بزرگترین خدمتی که وزیر ورزش می‌تواند انجام دهد(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
هفته گذشته وزیر محترم ورزش در مراسم اهدای بازوبند پهلوانی که با حضور رئیس‌جمهور در سالن دوازده هزار نفری ورزشگاه بزرگ آزادی انجام شد به موفقیت‌های اخیر ورزش ایران اشاره کرد و با این مضمون که طی دو ماه گذشته، ورزشکاران ایرانی در رشته و سطوح مختلف عرصه‌های بین‌المللی از جهانی و قاره‌ای گرفته تا تورنمنت‌های بین‌المللی خوش درخشیده و به موفقیت‌های بزرگ دست یافته و با کسب مدال‌های رنگارنگ برای ورزش ایران افتخار آفریده و شادی مردم را سبب شده‌اند که تحسین وتمجید مسئولان عالی رتبه مملکتی از رهبر بزرگوار انقلاب گرفته تا سایر مسئولان و رؤسای قوا را به همراه داشته است.
البته آقای سجادی به عنوان فردی که خود ورزشکار بوده و با
چم و خم‌های ورزش قهرمانی آشناست نیک می‌داند که این موفقیت‌ها و مدال آوری‌ها حاصل کار و نتیجه عملکرد و برنامه‌ریزی مدیریت جدید ورزش که ایشان امروز در راس هرم آن قرار دارد نیست وحتی حاصل کار و برنامه‌ریزی مدیران قبل از ایشان هم نیست و اصولا در ورزش ما این مدال آوری‌ها و افتخار آفرینی‌ها بیش از آنکه معلول برنامه‌ریزی و درایت و... مدیران ورزش باشد در غالب اوقات نتیجه استعداد و توان ولیاقت‌های ورزشکاران ما وانگیزه‌های شخصی و روانی آنهاست.
با این حال ما هم اولا به سهم خود مثل وزیر محترم ورزش خوشحال و مفتخریم که این موفقیت‌ها و مدال آوری‌ها در عرصه‌های جهانی و در رشته‌های مختلف به نام ورزش کشور عزیزمان ثبت شده است و ثانیا از این هم خوشحال هستیم که وزیر ورزش هم به قابلیت‌های خدادادی و لیاقت‌های ذاتی ورزشکاران ما آگاه است و چون چنین است، حالا برخلاف اکثر ادوار سروکار ما با وزیری است که ورزش را می‌شناسد و خود ورزشکار قابل و مطرحی بوده و چون از بطن و متن ورزش است خیلی راحت‌تر و صریح‌تر می‌شود با او حرف زد و انتظار داشت که این حرف‌ها را هم
فهم و درک کند.
همان‌طور که بارها به صراحت هم تاکید کرده‌ایم یکی از اصلی‌ترین مشکلات و موانع بر سر راه پیشرفت ورزش ایران، عامل مدیریت بوده است. در اکثر قریب به اتفاق دوره‌ها کسانی بر مسند مدیریت ورزش ما تکیه زده‌اند که ورزشی نبوده، ورزش و فرهنگ ورزش و ظرایف و ریزه کاری‌های آن را نمی‌شناختند و با یک نگاه ساده انگارانه وارد عرصه مدیریتی ورزش می‌شدند کسانی که شاید در پست‌ها و مسئولیت‌های قبلی کارنامه موفقی هم داشتند اما پای کارنامه مدیریتی آنها در ورزش نمره مردودی ثبت می‌شد و این دلیلی نداشت جزهمان ساده انگاری و سهل‌اندیشی آنها در‌باره عرصه کاری ورزش.
یادمان هست که سال‌ها پیش وقتی به دنبال دعوت رئیس‌وقت سازمان تربیت بدنی و معاون رئیس‌جمهور به همراه همکاران تحریریه کیهان ورزشی خدمت شان رفته بودیم در حین صحبت‌ها، ایشان که از بعضی انتقادات کیهان ورزشی گلایه داشت با لحن خاصی گفت ما قبل از اینکه به ورزش بیاییم مدیر بودیم، رئیس‌بودیم، وزیر بودیم و خلاصه برای خودمان کیا وبیایی داشتیم اما بعضی‌ها(که شاید منظورش کیهان ورزشی
بود) در ورزش طوری با ما رفتار می‌کنند که انگار چیزی از ریاست و مدیریت نمی‌دانیم! در حالی که من جاهایی مدیریت و وزارت کرده‌ام که مشکلات و مسائل آنجا اصلا قابل قیاس با ورزش نیست و...
عرض کردیم اشکال کار همین جاست. خیلی از مدیران و وزیران و مقامات ارشد مملکتی به حوزه ورزش و مدیریت آن به عنوان امری ساده و دم دستی نگاه می‌کنند و بر همین سیاق اداره آن را هم آسان می‌پندارند. به همین خاطر، هم کسانی که مدیر برای ورزش منصوب می‌کنند و هم کسانی که در پست‌های بالای ورزش منصوب می‌شوند از ابتدا و اساس نسبت به ورزش و ورزشی‌ها نگاه اشتباه دارند و... همین نگاه غلط مسبب اصلی بسیاری از مشکلات حل نشده ورزش ماست که ریشه در مدیریت دارد.
آقای سجادی ورزشکار قابلی بوده اما می‌تواند این قابلیت‌ها را در عرصه مدیریتی ورزش هم تکرار کند؟ باید منتظر بمانیم اما می‌خواهیم اینجا با تکیه بر اظهارات اخیر ایشان که در طلیعه مطلب به آن اشاره کردیم عرض کنیم که همان‌طور که ایشان هم تاکید کرده ورزش و ورزشکاران دختر و پسر ما ظرف دوماه اخیر در رشته‌های مختلف از پارالمپیک گرفته تا کشتی و والیبال و... افتخار آفرینی کرده‌اند. خدمت ایشان عرض می‌کنیم اگر «مدیریت» ورزش اصلاح شود به وظایف بایسته خود به شایستگی عمل کند و به جای انجام مسئولیت‌ها به مشغولیت‌ها سرگرم نشود و به ورزش و ورزشکاران نگاه جناحی و باندی و رنگی و خانوادگی و... نداشته باشد بدون شک ورزش ما با توجه به ظرفیت‌های مادی و غیر مادی به ویژه سرمایه‌های ارزشمند انسانی می‌تواند بر افتخارات خود بیفزاید و با سرعت بیشتری در مسیر پیشرفت و افتخار آفرینی حرکت کند.
بالاتر، از پارالمپیک و کشتی یادی کردیم. در آنجا کار دست کاردان است. کار دست کسانی است که خودشان با همه وجود رشته‌هایی را که در آن مدیریت می‌کنند می‌شناسند و از جنس آدم‌های فعال در آن رشته‌ها هستند، در آنجا کسانی اداره کار را به دست دارند که به کار خود عشق می‌ورزند و در عین صلابت خود را خدمتگزار می‌دانند، و نه رئیس. آنها خدمت به این ورزش و این آب وخاک مظلوم و سربلند را افتخار دانسته و جز در برابر ملک و ملت خود را بدهکار هیچ دیارالبشری نمی‌دانند و حاصل و خروجی کارشان هم در ابعاد فنی و فرهنگی معلوم است که چیست.
یکی از بزرگترین خدماتی که وزیر ورزش می‌تواند به ورزش کشور ارائه دهد اصلاح مکانیزم جذب و دفع ورزش است. تا آنجا که می‌توانید با جرات و شهامت مردان مرد و خدمتگزاران عاشق را جذب کنید و آویزان‌های شارلاتان مسلک رابرانید...