پرسش:
بر اساس آموزه‌های وحیانی چه کسانی علی‌رغم ادعای شیعه بودن، مصداق واقعی شیعه نیستند؟
پاسخ:
بر اساس آیات قرآن، خدای متعال خطاب به کسانی که ادعای ایمان دارند اما قول و فعلشان با هم متضاد است می‌فرماید: «یا ایها الذین آمنوا لم تقولون مالا تفعلون، کبر مقتا عندالله ان تقولوا مالا تفعلون» ای کسانی که ایمان آورده‌اید چرا به آنچه که می‌گویید عمل نمی‌کنید. (این رفتار) گناه بسیار بزرگی نزد خدای متعال است که چیزی را بگویید و خلاف آن عمل کنید. (الصف- 2 و 3)
همچنین در آیه دیگری می‌فرماید: «أتامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم» آیا مردم را به عمل نیکو دعوت می‌کنید در حالی که خودتان را فراموش کرده‌اید.(البقره-44) از آیات فوق می‌توان نتیجه گرفت که برخی از افراد فقط ادعای ایمان و طرفداری حق را دارند اما عملا به لوازم و ارزش‌های آن، پایبندی و التزام عمل ندارند.
از طرف دیگر در روایات با صراحت و تفصیل بیشتری از این افراد یاد می‌شود و تقابل و تضاد قول و فعل مدعیان شیعه را با صراحت بیان می‌‌کند.
در روایتی امام صادق(ع) می‌فرماید: «از شیعیان ما نیست کسی که به زبان خود چیزی بگوید ولی در اعمال و آثار با ما مخالفت کند» (بحارالانوار، ج 68، ص164) همچنین آن حضرت فرمود: « ای شیعیان آل محمد! از ما نیست کسی که هنگام غضب، خود را حفظ نکند و با کسی که همنشین می‌شود خوش‌زبان نبوده و با او مدارا ننماید و با کسی که تقاضای صلح کرده مصالحه نکند...» (تحف‌العقول، ص 380)
در بیانی دیگر امام صادق(ع) می‌فرماید: «گروهی گمان می‌کنند که من امام آنانم، به خدا سوگند که من امام آنان نیستم، خدا آنان را لعنت کند، هر پوشش را که مستور کردم دریدند، من می‌گویم چنین و چنان، آنان می‌گویند: مقصود او چنین و چنان است، همانا من امام کسی هستم که مرا اطاعت کند. (بحارالانوار، ج 68، ص 164)
در روایتی دیگر از امام حسن عسکری(ع) نقل شده است که شخصی به رسول خدا(ص) عرض کرد: فلانی به داخل خانه همسایه‌اش نگاه می‌کند و هر گاه موقعیت حرامی برای او پیدا می‌شود از آن دست برنمی‌دارد.
 رسول خدا(ص) غضبناک شد و فرمود: او را نزد من آورید. شخص دیگری که در مجلس حاضر بود، عرض کرد: ای رسول خدا! او از پیروان شما است و از جمله کسانی است که معتقد به ولایت شما و مولا علی(ع) است و از دشمنان شما  بیزاری می‌جوید! رسول خدا(ص) فرمود: نگو که او از شیعیان ما است این دروغ است، همانا شیعیان ما کسانی هستند که ما را پیروی کرده و در اعمال و کردار از ما متابعت می‌نمایند. (مشکاهًْ الانوار، ص 67)