این روزها، در آستانه یک سالگی دولت انقلابی و جهادی رئیسی و فرونشستن گرد و خاک مزدوران دشمنان مشترک دو ملت ایران و عراق، یعنی آمریکا، اسرائیل و آل‌سعود، در عراق، با مروری بر حوادث یک سال گذشته، شاهد اتفاقات گاه کم‌نظیر و عبرت‌انگیزی هستیم که به‌راستی نشان می‌دهند، نه‌تنها قطار انقلاب به ریل اصلی خود برگشته و پس از حدود سه دهه وادادگی حقارت‌آمیز غربگدایان بعضاً مزدور، در مقابل اربابان غربی خود، «روحیه امید و اعتماد مردم» و اعتماد به نفس ملت رشید ایران، بار دیگر احیا شده، بلکه در عرصه سیاست منطقه‌ای حرف اول و آخر را می‌زند و در عرصه سیاست بین‌المللی و جهانی نیز، به یک شریک قدرتمند و قابل اعتماد برای ابرقدرت‌های واقعی امروز جهان، یعنی روسیه و چین، تبدیل شده است. و نه‌تنها این، بلکه در آن سوی جهان، در به‌اصطلاح «حیاط خلوت» سابق آمریکا، هم خیمه‌زده و شرکای قدرت قابل اعتماد، دارای اعتماد به نفس و مصمم به مبارزه و باز هم، دشمن مشترک، یعنی «شیطان بزرگ» بلکه «شیطان اعظم»، پیدا کرده و واقعاً، به یک قدرت و یک بازیگر بین‌المللی نقش‌آفرین و تأثیرگذار تبدیل شده است که درخواست رئیس‌جمهور فرانسه از رئیسی برای میانجیگری در جنگ میان روسیه و اوکراین، که به بزرگ‌ترین بحران جاری پیش روی اروپا منجر شده، نمونه دیگری از آن است.

حقیقتاً اینها چیزهای کمی نیستند. ایجاد روحیه امید و اعتماد و خودباوری و تکیه بر توانمندی‌های ذاتی و ملی، به حرکت و جنب‌وجوش درآوردن استعدادهای عظیم و درخشان نهفته در این آب و خاک کهن و متمدن، که همه حرکت‌ها و همّ و غمّ آن حاکم کردن ارزش‌های الهی و انسانی بر جهان و مبارزه با ظلم و فساد در عرصه حیات بشری است، نه‌تنها خدمت به ملت و تمدن خودی است، که خدمت بزرگ و بی‌نظیری به جامعه جهانی است و درست به همین دلیل است که امروز ایران اسلامی، نزد ملت‌های آزادی‌خواه و عدالت‌جوی جهان اهمیت و اعتبار ویژه دارد. کما اینکه، امروز، ایران عزیز ما به اذعان و اعتراف دوست و دشمن و صاحبان راستین بصیرت و آگاهی سیاسی در جهان، دارای ملتی است که می‌شود، به قول معروف، روی حرفش حساب باز کرد. این چیز کمی است!؟ اینها، افتخارآمیز نیست که آدم عزت داشته باشد، حرمت و کرامت داشته باشد، مورد احترام ملت‌های رشید دنیا، از شرق عالم گرفته تا غرب آن و از شمال تا جنوب جهان، باشد!؟

البته، همان‌طور که مقام معظم ولایت، مکرر بر آن تأکید کرده‌اند، ما در بحث اقتصاد و معیشت مردم، مشکلاتی داریم که هیچ‌کس نمی‌تواند منکر این واقعیت ملموس باشد و با وجود دشمنی‌های آشکار و پنهان دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی، دور از انتظار نیست و تا حدی، طبیعی است. اما، امروز، در کجای جهان، این مشکلات وجود ندارند؟ وضعیت آشفته در غرب را ببینید! به اروپای مغرور و مستکبر، نگاه کنید. که علاوه‌بر مشکلات و معضلات عدیده اجتماعی، فقر، بی‌خانمانی، شکاف‌های عمیق طبقاتی، فساد و فحشای گسترده و اعتراض‌های پی‌درپی شهروندان به اوضاع معیشتی، امروز کار به جایی کشیده که در برخی از کشورهای اروپایی مدعی مدیریت، مردم دارند برای زمستان پیش‌رو، «هیزم ذخیره می‌کنند» و دولت‌های آن به مردم، توصیه‌های عجیب و غریب می‌کنند؛ مثل اینکه، در هنگام استحمام، آن جاهایی از بدن را که لازم نیست، نشویید یا برای شست‌وشوی دهان و مسواک زدن، از آب لوله‌کشی استفاده نکنید و...

