kayhan.ir

کد خبر: ۲۲۴۳۳۰
تاریخ انتشار : ۰۲ شهريور ۱۴۰۰ - ۲۱:۳۳
جهان

کاهش ۱۹برابری بستری بیماران کرونایی با «آب‌نمک»

طبق تحقیقات جدید، شست‌وشوی بینی و حلق دو مرتبه در روز با محلول سدیم کلراید (آب‌نمک)، باعث کاهش ۱۹برابری بستری بیماران مبتلا به ویروس کرونا می‌شود.


به گزارش خبرگزاری تسنیم، با شیوع و گسترش بیماری کووید19 در سراسر جهان، بسیاری از پزشکان و‌اندیشمندان سعی کردند راه‌های مختلفی را برای کاهش اثرات این بیماری و ساخت داروهای مختلف به‌کار بگیرند؛ از اکتشاف ایمونولوژیکی گرفته تا مقایسه اثربخشی استفاده از ماسک برای جلوگیری از ابتلای افراد، در این میان چند تن از پزشکان و دانشمندان سعی کردند با بررسی نقطه اصلی ورود ذرات بیماری کرونا در بدن، اقدامات عملی را در جهت کاهش اثرات بیماری انجام دهند.
طبق تحقیقات دکتر «Sungnak» و همکارانش، بینی نقطه اصلی ورود بیماری به بدن افراد است؛‌ این یافته که جهش در پروتئین «سنبله» ویروسی باعث افزایش عفونی شدن می‌شود، بر ارتباط مکانیکی بین ذرات ویروسی و پروتئین «ACE2» که بیماری را آغاز می‌کند، تأکید دارد.
آنها به این نتیجه رسیدند که شست‌و‌شوی بینی و حلق با «سدیم کلراید» در ٢٤ ساعت نخست مثبت شدن تست کرونا، می‌تواند به کاهش مرگ‌ومیر بر اثر ابتلا به این ویروس و همچنین بستری شدن بیماران کمک کند. دانشمندان در این مطالعه نمونه‌ای را بیان کردند که در مناطقی مانند «ویتنام» و «لائوس» که موارد و مرگ‌ومیر ناشی از بیماری کووید19 در آنها کمتر است، 80 درصد از افراد به‌طور منظم شست‌و‌شوی بینی را انجام می‌دهند. این گروه تحقیقاتی 79 نفر را که اغلب بالای 55 سال سن داشتند در 23 اوت تا 21 دسامبر 2020 در «آگوستا» و «جورجیا» مورد مطالعه قرار‌دادند. آنها با شست‌و‌شوی بینی و حلق طی 14 الی 17 روز نتایج را مورد بررسی قرار‌دادند. پزشکان در آزمایش‌های خود متوجه کاهش 18.8برابری بستری شدن بیماران در بیمارستان بر اثر شست‌و‌شوی بینی و حلق در
24 ساعت نخست مثبت شدن تست PCR شدند.
علاوه‌بر کاهش تعداد بستری‌های عمومی، آنها متوجه شدند که میزان بستری‌های موارد با شدت بالاتری در ICU کاهش پیدا کرده است.
طبق بررسی‌های این گروه، شست‌و‌شوی بینی و حلق به‌طور مرتب در روز، یک اقدام ایمن و بدون نسخه با تأثیرات بالقوه حیاتی بر سلامت عمومی افراد در مقابل بسیاری از بیماری‌های عفونی است.
نتایج تحقیقات «Sungnak» و همکارانش به‌صورت مقاله در دانشگاه «آگوستا» در آمریکا به چاپ رسیده است.