گزیده سخنان کلیدی رهبر انقلاب درباره فتنه 88

فصل پنجم: از 22 بهمن 1388 تا امروز

حضور مردم در راه‌پیمایی 22 بهمن دست قدرت خدا بود | دست قدرت خدا است که دل‌ها را به یک سمتی هدایت می‌کند؛ لذا نتیجه این می‌شود. در بیست‌ودوّم بهمن، جمعیّتی که در سی‌ویکمین سال ولادت انقلاب اسلامی در خیابان‌ها حضور پیدا می‌کنند، از جمعیّت سال‌های قبل بیشتر است؛ 

نه فقط کم نشده است، کم‌رنگ نشده است، بلکه پُررنگ‌تر شده است، قوی‌تر شده است؛ برخلاف آن چیزی که در طبیعت عالم وجود دارد... دشمن جور دیگری حرف می‌زند. بعضی‌ها هم با همان لغت دشمن حرف می‌زنند، با همان زبان دشمن حرف می‌زنند؛ آیا می‌فهمند یا نمی‌فهمند، آن با خدا است؛ امّا با زبان او حرف می‌زنند، سعی می‌کنند وانمود کنند که انقلاب از راه خود منحرف شده است؛ نه، اگر منحرف شده بود، این‌همه دل با نام انقلاب و یاد انقلاب به حرکت درنمی‌آمد؛ این‌همه ایمان و انگیزه به یاد این انقلاب بسیج نمی‌شد. (28 بهمن 1388)  

مردم حجّت را بر همه تمام کردند | در قضیّه‌ بیست‌ودوّم بهمنِ امسال که این معجزه‌ عظیم الهی خود را نشان داد، این حضور عظیم مردمی چشم‌ها را خیره کرد، دشمنان و مخالفان _ چه مخالفان معاند، چه مخالفان غافل _ جور دیگری فکر کرده بودند، نقشه‌ دیگری طرّاحی کرده بودند، خیالات دیگری در سر داشتند. از مدّت‌ها پیش تلاش کردند، کاری کنند که حادثه‌ بیست‌ودوی بهمن را که یکی از مظاهر حضور مردمىِ این انقلاب است، خراب کنند؛ چه در تهران، چه در شهرهای دیگر کاری کنند که به درگیری بین مردم بینجامد؛ این را پیش‌بینی کرده بودند. در حرف‌هایشان گفتند که روز بیست‌ودوّم بهمن جنگ داخلی در ایران شروع خواهد شد! ببینید چه‌کار کرده بودند که انتظار داشتند در ایران جنگ داخلی بشود. بعضی این‌جور می‌گفتند، بعضی هم امیدوار بودند که بتوانند چهره‌ مخالفی علیه نظام جمهوری اسلامی در بیست‌ودوّم بهمن نشان بدهند؛ این‌جور وانمود کنند که مردم از انقلاب بریده‌اند، از نظام جمهوری اسلامی بریده‌اند، در مقابل آن قرار گرفته‌اند. این‌جوری فکر کرده بودند، این‌جوری حساب کرده بودند. ملّت ایران با آگاهی خود، با بصیرت خود، با همّت خود، با دست قدرت الهی که دل‌های آنها را بیدار کرد، به دهان همه‌ این مخالفان مشت کوبیدند و حجّت را بر همه تمام کردند. (28 بهمن 1388)

پاسخ کوبنده‌ مردم | یک عدّه هم در داخل، بعضی از روی غفلت، بعضی از روی بی‌عقلی، بعضی از روی عناد و دشمنی، هی علیه نظام جمهوری اسلامی، علیه این حرکت کلّی نظام حرف زدند؛ هی گفتند: مردم، مردم، مردم! خب، این مردم. بیست‌ودوی بهمن نشان داد که مردم کجایند، چه می‌خواهند، چه می‌گویند. غرّه شدند به توهّم‌هایی که به آنها القا شد؛ خیال کردند یا خودشان را به نادانی زدند که مردم از انقلاب دست شستند، مردم از امام دست شستند. روز بیست‌ودوی بهمن، آگاهی و بصیرت مردم، همّت مردم، ایمان مردم و توفیق الهی که شامل حال مردم شد، پاسخ کوبنده‌ای به آنها داد. (28 بهمن 1388)

این صدا ماندگار است | جمهوری اسلامی متّکی به دل‌های میلیون‌ها انسان است. وقتی صدای واحدی از حنجره‌ ده‌ها میلیون انسان با قدرت 

ادا می‌شود، این سخن قابل محو شدن نیست؛ امواج این سخن در دنیا باقی می‌ماند و ماندگار می‌شود... این ازبین‌رفتنی نیست. فریاد هماهنگ این‌همه حنجره و این‌همه دل، ماندنی است. این‌ها جزو قوانین حتمی طبیعت و تاریخ است؛ مثل قانون جاذبه است، مثل قوانین دیگر طبیعی است؛ لذا تخلّف ندارد. این صدا ماندگار است. شرط این است که ما هرکدامی کار خودمان را درست انجام دهیم. (30 بهمن 1388)  

ظرفیّت و حرکت انقلاب| استعداد انقلاب برای پرورش شخصیّت‌های برجسته و افراد، تا این حد است؛ این‌ها را نباید دست‌کم گرفت؛ اینها اهمّیّت انقلاب و عظمت انقلاب و عمق انقلاب را نشان می‌دهد. ماها به ظواهر نگاه می‌کنیم؛ این اعماق را باید دید. وقتی انسان این اعماق را می‌بیند، آن‌وقت افق در مقابل چشمش اصلاً یک چیز دیگری می‌شود و این حوادث گوناگونی که پیش می‌آید

