این بیماری شایع اما قابل کنترل و درمان است. اغلب نواحی مانند سرزانو و آرنج دچار پسوریازیس می‌شود البته گاهی ممکن است اعضای دیگر بدن مانند ناحیه سر نیز مبتلا شوند.
در اغلب موارد پسوریازیس صفحه ناخن را تخریب و در زیر صفحه ناخن افزایش ضخامت ایجاد می‌کند.
یکی از دلایل ابتلا به پسوریازیس عامل ژنتیک است و در صورتی که فردی به پسوریازیس مبتلا باشد امکان اینکه فرزندش در آینده به این بیماری مبتلا شود 16درصد است، البته عامل ژنتیک به طور صددرصد در ایجاد بیماری نقش ندارد.
کمبود کلسیم و مصرف برخی داروها مانند لیتیوم، پروپرانولول و اتنولول برای مبتلایان به پسوریازیس ممنوع است. هم‌چنین داروهای ضدمالاریا مانند کلروکین و کلونیدین و کمبود ویتامین D از جمله دلایل ابتلا به این بیماری است.
مبتلایان به پسوریازیس نباید فوتبال یا کاراته بازی کنند، چون ضربه به ناحیه مورد نظر موجب شدت یافتن یا بدخیم شدن پسوریازیس می‌شود.
استرس نیز در ایجاد پسوریازیس موثر است. و ثابت شده است که جز بیماری‌هایی است که با استرس وخیم‌تر می‌شود.
استرس برای بیماران پسوریازیس سم است و 40 درصد این بیماران با استرس شدت بیماری‌شان شعله‌ور می‌شود. در مواردی که پسوریازیس از نوع خفیف باشد از درمان‌ها و کورتن‌های موضعی مانند مرطوب‌کننده، شامپوهای ضد پسوریازیس و روش نوردرمانی و اشعه ماورا بنفش استفاده می‌شود. نباید از کورتن‌های قوی و داروهایی مانند ایندرال که برای کنترل تپش قلب تجویز می‌شود استفاده کرد زیرا برای این بیماران ممنوع است.معمولا افراد مستعد بیماری در دهه دوم تا چهارم زندگی به این بیماری مبتلا می‌شوند.