نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
اصلاح‌طلبان برای جلب اعتماد جامعه وضع موجود را به حاکمیت نسبت دهند!
سرویس سیاسی-
روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی به نقل از یکی از فعالین سیاسی اصلاح‌طلب و از محکومان امنیتی فتنه 88 نوشت: چه بخواهیم چه نخواهیم سرنوشت جغرافیایی ایران با سرنوشت نظام جمهوری اسلامی گره خورده...این صرفا یک ادعا برای ترساندن مردم نیست» و «جریان مدعی حاکم همچنان به مسیر خود ادامه می‌دهد و ظاهرا هم حد یقفی برای خود قائل نیست تا جایی که کشور را به آستانه سقوط بکشاند.»
این روزنامه همچنین به نقل از این محکوم امنیتی نوشت: «اصلاح‌طلبان مي‌توانند به حركتي براي قانع كردن افكار عمومي و بازسازي اعتماد از دست رفته اميدوار باشند. به نظرم براي جلب اعتماد جامعه، آنها بايد براي نقد وضعيت موجود دچار لكنت زبان نباشند و با صراحت و شفافيت بيشتر وضعيت فعلي را مورد نقد قرار دهند. علي‌القاعده استراتژي اصلاح‌طلبان بايد محدود و پاسخگو كردن نهادهاي قدرت باشد. بايد به اين سمت حركت كرد و براي پاسخگو كردن هم بايد زباني صريح‌تر و شجاعانه‌تر از امروز داشت و وضعيت موجود را متوجه مسببان واقعي آن كرد.»
این اظهارات بی‌شرمانه و وقحیانه در حالی است که روحانی با حمایت همین طیف سیاسی رای مردم را گرفت و با انبوهی از وعده‌های به ظاهر زیبا اما تهی و پوچ طی 8 سال علاوه‌بر نابودکردن معیشت مردم، افزایش چند صد درصدی قیمت مسکن، دلار، خودرو، کالاهای اساسی، کاهش چند ده درصدی ارزش پول ملی و... کشور را با 800 تحریم جدید دیگر تحویل داد و رفت.
حالا حامیان دولت تدبیر و امید که کارنامه عملکرد هشت ساله‌شان در دسترس است، این روزها به جای پاسخگویی و عذر خواهی از مردم در جای طلبکار نشسته‌اند و گویا فراموش کرده‌اند که وضع موجود، محصول عملکرد آنها در دوره «بی‌تدبیری» است.
نکته قابل تامل اینکه چندی پیش محسن‌هاشمی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران طی مصاحبه‌ای گفته بود از 40 سال بعد از انقلاب 32 سال انتخابات دست اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان بوده و به همین دلیل دفاع می‌کنیم و می‌گوییم اوضاع خوب است!
اصلاح‌طلبان وجهه‌ای در میان مردم ندارند
روزنامه آرمان ملی در مطلبی به نقل از یکی از فعالین سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: «2 شكست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس شوراي اسلامي در سال 1398و انتخابات رياست جمهوري در سال1400نشان داد كه اين جناح اکنون ديگر از وجهه‌اي كه درگذشته داشته، برخوردار نيست و به همان نسبت نيز تأثيرگذاري گذشته را در شرايط حاضر ندارد.»
در ادامه این مطلب آمده است: «متأسفانه بايد اذعان كرد كه احزاب و گروه‌هاي اصلاح‌طلب به‌تدريج ارتباط خود را با بدنه جامعه‌اي كه به‌عنوان نماينده آن محسوب مي‌شدند، اگر نگوييم قطع کرده‌اند، لااقل كم کرده‌اند. اين مهم موجب شده تا آنها نتوانند مطالبات و نيازهاي واقعي اقشار مختلف جامعه را به‌درستي درك و پيگيري كنند. لذا عمدتاً در مسير خرده‌کاري و امور غيرسازنده گام برمي‌دارند. به همين دليل به نظر من لازم است تا در درجه اول اصلاح‌طلبان اين ضعف مهم را چاره‌جويي كنند. در اين راه ارتباط منظم با بدنه اجتماعي اولين قدم لازم است.»
این فعال سیاسی گفت: «به نظر من تحرك و تلاش دولت به‌خصوص شخص آقاي رئيسي، درخور تحسين است. اصولاً اگر قرار باشد دولتمردان براي مردم كار كنند نبايد شب و روز بشناسند. اين ويژگي در عمل آقاي رئيسي نمايان است. ولي اگر با اين ويژگي مطلوب درست برخورد نشود، به مثابه دور خود چرخيدن خواهد شد. بي‌ترديد اگر آقاي رئيسي کارها را به افراد باتجربه‌تر و باتدبيرتر جناح خود واگذار مي‌کرد، موفق‌تربود.»
تزریق سم نا‌‌امیدی و سیاه‌نمایی به جامعه
روزنامه شرق در سرمقاله دیروز خود نوشت: «وقتی در سال 1382، هفت کودک معصوم بر اثر تراکم بیش از‌اندازه قایق و واژگون‌شدن آن در دریاچه پارک شهر تهران غرق شدند، در مطلبی ذکر کردم که این حادثه اولین آن نیست و آخرین آن نیز نخواهد بود.»
در ادامه این نوشتار آمده: «در کشورهای دیگر نیز گاهی حادثه‌ای رخ می‌دهد؛ اما میان حوادثی که به صورت گاهی رخ می‌دهند و حوادثی که در طول زمان مکرر می‌شوند، تفاوت بسیار قابل‌توجهی وجود دارد. اولی قاعده‌مند نیست. دومی، قاعده‌مند است، قاعده‌ای عام. اولی به علت عوامل ناشناخته و خارج از کنترل، امکان وقوع دارد مانند کرونا. به نوعی، خارج از قدرت اراده آدمی و تشکیلات سازمانی و مدیریتی است. دومی به علت رعایت‌نشدن اصول اولیه سازمانی و تشکیلاتی رخ می‌دهد و شامل نه‌تنها موارد ناشناخته بلکه مواردی نیز می‌شود که تقریبا منحصربه‌فرد است.»
در اینکه باید تمهیداتی‌اندیشید تا شاهد این گونه حوادث نباشیم شکی نیست اما چرا روزنامه‌های طیف موسوم به اصلاح‌طلب در ضریب دادن به اخبار تلخ و ناگوار همسو با رسانه‌های معاند عمل می‌کنند؟
سالانه دهها و صد‌ها اتفاق تلخ و ناگوار در سراسر جهان در حال رخ دادن است اما در سرمقاله شرق چنان عنوان شده که در کشورهای دیگر این اتفاق‌ها مکرر رخ نمی‌دهد و مکرر رخ دادن آن فقط در ایران است!