سیاست ارز 4200 تومانی موجب فساد گسترده‌ای شده است
محمدرضا مودودی در گفت‌وگو با فارس درباره لزوم حذف ارز 4200 تومانی گفت: سیاست تخصیص ارز 4200 تومانی به واردات برخی کالاها تصمیم بسیار غلطی بود که تبعات آن شامل عده زیادی از مردم شده است و برای تعداد معدودی درآمدهای بسیار زیادی را ایجاد کرده است.
سرپرست سابق سازمان توسعه تجارت ایران با بیان اینکه اثرات این تصمیم غلط تا سالها در اقتصاد باقی خواهد ماند، گفت: یکی از اثرات آن نقدینگی بود که امروز در چرخه اقتصاد کشور شاهد آن هستیم.
وی با تاکید بر اینکه تخصیص ارز 4200 تومانی موجب فساد گسترده‌ای شده است، اظهار داشت: پرداخت ارز 4200 تومانی به واردات کالاهای اساسی با عنوان حمایت از اقشار ضعیف صورت گرفت، در حالی این یارانه به جیب افراد معدودی می‌رود و تبعات آن هم متاسفانه شامل حال بخش عمده‌ای از مردم است. مودودی درباره تاثیر حذف ارز 4200 تومانی بر صادرات کالا اظهار داشت: برخی اقلام کالاهای اساسی که مشمول ارز ارزان قیمت می‌شوند، به جای اینکه به مصرف عموم مردم برسد، بعضا به عنوان مواد اولیه در برخی کارخانه‌های صنایع غذایی استفاده می‌شوند، به این شکل که این اقلام با قیمت بالاتری نسبت به قیمت تمام شده به برخی کارخانه‌ها فروخته می‌شود. مودودی اظهار داشت: در سال 97 که ارز 4200 تومانی به تمام اقلام وارداتی پرداخت می‌شد در مقطعی یک کد کالایی به لیست اقلام صادراتی اضافه شد و آن کد کالا مربوط به
آب نبات بود، به طوری که در آن مقطع 130 میلیون دلار آب نبات صادر شد.
وی افزود: با توجه به امکان واردات ارزان قیمت شکر، شکر وارداتی با ارز 4200 تومانی در کارخانه‌ها ذوب و تبدیل به آب نبات می‌شد و این محصول خوراکی تهیه شده با ارز یارانه‌ای در حدود
130 میلیون دلار صادر شد.
سرپرست سابق سازمان توسعه تجارت ایران بیان داشت: با حذف ارز 4200 تومانی و عدم دسترسی به مواد اولیه ارزان قیمت ممکن است رقابت‌پذیری ما در برخی کالاهای تولیدی در بخش صنایع غذایی در بازارهای بین‌المللی کاهش یابد، اما در واقع با حذف رانت از ساختار اقتصادی تعادل شکل می‌گیرد و شرکت‌هایی که به معنای واقعی رقابت‌پذیر هستند و اساسا در صادرات توانمند هستند راحت‌تر می‌توانند رقابت کنند. وی بیان داشت: وقتی شرایط برای کارخانه‌های تولید‌کننده یکسان باشد و برخی از تولیدکنندگان از رانت برخوردار نباشند، بنابراین رقابت منفی بین شرکت‌ها تولید‌کننده نیز از بین می‌رود و شرکت‌ها براساس توانمندی و بهره‌وری تولید خواهند کرد و می‌توانند برند خود را حفظ کنند.