ایرانی معرفی می‌کند که قراراست به زودی به کشورمان بیاید و ایران را آزاد کند! که حقیقتا این موضوع بازی با ذهن بیننده و بی‌احترامی به اوست! حال باید با تمام توان این موضوع را اعلام کنیم که نظام جمهوری اسلامی حقیقتا کوچک‌ترین احساس خطری از سوی این شبکه‌ها نمی‌کند، چرا که شبکه‌هایی که هنوز رسوم اولیه و عرف‌های رسانه‌ای را نمی‌دانند چگونه می‌خواهند به کشور و نظام ما ضربه وارد کنند؟ شبکه‌هایی که حتی نمی‌توانند یک پیام عادی سیاسی را به مخاطبان خود انتقال دهند قطعا هیچ‌گونه تاثیری هم نخواهند داشت.از سوی دیگر نکته‌ای که در بین این شبکه‌ها به صورت فراگیری پخش شده است و به صورت یک اپیدمی سراسری و همیشگی بین آنها وجود دارد بی‌توجهی آنها به میزان مشروعیت و محبوبیت بالای حاکمیت ما که نشان از حمایت بی‌شائبه از سوی مردم دارد است. و همین موضوع باعث شکست همیشگی آنها شده است. هر چند که خود آنها هم به این موضوع واقف هستند و می‌دانند که سالهاست به در بسته می‌زنند.