ابتدای این یادبود، محسن پرویز، رئیس هیئت‌مدیره انجمن قلم، در توصیف مرحوم خسروشاهی گفت: اگر بخواهم او را در یک جمله توصیف کنم، می‌گویم او یک نویسنده متعهد و متدین بود که تمام طول عمر و دوره کاری‌اش کوشید تا به ادبیات انقلاب اسلامی خدمت کند و بی‌اغراق، در اکثر کارهایی که ایشان انجام داد، خیر و برکت وجود داشت. آشنایی ما مربوط به دهه شصت است. ایشان و یکی دیگر از همکارانشان در نگارش فیلمنامه «دیده‌بان» که بعد توسط ابراهیم حاتمی‌کیا بازنویسی و تولید شد، کمک کرده بودند. 

مؤمنی‌شریف، نویسنده و کارشناس ادبی نیز درباره خسروشاهی بیان کرد: به لحاظ اخلاقی، ایشان انسان نمونه‌ای بود. از دهه شصت که ایشان را شناختم، چیز بدی از ایشان سراغ ندارم. ایشان هیچ نقطه منفی نداشت. 

احمد شاکری، نویسنده و منتقد ادبی هم گفت: خسروشاهی درختی بود که ریشه در علوم حوزوی داشت. با باد سیاسی تغییر نکرد. متصل به معرفت الهی بود. او بسیار بامطالعه بود و جریان‌ها را می‌شناخت. اهل بصیرت بود. کسی نبود که به هر ناشری اثرش را بدهد و از هر جشنواره‌ای جایزه بگیرد. باید راجع به ایشان کار شود که بخشی‌اش برعهده فرزندانش است. باید برایش جایزه تأسیس کنند، جلسه بگیرند و یادنامه منتشر کنند. این شخصیت‌ها را نباید رها کنیم؛ چنان‌که امیرحسین فردی در فضای ادبی ما رها شد. جایزه شهید غنی‌پور را او راه انداخت؛ ولی مرامش تکثیر نشد. انجمن قلم باید زنده‌ها را دریابد؛ مثل آقای سرشار. اینها اگر بروند، چیزی را می‌برند که قابل بازیافت نیست.

احمد میرزاده نیز گفت: توفیق یافتم که برای کاری در خدمت ایشان باشیم؛ مجموعه رمان‌هایی در حوزه زندگی اهل‌بیت. قبول کردند رمانی درباره زندگی حضرت عباس بنویسند که هنوز منتشر نشده. اگر ایشان وسواس ادبی و هنری و شرعی نداشت، آن اثر تا الان منتشر شده بود. برای بررسی و پیشبرد این پروژه، جلساتی برگزار می‌شد. جایی ‌که بحث درباره مبانی اعتقادی شیعه می‌شد، مرحوم خسروشاهی بسیار غیرتی می‌شد. تعصب ایشان را روی مکتب تشیع آنجا دیدم.