وبسایت این شبکه سعودی که به خاطر خوش‌خدمتی‌هایش به صهیونیست‌ها، در منطقه به «العبریه» مشهور شده، نوشت: نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسرائیل و «ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهور روسیه به توافق رسیدند تا تل‌آویو آزادانه به حملات خود علیه مواضع وابسته به ایران در حریم هوایی سوریه ادامه دهد.
به نوشته العربیه، «زئیف الکین» معاون وزیر خارجه اسرائیل که بنت را در سفر به روسیه همراهی کرد، خبر داد در دیدار بنت و پوتین، دو طرف در مورد پرونده هسته‌ای ایران، وضعیت سوریه و تلاش تل‌آویو برای جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای تهران، بحث و گفت‌وگو کردند.
بنت در این دیدار خواست تا توافق کاهش تنش‌ها در جنوب سوریه دوباره فعال شده و نیروهای وابسته به ایران تا 80 کیلومتری شمال جولان (اشغالی) حضور نداشته باشند.
تقلید العبریه از فضاسازی محافل صهیونیستی در حالی است که اولاً دولت روسیه بر خلاف نقشه مشترک آمریکا و اسرائیل، و به دعوت ایران، وارد جنگ سوریه شد و در کنار ایران و دولت بشار اسد، تروریست‌های داعش و النصره را که در حال جنگ نیابتی علیه دولت سوریه بودند، تار و مار کرد. این در حالی بود که آمریکا و رژیم صهیونیستی، به واسطه جنگ نیابتی در سوریه و عراق، خواب تغییر نقشه منطقه و کشاندن ناامنی به عمق مرزهای ایران را می‌دیدند.
ثانیاً اسرائيل بهتر از هر کس می‌داند که اگر درباره نیروهای ایرانی دست از پا خطا کند، با پاسخ پشیمان کننده- از خبر حمله چند سال قبل به تأسیسات صهیونیست‌ها در بلندی‌های جولان- روبرو می‌شود و در آن صورت کسی جلودار ایران و نیروهای مقاومت نخواهد بود.
همین چند ماه قبل اسرائیل از سوی مقاومت فلسطین با انبوه موشک‌ها و راکت‌ها ادب شد. هفته گذشته هم نیروهای مقاومت به تلافی حملات هوایی به این نیروها در منطقه تدمر، پایگاه اشغالگران آمریکایی در منطقه التنف را هدف حملات سنگین پهپادی و راکتی قرار داد.
مرکز عملیاتی ائتلاف مقاومت، پیش از این عملیات تصریح کرده بود که آمریکا و اسرائیل (سگ زنجیری واشنگتن) را متهم حمله هوایی به تدمر می‌داند و تلافی خواهد کرد.
به بیان دیگر، اگر بنابر مجازات صهیونیست‌های بی‌ریشه و اشغالگر توسط ایران یا نیروهای محور مقاومت باشد، نه آمریکا، نه روسیه و نه هیچ کشور دیگری نمی‌تواند جلودار آنها باشد. و صهیونیست‌ها نیز این را بهتر از هر کس دیگر می‌دانند. در مقابل اگر هم صهیونیست‌ها جرأت درگیری واقعی با نیروهای ایرانی یا سایر نیروهای مقاومت را ندارند، نه به خاطر مجوز نداشتن از این یا آن دولت،‌ بلکه هراس از پاسخ پشیمان‌کننده جبهه مقاومت بوده است.