مجله نیوزویک در ارزیابی مجازات‌های تحریمی ‌آمریکا علیه دیگر کشورها از جمله ایران نوشت: مقامات آمریکا به وفور از تحریم‌ها استفاده می‌کنند. در مدت دو دهه اخیر، تعداد اعمال تحریم توسط آمریکا ده برابر شده است. با این وجود، به کارگیری هیچ ابزاری در سیاست خارجی بدون هزینه نیست و بهایی دارد. تحریم‌ها ممکن است مانند یک چاقوی جراحی جذاب در اختیار واشنگتن به‌نظر بیایند اما بعد، اغلب شکل یک چکش بد قلق را به خود می‌گیرند. دیر یا زود، وقتی یک چکش در اختیار داشته باشید، هر مشکلی مثل یک میخ به‌نظر خواهد رسید.
دولت بایدن این هفته نتیجه بررسی یک ماهه سیاست تحریمی‌ آمریکا را منتشر کرد در این گزارش، که شامل گفت‌و‌گو با قانون‌گذاران، کارمندان کنگره، مقامات شاخه اجرایی و سهام‌داران بخش خصوصی می‌شود، توصیه‌هایی آمده است که بارزترین‌شان این است تحریم‌ها باید به یک استراتژی گسترده‌تر کنترل شوند و در واقع در رسیدن با هدفی که آمریکا دنبال آن است، کمک کند.
گزارش دولت بایدن با اذعان تلویحی به اینکه واشنگتن مانند خو گرفتن کودکی ۵ ساله به آبنبات، به تحریم‌ها خو گرفته، کاملاً از کنار این سؤال اساسی رد می‌شود که آیا واقعاً تحریم‌های آمریکا کارآمد هستند؟ جواب اغلب یک «نه» بزرگ است.
ایران، ونزوئلا، کره شمالی و روسیه، همگی نیروی چکش تحریم‌های آمریکا را حس کرده‌اند. رنج اقتصادی ناشی از آن هیچ کاری برای ‌ترغیب آنها به بررسی خواسته‌های آمریکا از پیش نبرده است، چه رسد به پذیرفتن‌شان. در واقع، تاریخ نشان می‌دهد تحریم‌ها، به‌ویژه تحریم‌هایی که شامل قطع دسترسی کل بخش اقتصادی یک کشور می‌شوند، می‌توانند به واسطه متقاعد شدن کشورها به دوچندان کردن رفتار قبلی‌شان، یک مشکل سیاسی بسیار بدتر را ایجاد کنند. دولت آمریکا در سال ۲۰۱۸ از برجام خارج شد و علاوه بر بازگرداندن تحریم‌های سابق، تحریم‌های جدیدی را نیز اعمال کرد. ایران دو سال پس از متحمل شدن تحریم‌های آمریکا و بدعهدی کشورهای اروپایی، اعلام کرد در چند گام تعیین شده از تعهدات داوطلبانه‌اش در توافق هسته‌ای فاصله می‌گیرد که در نتیجه آن، سطح غنی‌سازی اورانیوم ایران بالا رفته است.