سرویس سیاسی-
روزنامه ابتکار در مطلبی به نقل از یک کارشناس نوشت: «پیش از این یارانه‌ای که به واردکننده اختصاص می‌یافت مضراتی از جمله تورم و بی‌عدالتی داشت پس قیمت ۴ کالای پایه‌ای اصلاح شد و در نتیجه کالاهایی که متأثر از این ۴ کالای پایه‌ای بودند مثل لبنیات یا محصولاتی که از روغن، مرغ و تخم مرغ تهیه می‌شدند هم افزایش یافت. قطعاً با اجرای طرح اصلاح اقتصادی بخشی از تورم سالانه کاهش می‌یابد نه اینکه صفر شود.»
در این مطلب آمده است: «ما در یک سال و دو سال نمی‌توانیم برای کنترل و مهار تورم کاری کنیم. اما باید بدانیم که تمام دنیا در یک بازه زمانی 8 تا 10 ساله توانسته‌اند به سمت یک ثبات در تورم حرکت کنند. کنترل تورم تنها چالش ایران نبوده و دنیا تجربه‌های متفاوتی در این زمینه دارد.»
کارشناس اقتصادی به ابتکار گفت: «با اصلاح ساختار هزینه‌کرد دولت، اصلاح نظام پولی و اصلاح نظام ارزی می‌توانیم در یک دوره میان‌مدت 8 تا 10 سال می‌توانیم تورم را کنترل کنیم دقیقاً همان کاری که بسیاری از کشورها در دنیا انجام داده‌اند.»
گفتنی است دولت روحانی به‌جای بازگشت به راهبرد اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید داخلی، تمام وقت خود را صرف رانت ‌سازی با توزیع نابرابر ارز 4200 تومانی موسوم به «ارز جهانگیری» کرد و در عمل، فسادی دامنه‌دار را شکل داد به‌طوری که از مجموع ذخایر ارزی کشور در مجموع 18 میلیارد دلار را بر باد داد. بر همین اساس بود که رئیس‌جمهور رئیسی در گفت‌وگوی اخیر تلویزیونی با مردم با بیان اینکه «ادامه تخصیص ارز ترجیحی موجب افزایش فاصله طبقاتی بود» گفت: قیمت کالاهایی که با ارز ترجیحی وارد می‌شد ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش یافته بود.
نگرانی حامیان دولت رکورددار تورم برای سفره معیشت مردم!
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارش اقتصادی خود نوشت: «یک ماه پس از برنامه پرسر و صدای دولت برای حذف ارز با نرخ ترجیحی موسوم به «جراحی اقتصادی»، حالا شوک قیمتی خود را در افزایش بی‌سابقه تورم ماهانه خردادماه نشان داده است. در حالی که سازمان برنامه و بودجه ایران قبلاً گفته بود که «حذف دلار ۴۲۰۰ تومانی تورم را هفت درصد بالا می‌برد» اما اعلام نرخ تورم بیش از 12 درصدی فقط در یک ماه، نشان داد که این برآورد خالی از اشتباه هم نبوده است.»
اصلاح‌طلبان بعد از سکوت طولانی در برابر مشکلات معیشتی مردم طی سال‌های گذشته، درست زمانی به فکر معیشت مردم افتاده‌اند که دولت سیزدهم در پی آوار برداری از مدیریت فاجعه بار دولت مورد حمایتشان است. در واقع اوضاع امروز کشور ماحصل و میراث مدیریت فاجعه بار دولت مورد حمایت این جریان است. دولتی که با شعار مذاکره و رفع تحریم‌ها و ایجاد درآمد سرشار برای مردم رأی آنها را گرفته بود اما 8 سال بعد علاوه‌بر نابود کردن معیشت مردم، افزایش چند صددرصدی قیمت مسکن، دلار، خودرو، کالاهای اساسی، کاهش چند ده درصدی ارزش پول ملی و... کشور را با 800 تحریم جدید دیگر تحویل داد و رفت.
مدعیان اصلاحات که جزو حامیان تمام‌قد دولت تدبیر و امید بوده و اساساً از مقصران و بانیان وضع کنونی کشور هستند و روزی دلار جهانگیری را افتخار می‌دانستند حالا برای کارشکنی و بزرگنمایی مسئله حذف ارز 4200 تومانی و ایجاد فضای روانی برای شدت و حدت بخشیدن به تورم‌ها و دامن زدن به مشکلات معیشتی، آن را استخوان در گلوی دولت و خود را نگران معیشت مردم معرفی می‌کنند!
بدون تردید پرونده ارز 4200 تومانی بایستی روزی در محکمه صالحه مورد پیگیری قضایی قرار گیرد و بانیان و عاملان سیاست‌های غلط اقتصادی که 18 میلیارد دلار از مجموع ذخایر ارزی کشور را بر باد دادند، محاکمه شوند تا «سیه روی شود هر که در او غش باشد».
