نخست‌وزیر انگلیس در حالی ایران را متهم به حمایت از سازمان‌های تروریستی کرد و برنامه هسته‌ای کشورمان را زیر سؤال برد که لندن یکی از پایه‌گذاران سازمان‌های تروریستی- طالبان، القاعده و داعش- در منطقه و از سازندگان تسلیحات کشتار جمعی به ویژه سلاح اتمی است. کامرون در عین حال مدعی شد ایران می‌تواند بخشی از راه‌حل شکست داعش در عراق باشد نه اینکه بخشی از مشکل باشد!
این موضع‌گیری گستاخانه بلافاصله پس از ملاقات با رئیس‌جمهور کشورمان در حالی اتفاق افتاد که قبل از آن نیز وزیر خارجه انگلیس در دیدار با دکتر ظریف از موضع طلبکارانه و مدعی حقوق بشر برخورد کرده بود. قبل از آن نیز انگلیسی‌ها مطالبه غرامت از ایران کرده بودند.
به رغم کارنامه سیاه رژیم انگلیس، روزنامه‌های شبه اصلاح‌طلب و برخی حامیان دولت، روز پنج‌شنبه ذوق‌زدگی غیرقابل تصوری نسبت به دیدار روحانی- کامرون از خود نشان دادند. روزنامه ایران تیتر اصلی خود را به این عنوان اختصاص داد: «پایان 35 سال رابطه سرد»(!) روزنامه اعتماد که ذوق‌زده‌تر از دیگران به نظر می‌رسید تمام صفحه اول خود را به عکس دیدار مذکور اختصاص داد و نوشت «رئیس‌جمهور ایران و نخست‌وزیر انگلستان دستان یکدیگر را فشردند/ روحانی- کامرون؛ دیدار پس از 36 سال». این روزنامه چند سال پیش به مدت چند ماه تحلیل‌های شبکه دولتی انگلیس را بدون ذکر منبع به نام خود منتشر می‌کرد. روزنامه آفتاب یزد نیز «تحول تاریخی در دیپلماسی» را انتخاب کرد. و در سرمقاله خود نوشت: این دیدار از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است به دلیل این که بریتانیا دارای دو چهره است یکی مربوط به اتحادیه اروپا و چهره دیگر که اهمیت بیشتری دارد مربوط به آسیاست. بنابراین این ملاقات قطعا با موافقت آمریکا صورت گرفته است و می‌تواند پیامی از طرف آمریکا به ایران باشد... از طرف دیگر این مسئله نشان دهنده این است که اتحادیه اروپا گرایشی نسبت به ایران پیدا کرده است.
روزنامه آرمان نیز در تیتر و عکس اول خود نوشت«کامرون و روحانی در نیویورک به هم رسیدند/ دیدار تاریخی در پرونده ایران و انگلیس». زیباکلام در همین روزنامه نوشت: نفس اینکه دیدار رئیس‌جمهور ایران با نخست‌وزیر انگلیس در ایالات متحده رخ می‌دهد یعنی چراغ سبز مجموع کشورهای غربی برای رابطه صمیمانه‌تر با تهران. حال باید دید سیاست خارجی ایران به کدام سو می‌رود و آیا از این چراغ سبز استقبال می‌کنیم یا سیاست دیگری را تعریف می‌کنیم؟!
زیباکلام پیش از این دیدار نیز در روزنامه شرق نوشت: دیدار رئیس‌جمهور ایران با نخست‌وزیر کامرون دارای اهمیت بالایی است... اگر زمینه‌های توافق تهران و واشنگتن فراهم نشده بود، در عمل، غیرممکن می‌شد که بلندپایه‌ترین مقام کشور انگلستان با رئیس‌جمهور ایران دیدار و گفت‌وگو می‌کرد. البته، ممکن است برخی از مخالفان تنش‌زدایی ایران و ایالات متحده، ما را متهم کنند که به این ملاقات بیش از حد، خوش‌بین شده‌ایم.
روزنامه شرق نیز در تیتر اصلی خود نوشت: «کامرون پس از دیدار روحانی: پاره‌ای از تاریخ ساخته شد»!؟ از سوی دیگر فرهیختگان وابسته به دانشگاه آزاد نیز تیتر زد «طلسم دیدار مقامات بلندپایه ایران و بریتانیا شکسته شد»! روزنامه شهروند ارگان هلال‌احمر نیز «دیدار تاریخی در نیویورک را انتخاب کرد» و روزنامه مردم‌سالاری «بهار روابط تهران- لندن» را پیش‌بینی کرد؛ مجموعه خوش گمانه‌ها و ذوق‌زدگی‌هایی که با واکنش توهین‌آمیز نخست‌وزیر بی‌سروپای انگلیس نسبت به ذوق‌زدگان جبران شد.
یادآور می‌شود: نرمش یک سویه نسبت به رژیم منفور انگلیس در حالی است که این رژیم در طول دو قرن گذشته بارها در حق ملت ایران ظلم کرده، از حکام مستبد جانبداری نموده، هرات را اشغال و از خاک کشورمان جدا کرده، در سرکوب و انحراف نهضت مشروطه نقش‌آفرین بوده، با کودتا رژیم منحوس پهلوی (رضاخان و محمدرضا پهلوی) را به مدت 54 سال به ملت ایران تحمیل کرده، به واسطه مشارکت در اشغال ایران در جنگ جهانی باعث قحطی و مرگ و میر صدها هزار نفر شده و بالاخره پس از پیروزی انقلاب نیز در تجهیز و تحریک رژیم بعثی علیه ایران، حمایت از گروهک‌های برانداز و فشار اقتصادی علیه ملت ایران ایفای نقش کرده است. هم‌اکنون نیز به اعتبار تحریم‌های ظالمانه که رژیم انگلیس از عوامل اصلی پایه‌گذاری آن بود، بالغ بر صد میلیارد دلار از اموال ملت ایران در خارج بلوکه شده است. انگلیس از حامیان اصلی فتنه سبز در سال 88 بود.
در جریان ملی شدن صنعت نفت نیز انگلیسی‌ها با «نامشروع» خواندن این حرکت ملی، ابتدا با سران وقت به گفت‌وگو نشستند، اما بعد از این که به نتیجه مطلوب یعنی تقسیم 50-50 نفت میان دو کشور نرسیدند، ایران را تهدید نظامی کردند و بعد از آن هم تحریم علیه شرکت‌های نفتی را کلید زدند. هر چند در پایان با رأی دادگاه‌های بین‌المللی ایران محق شناخته شد، اما انگلیس با حضور فعالانه در کودتای 28 مرداد و با همکاری آمریکایی‌ها زهر خود را به ملت ایران ریخت. پیش از آن در شهریور 1320 انگلیسی‌ها در اشغال ایران به همراه آمریکا نقش‌آفرینی کرده بودند.
پس از انقلاب غرض‌ورزی انگلیسی‌ها نسبت به مردم ایران ادامه یافت و حتی شدت گرفت. تا آن جایی که در جنگ ایران و عراق با حمایت همه جانبه از حکومت صدام به کشتار افراد غیرنظامی دست زدند. کشور انگلیس با ارسال گاز سارین برای حزب بعث باعث شد، صدها نفر از رزمندگان ایرانی شیمیایی شده و با استنشاق این گازها مسموم شوند. ده‌ها شهید و جانباز شیمیایی حاصل همکاری انگلیس با صدام بود که هنوز هم پس از سال‌ها عوارض آن باقی است.