نکته ورزشی
جبران خسارات مالک متمول تراکتور از کدام منبع؟!
سرویس ورزشی-
تراکتور یا تراکتور‌سازی؟ چه فرقی می‌کند نامش کدام باشد؟ گرچه این «نام»ها برای فرصت‌طلبان «نان»ها داشته، اما تنها، موجودیت چنین تیمی که ریشه در اصالت آن دارد، پایه و اساس عاشقی آن «هوادار»است؛ همان که روی سکوهای ورزشگاه، از اعماق وجودش شعار آهنگین «يل ياتار طوفان ياتار ياتماز تراختور بايراقي» سر می‌دهد و حالا نگران‌تر از هر زمان دیگری، محبوبش را گرفتار بازی غوغاسالاران می‌بیند.
حکایت این تیم و این هوادار، از غریبانه‌های فوتبال ماست؛ فوتبالی که اگر‌اندکی از جایگاه حقیقی خود را نزد صاحبان منصب و تصمیم سازان می‌یافت، امروز چنین به بازی گرفته نمی‌شد و...
اجازه بدهید از یادآوری جزئیات آنچه طی سالیان اخیر -از حدود سه سال قبل- بر تیم محبوب تبریز گذشته، تنها با بیان این جمله که؛ ماجراجویی‌ها و سومدیریت فردی به نام «زنوزی» همراه با ریخت و پاش‌های عجیب وی و هیاهویی منتهی به «هیچ»، تیم محبوب تبریز را به بن بست رساند، بگذریم، زیرا شرح تمام آن تصمیمات و اتفاقات در این مقال نمی‌گنجد و سوهان روح دوستداران تراکتور نیز می‌شود.
اما طی هفته‌های اخیر درباره همین تیم، صحبت‌هایی مبنی بر واگذاری اش به مس سونگون ورزقان که شنیده می‌شود کارگران زحمتکش معدن آن نیازمند حمایت هستند به گوش رسیده و پس از ورود تعدادی از نمایندگان مجلس، شکل جدی به خود گرفته است. اینکه آیا چنین تصمیمی در راستای نجات تراکتور از مخمصه کنونی اتخاذ شده یا مسایل دیگری در پس پرده وجود دارد، سؤالی بی‌پاسخ است. از سوی دیگر این پرسش مطرح می‌شود که؛ چرا باید تیم پرطرفدار تبریزی که از واگذاری سه سال قبل به یک شخص، خیری ندید این بار باید به بخشی متصل شود که ورودش به این وادی ابهام برانگیز است. آیا سرو سامان دادن به این باشگاه همین یک راه را دارد؟
باید پرسید که این‌اندیشه اولین بار از کدام اتاق فکر بیرون آمده و آیا نیت طراحان چنین پروسه‌ای صرفا ورزشی و برای بهبود اوضاع تراکتور بوده است؟ پاسخ این پرسش‌ها را گذر زمان خواهد داد اما در این بین، برخی از افراد آگاه به مسایل ورزشی و مطلع از ساز و کارهای چنین واگذاری‌هایی، معتقدند که عملیاتی شدن این خواسته – واگذاری تراکتور به شرکت مس – اقدامی نادرست است و مصداق جبران هزینه ریخت و پاش‌های بدون برنامه مالک باشگاه، از جیب مردم خواهد بود؛ شبیه ماجرایی که مدیران سابق فدراسیون فوتبال در قرارداد «مارک ویلموتس» رقم زدند و برای پوشاندن اشتباهات خود و جبران حیف و میل بیت‌المال، به بودجه سازمان تأمین اجتماعی، آنهم در مقطعی که بحث رسیدگی به مشکلات بازنشستگان داغ بود، چشم‌انداختند و این مسئله اعتراضاتی را به همراه داشت.
حالا نیز ظاهرا قرار است برای راضی کردن مالک تراکتور به واگذاری این باشگاه، جدا از قبول پرداخت بدهی‌های سنگین تیم تبریزی که گفته می‌شود نزدیک به ۵۰۰ میلیارد است، مبلغی نیز برای خرید مجموعه به وی پرداخت شود و وقتی نام شرکت ملی مس ایران و وزیر صمت در این ماجرا به گوش می‌رسد، این نگرانی جدی به وجود می‌آید که؛ آیا باز هم قرار است پول‌های دور ریخته شده جناب زنوزی و بدهی‌های عجیب تراکتور به طلبکاران داخلی و خارجی – که تعدادشان کم هم نیست – از جایی که متعلق به مردم است و هیچ ربطی به مسئله فوتبال ندارد زنده شود؟!
عجیب‌تر آنکه تعدادی از نمایندگان مجلس و مسئولان استانی در آذربایجان شرقی با حرارت فراوان و مصرانه به دنبال قطعی شدن چنین اتفاقی هستند. استاندار آذربایجان شرقی نیز چندی قبل درباره توافق با شرکت ملی مس ایران برای حمایت از باشگاه تراکتور گفته بود:« در جلسه‌ای که با حضور وزیر صمت، مدیرعامل شرکت ملی مس و تعدادی از نمایندگان در مجلس شورای اسلامی برگزار شد، شرکت ملی مس با انتقال مالکیت باشگاه تراکتور موافقت و متعهد به حمایت‌های لازم شد.»
ضمن تاکید بر این موضوع که با توجه به مشکلات عدیده تراکتور و بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی آن و با توجه به اهمیت موضوع نزد فوتبالدوستان تبریزی، باید هر چه سریعتر وضعیت مالکیت آن مشخص و تصمیمی اتخاذ شود که این تیم محبوب پس از سالها رنگ آرامش را ببیند و شور و نشاط را به هوادارانش ببخشد، این را نیز باید یادآور شد که به نظر می‌رسد مسیری که آقایان برای برون رفت از این وضع انتخاب کرده‌اند به سمت و سوی دیگری می‌رود؛ مسیری که با شعار خصوصی سازی واقعی فاصله داشته و اگر به بن بست برسد، بار مالی آن بر دوش مردم خواهد بود.