احیای برجام بدون لغو تحریم‌ها مأموریت تازه محافل غربگرا(خبر ویژه)
این فضاسازی که به برخی مستندات آن در ادامه اشاره می‌شود، در حالی است که اجرای نامتوازن، ناهمزمان و بدون تضمین واقعی و امکان شکایت ظرف 6 سال گذشته، صرفاً موجب زیان ایران و خدعه و عهدشکنی آمریکا شد. در ادامه عهدشکنی‌های دولت اوباما (از جمله با اعمال تحریم‌هایی مثل ویزا، آیسا، سیسادا و...)، دولت ترامپ به اجرای تحریم‌های کاتسا پرداخت که زیرسازی آن در دوره اوباما انجام شده بود. و سرانجام، آمریکا با اطمینان گرفتن نیابتی از دولت روحانی مبنی بر این که در صورت خروج آمریکا از برجام، دولت وقت ایران همچنان در برجام می‌ماند و تعهدات خود را (یکطرفه!) ادامه می‌دهد، دولت ترامپ از برجام خارج شد.
پس از آن، دولت بایدن در دی ماه سال گذشته سر کار آمد اما با وجود انتقاد از خروج ترامپ از برجام، حاضر نشد به لغو تحریم‌ها طبق تعهد برگردد، و ترجیح داد همان سیاست نکوهش شده ترامپ (فشار حداکثری) را ابزار زورگویی و باج‌خواهی جدید از ایران چه درباره برنامه هسته‌ای (تمدید برخی محدودیت‌های رو به اتمام) و همچنین مطالبه محدودیت‌های جدید در زمینه برنامه موشکی و نفوذ منطقه‌ای ایران شود.
در متن چنین خباثتی بود که رهبر انقلاب با جمع‌بندی موضع نظام تأکید کردند آمریکا باید همه تحریم‌ها را لغو کند و تضمین بدهد که بدعهدی سابق در خروج از توافق را در آینده تکرار نمی‌کند و همچنین لغو تحریم‌ها از سوی ایران راستی‌آزمایی شود، پس از آن است که آمریکا می‌تواند دوباره به برجام برگردد و یکی از اعضای آن باشد. اتقان و استحکام این موضع حکیمانه، حتی در محافل آمریکایی و اروپایی نیز بارها مورد اعتراف قرار گرفته است. بر همین اساس، آذرماه سال گذشته مجلس شورای اسلامی با هماهنگی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، مصوبه‌ای بازدارنده را برای بازگشت توازن در اجرای برجام به تصویب رساند.
در چنین شرایطی و در حالی که توپ در زمین آمریکا و اروپاست، برخی محافل رسانه‌ای غربگرا آدرس غلط به مخاطبان می‌دهند؛ چنان که روزنامه زنجیره‌ای آرمان در تیتر یک خود نوشت: پیش‌شرط ایران، نشدنی است(!)
این روزنامه انگار که حقوق بگیر وزارت خارجه یا خزانه‌داری آمریکاست، می‌نویسد: حتی زمانی که رئیسی به عنوان رئیس‌جمهور، حسین امیرعبداللهیان را به جای چهره‌هایی مانند سعید جلیلی برای وزارت خارجه معرفی کرد بسیاری این موضوع را نشان از همان احتمال تداوم مذاکرات با غرب در دولت وی ارزیابی می‌کردند چراکه امیرعبداللهیان مانند سعید جلیلی یا علی باقری از مخالفان صرف برجام به شمار نمی‌آمد و یک چهره نسبتاً معتدل‌تری نسبت به باقی آنها بود که چند سالی هم در دولت روحانی، معاون عربی، آفریقایی وزارت خارجه به شمار می‌آمد. اما طی روزهای اخیر برخی اتفاقات زنجیره‌وار برخلاف این تفکر و امید رقم خورده است. یکی از مهم‌‌ترین آنها مهره‌چینی امیرعبداللهیان بود که معنادار می‌نمود. در حالی که بسیاری بر ضرورت وجود عباس عراقچی در وزارت خارجه برای احیای برجام و تداوم مذاکرات تاکید می‌کردند، او را تغییر داد. در چنین شرایطی ناگهان علی باقری کنی یکی از همان مخالفان برجام و از یاران همیشگی سعید جلیلی را به عنوان معاون سیاسی وزارت خارجه انتخاب کرد و این خود حدیث مفصلی بود از این مجمل. از سویی دیگر حرکت به سمت شرق این روزها بیش از هر زمان دیگری شتاب گرفته است. پیوستن به پیمان شانگهای در چنین برهه‌ای از دید عده‌ای بی‌دلیل نیست. اقدامات تهران در زمینه فعالیت‌های هسته‌ای هم به شدت به سمت و سوی خاصی حرکت می‌کند، کار به جایی رسیده که آژانس بین‌المللی اتمی از اقدامات ایران ابراز نگرانی کرده است.
