جلوه‌ای از معرفت توحیدی امام حسین(ع)(حکایت خوبان)

 

 

از امام حسین(ع) پرسیدند: چگونه صبح کردی؟ حضرت فرمود: صبح کردم در حالی که پروردگار را بالای سر خود ناظر می‌بینم و آتش دوزخ را در پیش روی خود دارم و مرگ مرا می‌طلبد و حساب و کتاب الهی مرا احاطه کرده و فرا گرفته است و من در گرو اعمال خودم هستم. آنچه را دوست دارم نمی‌توانم به دست آورم و آنچه را دوست ندارم، نمی‌توانم از خود دور سازم. زیرا زمام امور و کارها در دست دیگری است. اگر او بخواهد عذاب و عقابم می‌کند و اگر نخواهد عفو می‌نماید و می‌بخشاید. بنابراین آیا فقیر و نیازمندی همچون من به خدای خویش نیازمند و محتاج نیست؟ (1)

____________

1- بحارالانوار، ج 75، ص 113