عباس در راهپیمایی‌هایی که در سراسر شهر بر علیه رژیم خود‌کامه طاغوت برگزار می‌شد شرکت فعالانه‌ای داشت چرا که معتقد بود و همواره می‌گفت: باعث همه بدبختی‌هایی که ما به آن مبتلاییم همین رژيم طاغوت است. در یکی از تظاهراتها یکی از همکلاسی‌هایش به نام ابوذر فیروزی شهید شد. او تحت‌تاثیر قرار گرفت و در تظاهرات عباس همیشه نفر اول بود. با پیروزی خون بر شمشیر به رهبری روح خدا و تشکیل انجمن‌های اسلامی، وی نیز به عضویت انجمن اسلامی در آمد. دوره دبیرستان او که مقارن با جنگ تحمیلی بود او نیز چون دیگر جوانان متعهد، به عضویت گروه مقاومت مسجد علی‌بن‌الحسین(ع) درآمد و پس از کسب آموزش‌های نظامی لازم و جلب رضایت خانواده، عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل گردید.عباس در طول فعالیتش در جبهه نبرد در مناطق عین خوش، پل کرخه، دشت عباس و عملیات آزاد سازی فکه شرکت داشت. پس از چندی مجددا رضایت خانواده را برای رفتن به جبهه جلب نموده عازم جبهه‌های نبرد گردید. این بار در جبهه داغ جنوب در تیپ امام‌سجاد(ع) مسئولیت امدادگری را برعهده گرفت و در عملیات آزاد سازی خونین شهر شرکت نمود، پس از عملیات آزادسازی خرمشهر به مرخصی کوتاهی رفت و سپس به جبهه بازگشت. این بار در عملیات رمضان شرکت می‌کند و سپس در ادامه عملیات محرم به همراه گروهی از برادران به محاصره دشمن در می‌آیند. خانواده‌اش برای مدتی از او خبری نداشتند و تصور می‌کردند عباس به اسارت دشمن درآمده است اما با یاری خدای تعالی محاصره دشمن شکسته شد و از مهلکه جان سالم بدر بردند و پس از مدتی سالم به خانه بازگشتند.پاسدار شهید «عباس پارسایی»، سال 1342 در روستای کلینک‌ بخش «مشایخ دشمن زیاری» فارس متولد شد و در 1362/12/3 در عملیات خیبر (در منطقه طلائیه) بر اثر اصابت ترکش راکت هواپیما به سینه‌اش به شهادت رسید.
ستاد یادواره شهدای بهداری رزمی فارس