امام باقر(ع) درباره تفسیر آیه: «کلا بل ران علی قلوبهم ما کانوا یکسبون» می‌فرماید: هیچ بنده مومنی نیست مگر اینکه دلش پاک و روشن است و هنگامی که آفریده شده، دلش پاک است، تا مادامی که گناه نکرده است، اما وقتی که گناه کرد، نقطه سیاهی بر دل سفیدش پیدا می‌شود، اگر توبه کرد،‌ پاک می‌گردد، ولی اگر مداومت بر گناه کرد، به‌تدریج سیاهی دل زیاد می‌گردد، به‌صورتی که تمام دل، زنگار می‌گیرد و سیاه می‌شود (مانند سنگ سخت می‌شود). وقتی که تمام دل را سیاهی گرفت، دیگر موعظه در او اثر نمی‌کند، بلکه گاهی به کفر می‌انجامد و در او ظهور می‌کند.(1)
____________
1- اصول کافی، ج2، ص273