(بدان ای عزیز سالک!) اراده به معنی طلب و اختیار آمده است و در آن معنی میل و رغبت نهفته است، زیرا تا کسی باطناً به چیزی تمایل پیدا نکند به جانب آن رو نمی‌کند. در کتب عرفانی برای اراده معانی مختلفی ذکر شده است از جمله: اراده ابتدای طریق سالکان راه طریقیت است از آن جهت که اراده مقدمه هر کاری است، و مادام که بنده چیزی را اراده نکرده باشد آن را انجام نمی‌دهد. بدین ترتیب نخستین پایه سلوک طریقت اراده است.
اراده ترک چیزی است که عادت بر آن قرار گرفته باشد و عادت مردم اغلب غواصی در شهوات و غفلت از حق و توجه به امور دنیوی است. اراده از ارکان سلوک و از جمله اصول و قوانین آن است. اراده عبارت است از پذیرفتن دواعی حقیقت روی میل و رغبت و بر سه درجه است:
درجه اول آن با خروج از عادات است به مصاحبت علم.
درجه دوم اراده به حصول انس به حق متعال و ترک غیر اوست.
درجه سوم از اراده به رعایت مداوم تهذیب خلق و ادب و به غیبت از نفس و غیبت از غیر است. به این معنا که با استقامت و پایداری صحیح وجود خود و وجود غیر خود را فراموش سازد. در این حال سالک نهایت کوشش و دقت و ملازمت را نسبت به امور اخلاقی دارد. 1
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- مقامات معنوی، محسن بینا، ج2،ص111