«(شرک با تفرقه متناسب است و توحید با اتحاد و یکرنگی همراه است. پس خداوند می‌فرماید:) از کسانی که دینشان را پراکنده و متفرق ساختند و خودشان هم به دسته و گروه‌های مختلف تقسیم شدند نباشید (که هر کدام سهمی از شرک دارند) هر گروهی از آنها به آنچه (از طرز تفکرها و عملکردها و راه و روش‌ها) نزدشان است خوشحالند (چرا که آنها تابع هوای نفسشان هستند و اولین و مهم‌ترین کار هوای نفس، زیبا جلوه دادن گفتار و کردار زشت فرد است که در نتیجه احساس رضایت و خوشحالی فرد را فراهم می‌کند و او را بیشتر از خداوند دور می‌سازد.)»
روم- 32