سرویس سیاسی-
نیوزویک: سقوط افغانستان
یعنی رو کردن شانس به چین و روسیه در آسیا
ایران می‌خواهد به این اتحاد بپیوندد
«تام اوکانر» کارشناس ارشد خاورمیانه در «نیوزویک» نوشت: سقوط ناگهانی دولت افغانستان با عقب‌نشینی ارتش آمریکا از جنگ 20 ساله، فرصتی را برای چین و روسیه فراهم می‌کند تا جاه‌طلبی‌های فزاینده خود را به نمایش بگذارند و ایران نیز می‌خواهد بخشی از این طرح باشد. در حالی که تهران مدتی است بطور مداوم به سمت پکن و مسکو حرکت کرده و در طی سال گذشته با آنها قراردادهای استراتژیک بلندمدت امضا کرده است، تحولات ماه آینده می‌تواند بسیار سرنوشت‌ساز باشد. رئیسی قرار است برای اولین بار در اجلاس آتی سازمان همکاری شانگهای به چین و روسیه بپیوندد. این اتحادیه شامل چین، هند، قزاقستان، قرقیزستان، پاکستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان می‌باشد، در حالی که افغانستان، بلاروس، ایران و مغولستان کشورهای ناظر این اتحادیه هستند. هفته گذشته، علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران اعلام کرد که ایران به دنبال عضویت کامل است زیرا «موانع سیاسی» برطرف شده است، و نشانه‌ها نشان می‌دهد که این پیشنهاد تقریباً تأیید شده است. با بدتر شدن اوضاع در افغانستان، مقامات چین و روسیه در حاشیه دو نشست وزیران در دوشنبه پایتخت تاجیکستان در جهت لزوم اتخاذ رویکرد مشترک نه تنها در مورد افغانستان، بلکه در مورد امنیت منطقه‌ای و تلاش‌های ضد‌تروریسم تصمیماتی را اتخاذ کردند.
ولینا چاکاروا مدیر موسسه اتریش برای سیاست‌های اروپایی و امنیتی، به نیوزویک گفت: افغانستان از نظر ژئواستراتژیک در نقطه‌ای قرار دارد که خاورمیانه، آسیای مرکزی و جنوبی و اروپا را به هم متصل می‌کند. چین و روسیه این کشور را یک قطعه مهم پازل ژئوپلیتیک بین پاکستان و ایران می‌دانند، که هر دو روابط خود را با پکن و مسکو عمیق‌تر کرده و آسیای میانه و آسیای جنوبی را از طریق راه‌های ارتباطی با هم ادغام می‌کند. در حالی که پکن و مسکو برای نفوذ و حضور در همسایگان آسیای میانه‌ای افغانستان در حال رقابت هستند، اقدامات خود را در جهت جلوگیری از قدرت‌گیری نیروهای خارجی دیگر مانند ایالات متحده در منطقه با هم هماهنگ می‌کنند. روسیه در ماه‌های اخیر نگرانی ویژه‌ای در مورد چشم‌انداز حضور نظامی ایالات متحده در جمهوری‌های شوروی سابق در آسیای میانه داشت. چین و روسیه همچنین در نشان دادن توانایی متقابل خود برای محافظت از منطقه در برابر تهدیدهای غیر‌دولتی، مانند تهدیدهایی که در صورت تثبیت اوضاع ممکن است از افغانستان سرچشمه بگیرد، منافع مشترکی داشتند. ماهیت بسیار حساس ژئوپلیتیک منطقه سال‌هاست که سازمان همکاری شانگهای را بر آن داشته تا ایران را در فاصله معینی نگه دارد. این سازمان نتوانسته به‌طور کامل مواضع ایران را تایید کند و در قبال تحریم‌های اعمال شده توسط ایالات متحده محتاط است.
از سوی دیگر علی‌رغم دشمنی تاریخی ایران با طالبان، تهران میزبان مذاکرات صلح بین‌الافغانی بوده است و نشان‌دهنده قدرت دیپلماتیک جمهوری اسلامی است. زیرا روسیه و چین نیز با تعامل با هر دو طرف درگیری به‌دنبال سهمی در آینده افغانستان بودند. ایران همچنین دارای ارتباطات منحصر به فردی با اقلیت هزاره مسلمان شیعه افغانستان است که تعدادی از آنها به لشکر فاطمیون وابسته به ایران ملحق شده‌اند و از تلاش‌های جنگ‌افروزانه تهران در سوریه حمایت می‌کنند. اکنون، به‌نظر می‌رسد این همگرایی منافع در مورد افغانستان، برای طرف‌های مربوط امری کافی باشد تا راه برای برای عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای هموار شود.
ناینتین فورتی فایو:
قدرت موشکی ایران می‌تواند بدترین کابوس
برای ارتش آمریکا باشد
«سباستین روبلین»، تحلیلگر امور امنیتی پایگاه تحلیلی «ناینتین فورتی فایو»، در یادداشتی به تشریح قدرت و توانمندی موشکی ایران پرداخت. وی در این یادداشت عنوان کرد که حملات پی‌در‌پی موشک‌های فاتح در نوزده ماه گذشته نشان‌دهنده تمایل جدید ایران برای استفاده از موشک‌های بالستیک (اعم از قلمرو خود و سوریه) برای تحت فشار قرار دادن دشمنان خود در خاورمیانه است و این تهدیدی بزرگ برای نیروهای ارتش آمریکا در منطقه است.
