هفته گذشته خبر انتصاب داماد شهردار تهران به عنوان مشاور وی در امور هوشمندسازی مدیریت شهری واکنش‌های مختلفی را در پی داشت. با وجود اینکه همان ابتدا شهردار تهران ضمن بیان توضیحاتی در این خصوص اعلام کرد که همکاری دامادش با شهرداری بدون هیچ رابطه کاری و استخدامی و دریافت حقوق و صرفا برای اشراف شهردار به این حوزه حساس از طریق فردی مورد وثوق خواهد بود، اما این توضیحات منتقدان را قانع نکرد. از جمله می‌توان به گلایه‌ها و انتقادات دلسوزانه کسانی که این اقدام را مغایر با برخی آیین‌نامه‌ها و انتظارات و همچنین فرصتی برای هجمه فرصت‌طلبان می‌دانستند اشاره کرد. بسیاری از منتقدان در دایره نیروهای انقلابی این اقدام را امری غیرقابل پذیرش از شخصیتی همچون علیرضا زاکانی که سال‌هاست در مسیر مبارزه با فساد حضوری فعال و عملی دارد، دانستند.
پس از ادامه انتقادات و گلایه‌ها، شهردار تهران واکنشی نشان داد که از وی انتظار می‌رفت. زاکانی در نامه‌ای ضمن تشریح چرایی و استدلال‌های صدور این حکم و توضیح مجدد درخصوص انتصاب مذکور و جزئیات آن نوشت: « این انتصاب به‌دلیل نسبت فامیلی، موجب شکل‌گیری ابهام و گلایه در برخی دلسوزان انقلاب و دلخوری مردم عزیزتر از جانم شد. مردمی که از ابتدای انقلاب همواره خود را در سنگر جانفشانی و فداکاری برای آنها دیده‌ام. می‌خواهم برای مردم نوکری کنم و شهر با رای و نظر مردم اداره شود. با احترام به نظر این ولی‌نعمتان انقلاب حکم صادره برای آقای حیدری را ملغی می‌کنم.»
نکته قابل تقدیر درخصوص این واکنش شهردار تهران؛ احترام وی به نظرات مردم و انتقادات دلسوزانه و پرهیز از لجبازی و اصرار به کاری که باعث رنجش و شبهه و تردید در ذهن مردم شود، است. این احترام و برخورد منطقی با انتقادات و انتصابات شبهه برانگیز موضوعی است که در سال‌های گذشته کمتر از سوی مدیران کشور شاهد آن بوده‌ایم.
بی‌شک پرهیز از اقداماتی که باعث حاشیه‌سازی و دلخوری مردم شود و برخورد منطقی و درست با انتقادات قابل اتکا و مشفقانه به برخی از اقدامات می‌تواند کمک بزرگی به مدیرانی باشد که خدمت به مردم را سرلوحه برنامه‌های خود اعلام کرده و از آنها جز حرکت در مسیر انقلابی توقعی نیست.