کسی که به طور عمیق وارد مباحث تربیتی شده و از مبانی آن آگاه است. می‌داند که امور تربیتی ریشه در عقل عملی انسان دارد. یعنی انسان در بسیاری از موارد به وسیله آن نیروی درونی که حسن و قبح اعمال را تشخیص می‌دهد،‌ تحت تربیت قرار می‌گیرد. انسان به خودی خود (مستقلاً) خیر و شر را تا حد زیادی تشخیص می‌دهد، و برای تربیت خویش، لزوماً نیازی به دیگران ندارد. البته دیگران نیز در تربیت انسان نقش دارند،‌ اما اساس کار خود انسان است.(1)
____________
1- ادب الهی،‌ آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، کتاب پنجم، ص 55