وی در تشریح موشک‌های فاتح نوشت: موشک «فاتح ۱۱۰» ایران که تولید بومی‌است تنها می‌تواند علیه کشورهای هم مرز با ایران مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، تهران طرح این موشک را برای تولید داخلی تحت نام ام600 به سوریه فروخت. سوریه از سال 2012 از این موشک برای حمله به شورشیان ضد اسد استفاده کرده است.
از سال 2007، دمشق و تهران موشک‌های فاتح 110 و ام600 را به حزب‌الله تحویل داده‌اند که باعث شده اسرائیل بارها و بارها انتقال موشک‌ها را بمباران کند؛ زیرا موشک‌های بالستیک را به مثابه تغییردهندگان بالقوه بازی می‌بیند. از سال 1995، مهندسان ایرانی شروع به توسعه اولین موشک فاتح کردند و تاکنون ایران انواع مختلفی از موشک فاتح را تولید کرده است. در سال 2015، ایران فاتح 313 را با برد 310 مایل معرفی کرد. سپس، در آگوست 2018، فاتح مبین («فاتح درخشان») را معرفی نمود، که دارای یک جست‌وجوگر مادون قرمز برای راهنمایی است و ادعای ویژگی‌های فرار از رادار را دارد.
نشنال اینترست:
آمریکا باید مراقب موشک‌های ایران باشد
«کایل میزوکامی» کارشناس امنیت ملی در مقاله خود در «نشنال اینترست» نوشت: نیاز به موشک‌های بالستیک در دوران جنگ و دشمنی تاریخی ایران با اسرائیل، ایران را بر آن داشت تا صنعت موشکی خود را توسعه دهد. در مورد ایران همچون کره شمالی تکثیر موشک‌های بالستیک و تجارت موشک‌های کوتاه‌برد مانند اسکاد می‌تواند منجر به توسعه سلاح‌های بسیار خطرناک‌تری شود.
در این زمینه ایران عقب‌نشینی نکرده و ناوگان موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد بالستیک خود را به‌روز کرده است. جدیدترین موشک تهران، همچون ذوالفقار نیز بر اساس فناوری سوخت جامد چین ساخته شده است. ذوالفقار می‌تواند یک کلاهک انفجاری را تا فاصله پنجاه تا هفتاد متری حمل کند. برد این موشک 434 تا 466 مایل است. بر اساس گزارش سال 2005 روزنامه بیلد زایتونگ آلمان، ایران هجده موشک میان‌برد موسودان از کره شمالی وارد کرد. وجود این موشک‌ها سال‌ها مورد مناقشه بود. برخلاف موشک‌های دیگر، ایران هرگز موشکی از نوع موسودان را به‌صورت علنی به نمایش نگذاشته
است.
ایران در حال حاضر موشک بالستیک قاره پیما ندارد. آیا موشک‌های تهران می‌توانند روزی به پای موشک‌های واشنگتن برسند؟ کره شمالی نشان داده است که حتی یک کشور مصمم با امکانات محدود می‌تواند یک برنامه موشکی معتبر ایجاد کند. «طرح تهدید هسته‌ای» موشک‌های شهاب 5 و 6 را به‌عنوان موشک‌های بالستیک قار‌ه‌پیما‌ها فهرست کرده است، اما به‌نظر می‌رسد اینها موشک‌های عملیاتی نیستند. بر اساس برنامه جامع اقدام مشترک، ایران با متوقف ساختن سلاح‌های هسته‌ای موافقت کرد. ازسرگیری تحقیق و توسعه موشک‌های بالستیک قاره پیما می‌تواند اشاره‌ای باشد به آغاز دوباره جاه طلبی‌های هسته‌ای ایران، و چیزی که این کشور را در مسیر برخورد با ایالات متحده قرار دهد.
واشنگتن اگزمینر:
ایران از تسلط طالبان سود می‌برد
وبگاه خبری تحلیلی «واشنگتن اگزمینر» نوشت: ایران و طالبان یک دشمن مشترک دارند: آمریکا؛ و پیروزی طالبان به ایران کمک می‌کند. اول از همه باید گفت که ایران قبلاًً از طالبان، از جمله در زمینه تامین سلاح، حمایت کرده است. ماه گذشته، ایران میزبان هیئت‌هایی از طالبان و دولت افغانستان بود. در ماه ژانویه، علی شمخانی، رئیس شورای عالی امنیت ملی ایران، با عبدالغنی برادر، بنیانگذار طالبان، که انتظار می‌رود رئیس‌جمهور بعدی افغانستان شود، دیدار کرد.
با خروج ایالات متحده از افغانستان، ایران قادر خواهد بود پول و سلاح بیشتری به طالبان و القاعده بدهد؛ این همان خطراتی است که ایجاب می‌کرد ایالات متحده در افغانستان بماند.
تصمیم پرهزینه و غیراخلاقی رئیس‌جمهور جو بایدن برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، برد دشمنان آمریکا از جمله ایران است. اکنون باید منتظر ماند تا بایدن سیاست تسلیم خارجی خود را ادامه دهد. مورد بعدی: ورود مجدد به توافق هسته‌ای ایرادی 2015 ایران و کاهش تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی است.