حمایت مدعیان اصلاحات از دیپلماسی همسایگی دولت
روزنامه دنیای اقتصاد در مطلبی نوشت: «شاید برای هر یک از کشورهای ترکیه و سوریه، کشورهای آسیای‌میانه یا همسایه‌های شرقی ایران، به صورت مصداقی و تک‌تک، چنین جهشی پیش‌بینی نشده باشد؛ اما تردیدی نیست که هر یک به‌تنهایی مقصدی جذاب به شمار می‌روند؛ از پاکستان ۲۰۰ میلیون نفری گرفته و عراق رو به رشد و نیازمند زیرساخت‌ها تا کشورهای آسیای میانه، باید از طریقی به دریای آزاد برسند یا ترکیه که با وجود همه چالش‌های اخیر اقتصادی‌اش، در کانون توجه قرار دارد.»
در ادامه این مطلب آمده است: «شیب نزولی حضور ایران در بازارهای همسایه طی سال‌های گذشته، با وجود افزایش نرخ ارز و صادراتی‌شدن کالای تولیدی ایران، نشان می‌دهد که فراتر از حجم و قیمت تولید، چالش‌های دیگری مانع توسعه حضور کالای ایران در بازار همسایه بوده است؛ همان جنس دغدغه‌هایی که ایران را از جمع شرکای تجاری پراهمیت همسایه‌ها کنار زده است.»
دنیای اقتصاد نوشت: «پرواضح است که ایران در نقطه استراتژیکی از کره زمین قرار گرفته است و می‌تواند پلی برای انتقال کالا بین شرق و غرب یا شمال و جنوب جهان باشد؛ پلی که آب‌های آزاد را به آسیای میانه محصور در خشکی متصل می‌کند یا می‌تواند معبری برای انتقال تولیدات چینی به اروپا باشد یا حتی شمال آفریقا را به‌سهولت به هند و روسیه متصل کند. اما فعال‌شدن این معابر و بهره‌بردن از منافع ترانزیت، یک پیش‌شرط راهبردی دارد و آن، دیپلماسی اقتصادی با همسایگان است. اینکه ترکیه به‌عنوان کشور معبر تردد هر روز، شرایط تبادل کالا میان ایران و سوریه را دشوارتر می‌کند یا ازبکستان برای رسیدن به اقیانوس، مسیر سهل و امن ایران را با افغانستان و پاکستان جایگزین می‌کند، ناشی از خلأ و ضعف همان دیپلماسی اقتصادی است.»
در ادامه این مطلب آمده است: «نگاهی به حجم تفاهم‌نامه‌ها و قراردادهای تجاری میان همسایگان، گواه دیگری بر این مهم است که برای بهره‌مندی از مزیت‌های موقعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم، چاره‌ای جز تعامل با همسایگان نداریم؛ امر مهمی که در عمل اتفاق نمی‌افتد.»
لازم به ذکر است که ایران در حال «تبدیل‌شدن به‌هاب منطقه» است، با چین، روسیه و ونزوئلا مناسبات راهبردی قوی و برنامه‌های جامعه همکاری بیست‌ساله دارد، دیپلماسی همسایگی و اقتصادی (از قزاقستان تا ترکمنستان و تاجیکستان و پاکستان و عراق و قطر) در دولت سیزدهم فعال شده و بر اساس اعلام رسمی مقامات کشورمان مناسبات تجاری
4 برابر شده است. این در حالی است که دولت قبلی با شعار بستن با کدخدا دنبال رابطه با غرب بود و نه تنها نتوانست از ظرفیت دیپلماسی همسایگی و مناسبات اقتصادی با کشورهای منطقه استفاده کند بلکه باعث انزوای ایران در منطقه شد.
زیباکلام: تفاوت رئیسی با روحانی با گوشت و پوست قابل لمس است
روزنامه سازندگی در مطلبی با عنوان «ایران؛ یک سال بعد» به نقل از «صادق زیباکلام» نوشت: «۸ سال ریاست جمهوری آقای روحانی را دیدیم و این یک سال ریاست جمهوری آقای رئیسی را نیز مشاهده کردیم. تفاوت این دو دولت با گوشت و پوست قابل لمس است.»
گفتنی است روزنامه آرمان ملی چند روز پیش در مطلبی به نقل از فعال سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: «من به سهم خود دوست داشتم آقای رئیسی با به‌کارگیری افراد مجرب‌تر جناح خود در کارش که مربوط به مردم است موفق شود. امیدوارم با تجدیدنظر در انتخاب برخی مدیران موفق شود... به نظر من تحرک و تلاش دولت به‌خصوص شخص آقای رئیسی، درخور تحسین است. اصولاً اگر قرار باشد دولتمردان برای مردم کار کنند نباید شب و روز بشناسند. این ویژگی در عمل آقای رئیسی نمایان است. بی‌تردید اگر آقای رئیسی کارها را به افراد باتجربه‌تر و باتدبیرتر جناح خود واگذار می‌کرد، موفق‌تربود.»