_ این مخالفت‌ها، این دشمنی‌ها، این ناخن زدن‌ها و پنجه کشیدن‌ها _ دیگر به چشم انسان نمی‌آید؛ اینها در مقابل آن حرکت عظیمی که دارد انجام می‌گیرد چیزهای کوچکی است. (3 اسفند 1388)

مردم احساس خطر کردند | چرا مردم امسال در بیست‌ودوی بهمن از سال گذشته گرم‌تر و متراکم‌تر آمدند؟ چون احساس خطر کردند؛ چون دیدند کسانی به بهانه‌ مسئله‌ انتخابات و مسائل بعد از انتخابات، دارند در اصل نظام خدشه به‌وجود می‌آورند، دارند معارضه می‌کنند، دارند پنجه به چهره‌ نظام می‌زنند. رفتار خطرناک آنها این بود که نام امام و انقلاب و نظام را هم گاهی می‌آورند، امّا حرف‌شان، عمل‌شان، اقدام‌شان، تحریک‌شان، درست نقطه‌ مقابل روش انقلاب و ممشای انقلاب و اهداف انقلاب است؛ مردم این را احساس کردند. اینکه مردم این را می‌فهمند و احساس می‌کنند، این بصیرت بالایی است، این خیلی مهم است؛ و اینکه مردم بعد از این احساس، این‌جور وارد میدان می‌شوند، می‌آیند حضور خود را اعلام می‌کنند، این خیلی همّت و عزم بالایی را نشان می‌دهد؛ این‌ها خیلی مهم است. ما باید این‌ها را ببینیم، باید قدر بدانیم و باید عاملش را بشناسیم. عاملش دین‌داری مردم است؛ عاملش همین ملاک اصلی در نظام اسلامی است؛ یعنی اطاعت از پروردگار عالم. این به نظر من اساسی‌ترین مسئله است. (6 اسفند 1388)

مردم ایران پای حرف خود ایستاده‌اند | سال ۸۸، سال ملّت ایران بود؛ سال پیروزی ملّت ایران بود؛ سال حضور نمایان ملّت ایران در عرصه‌های عظیم زندگی در نظام اسلام و در کشورمان بود. یک‌جا در بیست‌ودوّم خرداد 40 میلیون نفر پای صندوق‌های رأی آمدند؛ یعنی 85 درصد شرکت مردم در انتخابات. این چیز بسیار مهمّی است. یقیناً حضور مردم در مشروعیّت یک نظام نقش دارد. آن کسانی که در غرب، مشروعیّت خودشان را اساساً ناشی از حضور مردم می‌دانند و هیچ عامل دیگری را در آن دخیل نمی‌دانند، آنها یک چنین حضوری را الان ندارند... این حرکت مردمی، این حضور مردمی خیلی اهمّیّت دارد. تحلیلگران و مفسّران سیاسی مسائل دنیا از این چیزها به‌آسانی نمی‌گذرند؛ ممکن است در مطبوعات‌شان این را منعکس نکنند؛ ممکن است سیاستمدارها در حرف‌هایشان که تبلیغ می‌شود، این را بر زبان نیاورند و کتمان کنند؛ امّا در دلشان مؤثّر است، می‌فهمند. این ملّت پای حرف خود ایستاده است. (1 فروردین 1389)

یک فصل پرافتخار و پرعبرت برای ملّت ایران | قوی‌ترین و آخرین ضربه را ملّت در روز نهم دی و بیست‌ودوی بهمن وارد کرد. کار ملّت ایران در بیست‌ودوّم بهمن، کار عظیمی بود؛ نُه دی هم همین‌جور. یکپارچگی ملّت آشکار شد. همه کسانی که در عرصه‌ سیاسی به هر نامزدی رأی داده بودند، وقتی دیدند دشمن در صحنه است، وقتی فهمیدند اهداف پلید دشمن چیست، نسبت به آن کسانی که قبلاً به آنها خوش‌بین هم بودند، تجدید نظر کردند؛ فهمیدند که راه انقلاب این است، صراط مستقیم این است. در بیست‌ودوی بهمن، ملّت همه با یک شعار وارد میدان شدند. خیلی تلاش کردند، شاید بتوانند بین ملّت دودستگی ایجاد کنند؛ امّا نتوانستند و ملّت ایستاد؛ این پیروزی ملّت بود. از بیست‌ودوّم خرداد تا بیست‌ودوّم بهمن _ هشت ماه _ یک فصل پرافتخار و پرعبرتی برای ملّت ایران بود. این یک درس شد؛ آگاهی جدیدی به‌وجود آمد؛ فصل تازه‌ای در بصیرت ملّت ایران گشوده شد. این یک زمینه‌ بسیار مهمّی است. باید بر اساس این زمینه، حرکت کنیم. 

(1 فروردین 1389)

کُندی حرکت عمومی کشور باید جبران شود | ما نباید بگذاریم وقت بگذرد. هر سالی از سال‌هایی که دوران انقلاب گذرانده است، و در هر سالی هر ماهی، و در هر ماهی هر روزی، وزن و مقداری دارد، ارزشی دارد؛ نباید این را از دست داد. ممکن است در هشت ماه از سال 88 که اشتغالات فتنه‌انگیزان بعضی از ذهن‌ها را به خود مشغول کرد، برخی از کارها نیمه‌کاره مانده باشد؛ باید جبران بشود؛ باید حرکت، یک حرکت سریعی باشد. 

(1 فروردین 1389)