در آمریکا، شرایط به مراتب وخیم‌تر است و اوضاع زندگی اکثریت عظیمی از مردم، هیچ خوب نیست. در میان کشورهای غربی، بیشترین تعداد افراد زیر خط فقر را دارد، حدود 47 درصد جمعیت؛ بیشترین افراد بی‌سرپناه، در آنجا، در خیابان‌ها و پارک‌ها پراکنده هستند و پرسه می‌زنند؛ بدترین وضعیت بهداشت و درمان را دارد؛ بیشترین زندانیان جهان را در خود جای داده است؛ خشونت و ناامنی در آنجا بیداد می‌کند و به تعبیر دکتر جان دبلیو. وایتهد، نویسنده شجاع و برجسته آمریکا، به یک «میدان نبرد» واقعی بین اقلیت ۱٪ حاکم و اکثریت 99٪ مردم عادی آمریکا، به یک «اردوگاه کار اجباری الکترونیک» و به یک «زندان بدون دیوار» تبدیل شده است.

و اما از منظر سیاسی و سیاست ملی، اقدام بی‌سابقه، شجاعانه، آگاهانه و نشأت گرفته از آموزه‌های اصیل شیعی و امامت و ولایت آیت‌الله‌العظمی سیدکاظم حسینی حائری، دومین مرجع بزرگ شیعیان عراق، که صدری‌ها و خود سیدمقتدا صدر، بنا به وصیت پدرش آیت‌الله سیدمحمدصادق صدر، او را مرجع و مقتدای خود می‌دانند، در انتشار یک بیانیه کوتاه، صریح و سرشار از توصیه‌های اساسی برای حال و آینده عراق و منطقه، ضمن اعلام رسمی کناره‌گیری از مقام مرجعیت به‌دلیل بیماری و وضعیت جسمانی به همه مؤمنان «اطاعت» از «حضرت آیت‌‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای» را به‌دلیل شایستگی و بایستگی بیشتر ایشان برای «اداره مبارزه با نیروهای ستمگر و مستکبر» در شرایط حاضر توصیه کرد، برگ زرین دیگری در کارنامه افتخارآمیز جمهوری اسلامی ایران به ثبت رساند و جایگاه و قدرت منطقه‌ای آن را، بیش از پیش، تقویت کرد. نکته رمزآمیز این حرکت عظیم و مبارک این بود که مصادف شده بود با حضور مولای ما در مضجع شریف ستاره هشتم آسمان امامت و ولایت، که سر بر تربت مقدس مولایش و مولا و مایه امید همه ما، ساییده بود و با او نجوا می‌کرد. و عجیب اینکه اجازه داده بود رسانه‌ها این صحنه را در چشم جهانیان بنشانند تا به چشم خود شاهد باشند که ملت ایران به‌دنبال چیست و مفهوم و تعریف قدرت و سیاست در جمهوری اسلامی ایران با مفهوم و تعریف غرب مغرور و مستکبر تا چه اندازه متفاوت است. 

به‌راستی، اگر این دستاوردها و پیروزی‌های پیاپی، تولید قدرت نیست، پس چیست؟ یادمان نرود که ما تا حدود چهار دهه قبل چه اوضاع اسف‌انگیزی داشتیم. یک ملت حقیر و سرشکسته بودیم که سگ‌های آمریکایی بر ما مردم ارجحیت داشتند، چه رسد به خود آمریکایی‌ها، که اینجا را خانه و جزیره ثبات خود تلقی می‌کردند و در آن اختیار تام داشتند!

خدا را شاکریم که امروز به برکت «دولت رئیسی»، تا حد بسیار زیادی از شرّ غربگدایان کاسه‌لیس و بی‌هویت، راحت شده‌ایم. هرچند به فرموده امام راحل‌مان، به این سادگی‌ها و به این زودی‌ها دست از سر این ملک و ملت برنمی‌دارند. اما، چه باک، که علی‌الظاهر روز ظهور نزدیک‌تر و نشانه‌های آن آشکار شده است.

مژده‌ای دل که مسیحا نفسی می‌آید

که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش

زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید 

_______________________

* دانشیار بازنشسته دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران