شامگاه عصر سه‌شنبه 26 آگوست (4شهریور) بود که پس از 50روز جنگ در نوارغزه اعلام آتش‌بس شد، اگرچه اهداف اعلام شده از طرف رژيم صهیونیستی و پایان جنگ با دو جنگ 2008 و2012 شبیه بود اما سناریویی که پایان جنگ‌ها را ساخت در 3 جنگ مختلف بود و می‌توان از خلال مطالب زیر به آن پی‌برد.
1-جنگ‌ها چگونه آغاز شد؟
جنگ 2014: مقدمات جنگ سوم غزه با اعلام خبر ربوده شدن 3 اسرائيلی در الخلیل در کرانه باختری در 12 ژوئن (21تیر) آغاز شد و رژیم صهیونیستی تحرکات و حملات خود را شروع کرد. در 30 ژوئن جسد این 3 اسرائيلی پیدا شد و سازمان‌‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی اعلام کردند که عملیات قتل، و نه ربایش در کار بوده است اما این رژيم به بازداشت‌ها و یورش‌های گسترده و کور در کرانه باختری اقدام کرد گویا که این 3 نفر زنده هستند.
به شهادت رساندن «محمد ابوخضیر» نوجوان فلسطینی توسط چند صهیونیستی و نیز زیر گرفتن دو عرب توسط شهرک‌نشینان برتنش اوضاع افزود. در صبح روز 7 ژوئیه (11 تیر) رژیم صهیونیستی چند حمله هوایی علیه یکی از تونل‌های مقاومت در رفح واقع در نوار غزه انجام داد و با شهادت چند عضو حماس، جنگ رسما آغاز شد.
جنگ 2012: عامل جنگ دوم غزه به شهادت رساندن «احمد الجعبری» یکی از فرماندهان حماس توسط رژيم صهیونیستی بود. این رژیم وی را در تاریخ 12نوامبر 2012 براساس تصمیم کابینه امنیتی، به شهادت رساند اگرچه با وساطت مصر پیش‌نویس توافق با مقاومت، آماده شده بود.
جنگ 2008: اما جنگ 2009-2008 پس از یک آتش‌بس 6 ماهه با وساطت مصر، رخ داد. حماس تمدید آتش‌بس را نپذیرفت زیرا رژيم صهیونیستی به مفاد آن پایبند نبود. در 4 نوامبر 2008 با حمله رژيم صهیونیستی به نوار غزه 6 تن از اعضای حماس کشته شدند و حماس و جهاد اسلامی بیش از 87 موشک و خمپاره به سمت سرزمین‌های اشغالی پرتاب کردند.
2- اهداف جنگ‌ها
اهداف اعلام شده توسط رژيم صهیونیستی برای هر سه جنگ شبیه است و این رژیم در هر سه اعلام کرده که به دنبال نابودی موشک‌ها و تونل‌ها در نوار غزه است و بحث بر سر اهداف غیر اعلام شده است.
جنگ 2014: از جمله اهداف غیر اعلام شده براساس نظر «صفوف الزیات» افسر سابق ارتش مصر، ایجاد فاصله میان حماس و شهروندان غزه بود و به همین دلیل رژیم صهیونیستی بیشتر مردم عادی را هدف قرار داد.
جنگ 2012: از جمله اهداف غیراعلام شده این بود که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر با پیروزی در غزه به دنبال کسب آرای بیشتر در انتخابات پیش رو بود و می‌خواست نظام جدید مصر با ریاست «محمد مرسی» رئیس‌جمهور سابق این کشور را بیازماید.
جنگ 2008: از جمله اهداف اعلام نشده تلاش برای یافتن سرنخی از نظامی اسرائیلی اسیر شده «گیلعاد شالیت» بود.
اما رژیم صهیونیستی به اهداف خود در این جنگ‌ها دست نیافت.
3- نام جنگ‌ها و مدت آنها
جنگ 2014: رژیم صهیونیستی نام عملیات این جنگ را «صخره سخت» نامید و گردانهای القسام با عملیات «العصف الماکول» (پشم زده شده) و نیز گردانهای «سرایا القدس» شاخه نظامی جهاد اسلامی با عملیات «بنیان مرصوص» به آن پاسخ دادند. جنگ در 7 ژوئیه آغاز شد و 51 روز به طول انجامید.
جنگ 2012: رژیم صهیونیستی نام عملیات این جنگ را «ستون ابر» نامید و مقاومت با عملیات «حجاره السجیل» به آن پاسخ داد، در 14 نوامبر آغاز شد و مدت آن 8 روز بود.
جنگ 2008: رژیم صهیونیستی نام عملیات این جنگ را «سرب گداخته» نامید و مقاومت با عملیات «مغرکه فرقان» به آن پاسخ داد، جنگ در 28 دسامبر 2008 آغاز شد و در 18 ژانویه 2009 به پایان رسید و مدت آن 22 روز بود.
4- اسلحه‌های استفاده شده در جنگ‌ها
جنگ 2014: مقاومت برای اولین بار در این جنگ از موشک‌های بسیار پیشرفته مانند «R160» با برد 160 کیلومتر، و دیگر موشکهای دوربرد استفاده کرد و تل‌آویو و حیفا و... را هدف قرار داد و حتی یک پهپاد رژیم صهیونیستی را منهدم کرد، در طرف مقابل رژیم صهیونیستی از 3 اسلحه‌ای که از نظر بین‌المللی ممنوع اعلام شده مانند بمب فسفری و بمب‌های حاوی الیفا کربن استفاده کرد.
