باید مسئله فلسطین را از سمینارها بیرون آورده و به عمق جامعه بیاوریم
گروه سیاسی-
گمنام است و علاقه‌ای به مطرح کردن نامش ندارد. دست تنها کار می‌کند اما خروجی و نتیجه تلاشش چشمگیر است. در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی روی موضوع فلسطین و جنایات و واقعیات رژیم صهیونیستی تمرکز دارد. به جزئیاتی می‌پردازد که اغلب آنها از دید رسانه‌های رسمی پنهان است. تسلط او بر زبان عبری باعث شده به منابعی دسترسی داشته باشد که دیگران از آن محروم هستند. نام حساب‌های کاربری و رسانه‌ای او در فضای مجازی
«اخ فی الله» است. عبارتی که برای یک کار رسانه‌ای کمی عجیب به نظر می‌رسد اما اگر کمی دقت کنیم از عمق زیادی برخوردار است. عبارتی برگرفته از خطبه 289 نهج‌البلاغه که در آن مولای متقیان علی(ع) از ویژگی‌های برادر مومن خود می‌گوید. آنچه می‌خوانید مصاحبه ما با «برادری در راه خدا» است. برادری که تلاش‌های یک نفره‌اش صهیونیست‌ها را رسوا و البته عصبانی کرده است.
چه شد که به حوزه فلسطین علاقمند شدید و بطور تخصصی آن را دنبال کردید؟
علاقه بنده به مسئله فلسطین برمی‌گردد به آشنایی با عزیزان لبنانی، یادم می‌آید چندسال بعد از رحلت
امام خمینی(ره) تلویزیون تصاویر عزاداری آنها برای امام را نشان می‌داد و من که شور و علاقه آنها را دیدم شیفته این علاقه شدم. سال‌ها گذشت و این علاقه با شیوه‌های دیگری بروز پیدا کرد و عملا بیشتر شد. یادم می‌آید در جنگ ۳۳ روزه هر روز اخبار مقاومت را میگرفتم و در یک نقطه از مرکز شهر روی مقوا قرار می‌دادیم تا همه متوجه بشوند و بعد هم جشن پیروزی حزب‌الله در کنار رفقای لبنانی حاضر در ایران را برگزار کردیم. اما به طور جدی روی مسئله اسرائیل وقتی متمرکز شدم که حساب فارسی وزارت خارجه اسرائیل کاریکاتوری از رهبر انقلاب و سیدحسن نصرالله منتشر کرد و بعد هم ادعاهای متعدد در مورد کیفیت زندگی در اسرائیل را منتشر کرد. این دو مورد جرقه‌ای شد که عملا از سال ۲۰۱۷ با راه‌اندازی هشتگ زندگی سگی اسرائیلی‌ها به دنبال نشان دادن واقعیت زندگی سخت صهیونیست‌ها باشم و این روند ادامه داشت تا این لحظه که به لطف خدا قدم‌های کوچک اما مؤثری برداشته شد.
منابع خبری شما چیست و روزانه چند ساعت وقت صرف این موضوع می‌کنید؟
منابع خبری را اینجور می‌شود خلاصه کرد: هر آنچه صهیونیست‌ها می‌بینند و می‌خوانند سعی می‌کنم پیدا کنم، ببینم و بخوانم. روزنامه‌های مختلف، شبکه‌های تلویزیونی، خبرنگارهای متعدد، گروه‌های مختلف در شبکه‌های مجازی و...بخشی از این منابع هستند که البته دست پیداکردن به همه آنها کار راحتی نیست و بعضا برای پیداکردن و کشف یک خبر ممکن است تا چند ساعت وقت صرف کنم. از لحاظ وقت تقریبا هر وقت خالی که پیدا کنم به اینکار اختصاص می‌دهم. در مواقعی شده بیش از ۱۲ ساعت وقت گذاشتم.
تفاوت کار شما با دیگر رسانه‌ها درباره حوزه فلسطین و رژیم صهیونیستی چیست؟
دو تفاوت اساسی وجود دارد. یک؛ ورود به بطن زندگی صهیونیست‌ها و دو؛ خروج از زبان و ارایه رسمی که سایر منابع در این قالب ارائه می‌دهند. اصرار دارم آنچه که متوجه می‌شوم را با زبان عامیانه و چاشنی طنز همراه کنم تا طیفی که به طور تخصصی دنبال مسئله فلسطین و اسرائیل نیستند هم وارد این عرصه بشوند.
میان منابع انگلیسی و عبری چه تفاوت‌هایی وجود دارد؟ مثلا در روزنامه‌های جروزالم پست و هاآرتص و...
منابع عبری بیشتر مخاطب داخل اسرائیل را هدف قرار می‌دهند اما منابع انگلیسی صهیونیست‌ها کاملا برای بروز خارجی اتفاقات آنجا نوشته می‌شوند البته رویکرد جناحی هر رسانه هم باعث جهت‌گیری خاص خودش می‌شود. مثلا هاآرتص رویکرد خاصی را دارد که جروزالم پست یا تایمز اسرائیل هیچوقت ندارند. البته باید توجه داشت سیستم رسانه در اسرائیل کاملا از فیلتر رد می‌شود و سازمان سانسور بر تمام موارد نظارت ویژه دارد.
