امین الاسلام تهرانی
«طارق بیطار» بازپرس قضایی لبنانی در پرونده انفجار بندر بیروت که پرونده را تبدیل به یک دعوای سیاسی کرده است، اعتراضات زیادی را برانگیخته است. پنجشنبه گذشته لبنانی‌های معترض به عملکرد این بازپرس در منطقه «الطیونه» بیروت به سمت دادگستری در حال حرکت بودند که ناگهان تیراندازی‌ به سمت آنها شروع شد. این تیراندازی‌ها تظاهرات مسالمت‌آمیز را بدل به «فتنه‌ای خبیث» کرد و منجر به شهادت 7 نفر و زخمی شدن حدود 60 تن دیگر شد. جریان‌های لبنانی خیلی زود از دست داشتن گروه غرب‌گرا «القوات اللبنانیه» به رهبری «سمیر جعجع» در این جنایت پرده برداشتند و آمریکا نیز در پیامی که برای اعلام همدردی صادر شده بود، به جای کشته شدگان این جنایت از بازپرس پرونده دفاع کرد! روز شنبه همین هفته نیز یکی از خبرنگاران شناخته‌شده لبنانی فاش کرد که یکی از تک‌تیراندازهای عامل این جنایت کارمند سفارت آمریکاست.
«حسن فضل الله» نماینده فراکسیون حزب‌الله گفته بود: «بیش از یک سال است اطلاعاتی به ما می‌رسد که این افراد برای فتنه آماده می‌شوند و در برابر سفارت‌های آمریکا و عربستان، فخرفروشی می‌کنند.» اما چرا؟ بر پا کردن این فتنه برای چه بوده است که یک سال برای آن برنامه‌ریزی شده است؟
در پاسخ به پرسش فوق می‌توان دو انگیزه را حدس زد: با اشاره‌ای به سخنان رئیس فراکسیون حزب‌الله در پارلمان که گفته بود: «جنایتی که نیروهای وابسته به حزب القوات اللبنانیه مرتکب شد، حساب و مجازات ویژه خود را دارد اما حزب‌الله هرگز به سمت جنگ داخلی کشیده نخواهد شد» و نیز با اشاره به بیانیه مجلس اعلای شیعیان لبنان مبنی بر این‌که جنایت پنجشنبه برای ایجاد هرج و مرج در این کشور بود، می‌توان گفت که دور از ذهن نخواهد بود اگر بگوییم عاملان این جنایت قصد اصلی‌شان ایجاد
هرج و مرج برای وارد کردن مقاومت لبنان به یک درگیری داخلی بوده است.
هم در سخنان عامل داخلی این فتنه سمیر جعجع که بر دفاع از قاضی پرونده تأکید کرد و هم در سخنان سخنگوی کاخ سفید که مفادش دلالت بر دفاع از قاضی پرونده می‌کند، می‌توان یک انگیزه دیگر را نیز حدس زد. افزون بر این، یک روز پیشتر از جنایت بیروت این خبر منتشر می‌شود: «در پی پافشاری وزرای نزدیک به جنبش أمل، جریان المردهًْ و حزب‌الله، دولت لبنان جلسه‌ای را به منظور اتخاذ تصمیم قاطع درباره قاضی طارق البیطار بازپرس قضایی در پرونده انفجار بندر بیروت، برگزار ‌کرد.» حالا با توجه به این شواهد می‌توان حدس زد که نیروهایی از تغییر بازپرس پرونده و روشن شدن پشت پرده انفجار سال گذشته بندر بیروت ضرر می‌کنند. بنابراین نه تنها میلی به تغییر آن بازپرس ندارند بلکه از حضور او استفاده سیاسی بهتری می‌توانند برای کوبیدن جبهه مقاومت انجام دهند. ضررهای رفتن و فواید ماندنِ این قاضی نیز آن‌قدر سنگین هست که برای دفع اولی و حفظ دومی حاضرند جنگ داخلی به راه اندازند!