نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد پلاسمای خون جمع‌آوری‌ شده از افرادی که از کووید-۱۹ بهبود یافته‌اند، به‌ عنوان راه درمانی برای بیمارانی که به علایم جدی ناشی از این ویروس مبتلا هستند، عمل می‌کند.
 به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، با این حال به گفته محققان، پلاسمای خون برای اینکه بیشترین تاثیر را داشته باشد باید در خون و در اوایل دوره بیماری، در بیماران مبتلا به کووید بستری در بیمارستان، قبل از زمانی تزریق شود که این بیماران به سطوح بالای اکسیژن مکمل نیاز داشته باشند یا هیپوکسی شوند.
هیپوکسی یا کم‌اکسیژنی از علایم بیماری است و به معنای کاهش اکسیژن‌رسانی به تمام ‌اندام‌ها‌(هیپوکسی جنرال) یا بافت‌های بدن(هیپوکسی بافت) است و مهم‌ترین علامت بالینی آن کبودی در لب و انگشتان دست و پا است و می‌تواند ناشی از کاهش اکسیژن هوا مانند صعود به ارتفاعات، اختلالات ریوی و تهویه نامناسب ریه‌ها، کم‌خونی و اختلالات گردش خون باشد.
همچنین به نظر می‌رسد که استفاده از پلاسمای خون افراد بهبود یافته از کرونا بهترین نتایج را در بیمارانی ایجاد می‌کند که داروی ضد ویروسی رمدسیویر یا کورتیکواستروئیدها که برای کاهش التهاب چند عضو در افراد مبتلا به کرونا شدید استفاده می‌شود، استفاده نکرده‌اند.  
دکتر «لیز آن پیروفسکی»، یکی از نویسندگان این مطالعه، در یک مصاحبه تلفنی به خبرگزاری یونایتدپرس گفت: این درمانی است که در اوایل بیماری همه‌گیر، زمانی که درمان‌های دیگر در دسترس نبود، موثر بود.
پیروفسکی، استاد پزشکی، میکروبیولوژی و ایمونولوژی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین و مرکز پزشکی مونتفیوره در شهر نیویورک گفت: درمان زودهنگام با پلاسمای نقاهت یک گزینه مناسب و احتمالاً مفید است، به ویژه برای  بیماران مسن‌تر و افرادی که به بیماری شدیدی مبتلا نیستند.
طبق اعلام کلینیک مایو، پلاسمای نقاهت یا پلاسمای خون جمع‌آوری شده از افرادی که از یک بیماری بهبود یافته‌اند، بیش از یک قرن است برای درمان بیماری‌های عفونی استفاده می‌شود. فرضیه مطرح شده این است که افرادی که از یک عفونت جدی جان سالم به در برده‌اند، آنتی بادی‌هایی دارند و این آنتی بادی‌ها در جریان خون آنها وجود دارد.
آنتی بادی پروتئین‌هایی است که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با ویروس‌ها و سایر عوامل بیماری‌زا تولید می‌شود.
این آنتی بادی‌ها با انتقال پلاسمای خون از بیماران بهبود یافته به افرادی که به تازگی آلوده و یا بیمار شده‌اند، می‌توانند سیستم ایمنی بدن را تقویت کنند تا با ویروس مبارزه کند. اوت سال گذشته میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا اجازه استفاده از پلاسمای نقاهت را برای درمان بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بستری در بیمارستان صادر کرد.
از آن زمان، مؤسسه ملی بهداشت این درمان را در دستورالعمل‌های خود برای مدیریت ویروس گنجانده است، مشروط بر اینکه پلاسمای جمع‌آوری‌شده حاوی سطوح بالایی از آنتی‌بادی‌ها علیه آن باشد.
پیروفسکی و همکارانش برای این مطالعه، نتایج سلامتی ۴۶۳ بیمار بستری مبتلا به کووید-۱۹ که با پلاسمای نقاهت‌ تحت درمان قرار گرفتند را با ۴۶۳ بیمار که دارونما دریافت کردند، مقایسه کردند. به گفته محققان، شرکت‌کنندگان درمان را طی هفت روز پس از اولین تجربه علائم ویروس و سه روز پس از پذیرش در بیمارستان آغاز کردند. کسانی که پلاسمای نقاهت دریافت کردند، یک واحد از درمان را معادل حدود ۲۵۰ میلی‌لیتر، ظرف ۲۴ ساعت پس از ثبت‌نام در مطالعه، با سرعت کمتر یا مساوی ۵۰۰ میلی لیتر در ساعت دریافت کردند. 
داده‌ها نشان می‌دهد، بیمارانی که پلاسما با سطوح بالای آنتی‌بادی‌های کووید-۱۹ دریافت کرده‌اند، در مقایسه با بیمارانی که دارونما دریافت کرده‌اند، تا ۷۰ درصد بیشتر احتمال دارد معیارهای سازمان بهداشت جهانی برای بهبود بالینی را ظرف ۲۸ روز داشته باشند. 
تنها کمتر از ۱۰ درصد از بیمارانی که پلاسما دریافت کردند، عوارض دیگری غیر از واکنش‌های تزریق خون، مانند قرمزی در اطراف محل تزریق را گزارش دادند که این میزان در بیمارانی که دارونما دریافت کرده بودند ۸ درصد بود.
پیروفسکی گفت: بر اساس این یافته‌ها، پلاسمای دوران نقاهت را باید اولین خط درمان برای افراد مبتلا به کووید-۱۹ در نظر گرفت که «به‌اندازه کافی بیمار هستند که در بیمارستان بستری شوند»، اما علایم آنها به حدی پیشرفت نکرده است که رمدسیویر یا کورتیکواستروئیدها مورد نیاز باشد.