سال 1332 نواب كانديداي وكالت مجلس شد. فردي اعلاميه‌اي صادر نمود و در آن نواب را دشمن امام زمان عجل‌الله‌فرجه ناميد. نواب خيلي دلش گرفت. وقتي به خانه بازگشت از شدت ناراحتي شروع به گريه كرد، حتي نتوانست با من صحبت كند، در همين زمان ايشان انصراف خود را از وكالت مجلس اعلام نمود. مدت‌ها گذشت و آن شخص به بيماري سختي دچار شد, وقتي اين موضوع را به آقا اطلاع دادند، ايشان گفتند: «بايد به عيادت برويم.» ولي آقاي «واحدي» خاطره آن روز را به ياد ايشان آورد و گفت: «او به شما تهمت زده است، چگونه به عيادت او مي‌رويد.» نواب بدون توجه به صحبت اطرافيان به ملاقات آن شخص رفت و هفتاد مرتبه حمد را تلاوت کرد و دعا خواندند تا حال مريض بهتر شد (و 20 تومان نيز كنار بستر او گذاشت و بازگشت. آن فرد از خجالت حتي به آقا نگاه نكرد.)
به نقل از کتاب: به یاری خداوند توانا