آرمان می‌افزاید: مسئله از سرگیری مذاکرات زمانی با پیچیدگی‌‌های بیشتری روبه‌رو می‌شود که اندکی در اظهارنظرهای روز گذشته محمد اسلامی رئیس سازمان انرژی اتمی درنگ کنیم. او برای از سرگیری مذاکرات احیای برجام شرط تعیین کرده. یعنی قبل از گفت‌وگو برای به تفاهم رسیدن(!) بر سر لغو تحریم‌ها اظهار داشته که باید همه تحریم‌ها رفع شود. او گفته است «ایالات متحده باید تمام تحریم‌های خود علیه ایران را لغو کند تا مذاکرات متوقف شده برای احیای توافق هسته‌ای سال 2015 از سر گرفته شود». پیش‌شرط شروع برای مذاکرات برجامی در حالی است که حسن روحانی رئيس‌جمهور سابق عدم توافق نهایی بر سر احیای برجام پس از پایان مذاکرات مجدد را اصرار ساختار کلان کشور برای لغو همه تحریم‌ها حتی تحریم‌های غیرهسته‌ای می‌دانست که غیرممکن می‌نمود.
روزنامه شرق هم با کنار هم گذاشتن نطق‌های رئیس‌جمهور کشورمان و بایدن در سازمان ملل، چنین القا کرده که آمریکا آماده بازگشت به برجام است، اما ایران نه!
روزنامه اعتماد نیز می‌نویسد: اگر ایران قصد نادیده گرفتن شش دور مذاکره برگزار شده در وین را داشته باشد روند از سرگیری مذاکرات می‌تواند بسیار طولانی‌تر از مدت زمان قابل پیش‌بینی شود.
از زمان روی کار آمدن جو بایدن در ایالات متحده، تحلیلگران بسیاری درباره پایان دوره انزوای ایالات متحده در پرونده برجام به دلیل رفتارها و تصمیم‌های یکجانبه دونالد ترامپ هشدار داده‌اند. نشانه‌های این پایان را هم می‌توان در موضع‌گیری‌های مشترک و همراهی سه کشور اروپایی با دولت جو بایدن در مواجهه با مذاکرات برجام دید.
یک نویسنده اعتماد نیز قبلا شروط ایران درباره لغو راستی‌آزمایی و موثر تحریم‌ها و اخذ ضمانت از آمریکا را شروطی غیرعملی توصیف کرده بود.
سایت انتخاب نیز به نقل از یک نشریه آمریکایی مدعی شده خواسته‌های طرف ایرانی عملی نیست.
آنچه از مرور همه این تحلیل‌ها برمی‌آید، اصرار بر سر هم بندی مذاکرات و فراهم آوردن مجال بازگشت آمریکا به برجام (و دادن دسترسی به مکانیزم ماشه برای بازگرداندن خودکار تحریم‌های سازمان ملل بدون کسب رضایت سایر اعضای شورای امنیت) است؛ آن هم بدون اینکه تحریم‌های اصلی لغو یا ادعای لغو آنها راستی‌آزمایی شود و آمریکا تضمین بدهد که چند وقت دیگر، مجددا - و این بار به عنوان عضو رسمی برجام - دبّه نمی‌کند!