شما چندین سال است که در این حوزه مشغول و متمرکزید. به نظر شما تفاوت کار رسانه‌ای رژیم صهیونیستی درباره ایران و کار رسانه‌ای ایران درباره آنها چیست؟
یک نکته را می‌گویم که فکر می‌کنم کل ماجرا را بیان کند. شما در رسانه‌های اسرائیل روزی نیست که نام ایران را نشنوید، ایران هر روز برای مخاطب اسرائیلی به عنوان یک دشمن جلوه داده می‌شود و تخریب می‌شود اما ببینید در رسانه‌های ما در طول یک ماه چندبار نام اسرائیل برده می‌شود؟ مثلا در جریان انتخاب آقای رئیسی به ریاست جمهوری آنقدر برخی عبارات را رسانه‌های اسرائیلی تکرار کردند که در ذهن صهیونیست‌ها جا افتاد ایشان یک فرد خشن و بی‌رحم است که هرلحظه ممکن است به اسرائیل حمله کند. اما در جریان تغییر نخست‌وزیر اسرائیل ما چه تبیینی کردیم؟ چه کار رسانه‌ای عامیانه‌ای کردیم؟ در این بخش حرف زیاد است ولی خب هم حوصله می‌خواهد و هم خیلی‌ها علاقه‌ای ندارند این حرف‌ها زده شود چون با منافع شخصی‌شان در تضاد است.
اساساً فکر می‌کنید رسانه بطور کلی در بحث مبارزه با رژیم صهیونیستی چه نقش و جایگاهی دارد؟
جنگ اصلی ما با صهیونیست‌ها در حوزه رسانه است. شما وضعیت عمومی اهمیت قضیه فلسطین و تصورات عمومی از اسرائیل را در سطح جامعه ببینید متوجه می‌شوید که چقدر عقبیم. درحالیکه دشمن ما استاد جنگ رسانه‌ای است و توانسته طوری خودش را جلوه بدهد که همه تصور کنند یک قدرت برتر است که اصلا امکان شکست دادنش وجود ندارد. ترور شهید فخری‌زاده نمونه خوبی بود، ببینید بعد از شهادت ایشان بازتاب رسانه‌ای اسرائیل، بازسازی‌های مختلف صحنه ترور و درکنارش رسیدن به اهدافی که مورد نظرشان است چه جور بود. نحوه بازتاب و بیان جزییات در مراحل مختلف در داخل چطور بود؟ هیچ همبستگی رسانه‌ای و فکری پشتش نبود. هرروز خبرهای متناقض می‌شنیدیم و عملا طوری شد که روایت دشمن روایت غالب شد.
آیا جایی از شما حمایت و پشتیبانی هم می‌کند؟
خیر الحمدلله کسی یا جایی حمایتی نمی‌کند! برخی از مخاطبان ما اصرار زیادی داشتند برای حمایت مالی و یکبار هم سعی کردم این امکان را فراهم کنم اما ظاهرا زور دشمن چربید و از ترس، حتی یک لینک پرداخت هم حاضر نشدند به ما بدهند. بنده هم به رفقا گفتم هر عزیزی که مایل به حمایت بود همان مبلغ را به حساب حمایت از مقاومت در وب سایت دفتر رهبر انقلاب واریز کند.
به نظر شما مردم ایران چقدر واقعیت‌های رژیم صهیونیستی را می‌دانند؟
بسیار کم، ضعف رسانه‌های مطرح ما و نوع بازتاب وضعیت آنجا به حدی بد است که به جرات می‌شود گفت این شناخت تقریبا در حد صفر است.
این مورد تنها در ایران هم نیست. مخاطب‌های غیرایرانی و به خصوص اهل کشورهای حاشیه خلیج فارس زیادی داشتم که پیام می‌دادند و می‌گفتند ما واقعا فکر نمی‌کردیم آنجا وضعیت اینجوری باشد و به همین خاطر همه پست‌های شما را بین دوستانمان نشر می‌دهیم.
رسانه‌های فلسطینی چه وضعیتی دارند و چقدر بازتاب دهنده عمق واقعیات آن سرزمین هستند؟
رسانه‌های فلسطینی با وجود کمبود بودجه و امکانات واقعا در بازتاب اتفاقات فلسطین و تا حدی اسرائیل موفق هستند. تقریبا همه اخباری که از فلسطین می‌بینید حاصل تلاش شبانه‌روزی این عزیزان است.
به‌طور مشخص چه پیشنهادی برای افزایش کیفیت و کمیت کار رسانه‌ای در ایران درباره مسئله فلسطین و رژیم صهیونیستی دارید؟
پیشنهاد که زیاد است اما ما نیاز به یک زلزله رسانه‌ای داریم، کل ساختار رسانه‌ای ما در این موضوع باید زیر و رو بشود و یک مرکزیت با قوه عاقله بالا و فهم رسانه‌ای خوب به وجود بیاید. باید مسئله فلسطین را از سمینارها و اندیشکده‌ها و سازمان‌ها بیرون آورده و با زبان مردم به عمق جامعه بیاوریم.