جنگ 2012: رژیم صهیونیستی در این جنگ از جنگنده‌های اف16 و اف15، تانک مرکاوا، و بمبهای فسفری استفاده کرد و مقاومت فقط موشکهایی با برد متوسط داشت.
جنگ 2008: با جنگ 2012 تفاوت چندانی از نظر اسلحه‌های استفاده شده نداشت.
5- مواضع بین‌المللی در قبال جنگ‌ها
جنگ 2008: قبل از رخ دادن انقلاب‌های موسوم به «بیداری اسلامی»، محور مقاومت در منطقه از ایران، حزب‌الله، سوریه و گروه‌های مقاومت فلسطین تشکیل شده بود و گاهی سایه سودان و الجزایر و احیانا قطر نیز در آن دیده می‌شد، در مقابل مصر، عربستان، امارات، کویت، بحرین، اردن، مراکش و تونس محور اعتدال را تشکیل می‌دانند و مواضع بین‌المللی براساس این تقسیم‌بندی انجام می‌شد، مواضع دولتهای محور بازدارنده در پیامهای حماسی و انجماد روابط دیپلماتیک خلاصه می‌شد و مواضع دولتهای اعتدال بیشتر به سوی محافظه‌کاری سیاسی سوق داشت.
جنگ 2012: پس از موفقیت انقلاب‌های موسوم به بیداری اسلامی در تونس، مصر، یمن و لیبی و سرنگونی رژیم‌های حاکم وضعیت متفاوت شد و موضع مصر، تونس، ترکیه و قطر و احیانا لیبی و یمن در برابر فلسطین به محور بازدارنده نزدیک شد و بر این جنگ تاثیر گذاشت و مواضعی جرأت ورزانه‌تر از خود نشان دادند.
جنگ 2014: پس از کودتا علیه محمد مرسی بار دیگر ورق برگشت و مواضع محور اعتدال دوباره زنده شد و بر تعداد دولتهای موافق با آن افزوده شد و آنها با ادعای مبارزه با تروریسم با هم یکی شدند. مواضع این دولتها نسبت به غزه نیز با تحرکات جدید تفاوت کرد و مثلا تحرکات مردمی در اعلام همبستگی با غزه در مصر و الجزایر محاصره شد و مخالفان موریتانیا از دولت این کشور نسبت به موضع ضعیف آن در قبال غزه انتقاد کردند.
6- تلاش‌های میانجی‌گرانه مصر
علی‌رغم تفاوت موضع مصر در این 3 جنگ در پی تغییرات محورهای اعتدال و بازدارنده، اما به دلیل نزدیکی جغرافیایی با نواز غزه، این کشور نقش اساسی در مذاکرات آتش‌بس ایفا کرد.
جنگ 2014: مذاکرات غیرمستقیم در 4 آگوست آغاز شد، دو هیئت فلسطینی و اسرائیلی 20 آگوست قاهره را ترک کردند و عدم توافق را اعلام کردند و تا رسیدن به توافق در 26 آگوست، این مذاکرات با رکورد 22 روزه به عنوان طولانی‌ترین مذاکرات آتش‌بس میان دو طرف ثبت شد.
جنگ 2012: قاهره شاهد مذاکرات غیرمستقیم از دو طرف نبود، «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه وقت آمریکا از مصر خواست برای برقراری آتش‌بس میان دوطرف تلاش کند و آتش‌بس در یک کنفرانس خبری مشترک میان کلینتون با همتای مصری‌اش «محمد کامل عمرو» در مقر ریاست‌جمهوری مصر در تاریخ 21 نوامبر 2012 اعلام شد.
جنگ 2008-2009:‌ «ایهود اولمرت» وزیر آن زمان رژیم صهیونیستی به صورت یک جانبه در 18 ژانویه اعلام آتش‌بس یک جانبه کرد و اعلام کرد در پی درخواست «حسنی مبارک» دیکتاتور سابق مصر، کابینه این تصمیم را گرفته است.
7- درخواست‌های فلسطینی و صهیونیستی
درخواست‌های مقاومت در هر مذاکرات آتش‌بس هر 3 جنگ حول محور پایان محاصره غزه و بازگشایی معابر می‌چرخید اما در جنگ 2014 درخواست بندر و فرودگاه و نیز آزادی اسرا نیز به آن افزوده شد، در طرف مقابل رژیم صهیونیستی خواهان خلع سلاح مقاومت و ضمانت عدم پرتاب موشک از نوار غزه به سمت سرزمین‌های اشغالی بود.
مذاکرات آتش‌بس هر 3 جنگ با اعلام آتش‌بس و بازگشایی گذرگاه‌ها پایان یافت بدون اینکه رژیم صهیونیستی به اهداف خود در خلع سلاح مقاومت و یا توقف شلیک موشک‌ها برسد. اما توافق آتش‌بس اخیر از این جنبه متمایز است که ضمانت کرده پس از یک ماه موضوعات دیگر دوطرف مورد مذاکره قرار گیرد.