دانش‌آموز شهید وحید الهی بیست‌وسوم مرداد سال 1350 در بهبهان پا به‌عرصه وجود گذاشت.ایام کودکی با الطاف الهی تحت تربیت اسلامی پدر و مادر قرار گرفت و در دامان پر مهر والدین خود دوران طفولیت را با شادی کودکانه گذراند. دوران دبستان را با عشق و علاقه‌ای که به درس داشت با نمرات خوب به پایان رساند و در همین ایام با بچه‌های محل به مسجد می‌رفت و در کلاس‎های قرآن و درس شرکت می‌کرد.نماز خواندن را در کودکی به خوبی یاد گرفت و تا وقت شهادت تقید خاصی به انجام عبادات داشت. در دوران راهنمائی، نوجوانی پرشور بود و علاقه وافری به درس و فعالیت‌های مذهبی نشان می‌داد. نوجوانی مسئولیت‌پذیر، آرام، باوقار و متین بود، به دلیل حسن مسئولیتی که در وجودش نهفته بود و مهر و محبتی که به برادر بزرگ‌تر خود که فلج بود داشت بیشتر کارهای او را خود به عهده می‌گرفت و صمیمیتی خاص بین آن دو برقرار بود. رابطه‌اش با والدین بسیار صمیمی و مهربان بود و اعضای خانواده را دوست می‌داشت. خیلی شوخ‌طبع بود و کودکان را دوست می‌داشت و با آنها بازی می‌کرد.نسبت به همسایه‌ها احترام خاصی قائل بود و کارهای آنها را در حد توان انجام می‌داد.با پیروزی انقلاب اسلامی در برنامه‌های فرهنگی و مذهبی مساجد و مدرسه حضوری فعال داشت. همچنین در مراسم مسجد و در نمازجماعت شرکت می‌کرد. سرانجام روز چهارم آبان سال 1362 در حالی‌که با دیگر همکلاسی‌هایش به درس معلمشان گوش می‌دادند با اصابت موشک صدامیان به مدرسه راهنمائی شهید پیروز به‌فیض شهادت نائل شد و پیکر پاکش در گلزار شهدای بهبهان آرام گرفت.