به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی صنایع روغن نباتی ایران، امیرهوشنگ بیرشک درباره وضعیت روغن‌های وارداتی دپو شده در بنادر، تصریح کرد: از ابتدای سال جاری تاکنون بیش از 260 هزار تن روغن وارداتی بخش خصوصی در بنادر رسوب کرده و دولت، ارز مورد نیاز را برای ترخیص آن تامین نمی‌کند.
وی افزود: سیاست ارزی دولت در شش ماه دوم سال جاری مشخص نیست و هر روز شایعاتی در زمینه تغییر نرخ ارز به گوش می‌رسد. نبود رویه مشخص در تصمیم‌گیری باعث شده واردکنندگان روغن خام هیچ‌گونه تمایلی به واردات نداشته باشند و عملا خرید آتی روغن خام متوقف شده است.
دبیر انجمن صنایع روغن نباتی با بیان اینکه دولت تاکنون به وعده‌های ارزی خود عمل نکرده است، تصریح کرد: در جلسه اخیر با وزیر جهاد کشاورزی، او شخصا دستور داد به سرعت مشکل ارزی روغن خام بررسی و تعیین تکلیف شود و صنعت روغن نباتی از بلاتکلیفی رهایی یابد اما تاکنون هیچ اقدام عملی در این زمینه انجام نشده است. 
بیرشک درخصوص وضعیت تامین روغن خام مورد نیاز صنعت با توجه به عدم تخصیص ارز به بخش خصوصی گفت: بر اساس مصوبات موجود، شرکت بازرگانی دولتی وظیفه ذخیره‌سازی روغن خام (ذخایر استراتژیک) را دارد اما به دلیل نامناسب بودن ترکیب روغن‌های موجود این شرکت، صنعت روغن نباتی با چالش جدی برای تولید روغن مورد نیاز صنف و صنعت و روغن سرخ کردنی مواجه شده است.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به اعلام شرکت بازرگانی دولتی موجودی روغن پالم این شرکت به کمترین میزان در چند سال اخیر کاهش یافته و امکان توزیع مناسب روغن پالم در حال حاضر وجود ندارد و این در حالی است که نزدیک به 100 هزار تن روغن پالم بخش خصوصی ماه‌هاست در بنادر کشور رسوب کرده و چشم انتظار تخصیص ارز است.
دبیر انجمن صنایع روغن نباتی، نبود روغن خام را چالشی مهم برای صنعت روغن نباتی اعلام کرد و گفت: روغن پالم یکی از مواد اولیه مهم برای تولید روغن‌های صنف و صنعت و روغن سرخ کردنی است  و بیم آن می‌رود اگر دولت در اسرع وقت ارز روغن‌های پالم موجود در بنادر را تخصیص ندهد تولید روغن صنف و صنعت و روغن سرخ کردنی با مشکل مواجه شده و عملا متوقف شود.
گفتنی است، دلیل مشکلات مربوط به روغن، وابستگی بالای کشور به واردات این کالاست که می‌توان ظرف یک بازه زمانی چند ساله آن را رفع کرد. در گذشته وابستگی به واردات روغن 90 درصد بود که با توجه به گرانی‌های سه سال گذشته و کاهش 40 درصدی مصرف، این نیاز به 50 درصد کاهش یافته و با افزایش سالانه 10 درصدی تولید دانه‌های روغنی از یک طرف و تغییر ذائقه مردم به روغن‌های بومی و محلی و کره، می‌توان در تامین داخلی این کالا خودکفا شد.