مفاخر کشتی در خدمت کشتی (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
وقتی در لابلای اخبار ورزشی به این خبر برخوردیم که علیرضا دبیر، رئیس‌فدراسیون کشتی برای همراهی ملی‌پوش المپیکی از بزرگان کشتی ایران و قهرمانان المپیک و جهان به عنوان مفاخر کشتی ایران دعوت کرده تا با حضور خود در اردوهای تیم ملی به افزایش روحیه و انگیزه ملی‌پوشان در آستانه حضور در المپیک ۲۰۲۱ توکیو کمک کنند، با خود گفتیم چقدر آنجاهایی که کار دست کاردان است، خیال آدم راحت است و اخبار خوشایند به گوش می‌رسد.
ای کاش در همه جای مملکت، نه فقط ورزش و رشته‌ها و فدراسیون‌های ورزشی، کار دست کاردان باشد، و ملاک گزینش افراد برای تصدی پست‌هاو مقام‌ها و مسئولیت‌هایی که مستقیم و غیر مستقیم با امور مردم سروکار دارد شایسته‌سالاری باشد و قوم و خویش سالاری و باند بازی و جناح گرایی و اینطور ملاک‌های مخرب و آزاردهنده نباشد. در ورزش هم همه حرف ما و هرکسی که دلسوز ورزش است، این است که در اینجا هم‌مکانیزم جذب و دفع افراد را اصلاح کنید. عناصر و افراد فرصت‌طلب و عوضی آمده و منفعت‌جو را از دورو بر ورزش پراکنده‌نمایید و افراد کاربلد، پیشکسوتان خوشنام و چهره‌های دوست داشتنی و محبوب مردم را جذب کنید، چهره‌هایی که با دیدن آنها ده‌ها خاطره خوش وشیرین ورزش در اذهان و یادها زنده می‌شود.
به کشتی نگاه کنید، جایی که یک چهره خوشنام، قهرمان المپیک و جهان سکان مدیریت آن را در دست دارد و فدراسیون را به محلی برای جذب اهالی شناخته شده کشتی و پاتوق گوش شکسته‌ها تبدیل کرده است، در اینجا بر خلاف رشته بخت برگشته و گرفتار دست نا اهلان یعنی فوتبال به جای اینکه آدم‌های غریبه و مجهول الهویه و بعضا شارلاتان مسلک و فرصت‌طلب و حتی رمال و جادوگر و شعبده باز و...! در آن جولان دهند، آدم‌های خوشنام و افتخار آفرین دعوت و جذب می‌شوند تا در کنار کشتی و کشتی‌گیران باشند، افرادی مثل محمد ابراهیم سیف پور، ابراهیم جوادی، منصور برزگر، امیر و رسول خادم، اکبر فلاح، برادران محبی، علیرضا حیدری، علیرضا رضایی و... این اواخر از سوی فدراسیون دعوت شده‌اند تا با حضور در خانه کشتی شهید سرفراز مصطفی صدر زاده ضمن انتقال تجربیات گرانبهای خود به ملی‌پوشان، موجب افزایش روحیه و انگیزه آنها برای حضور قدرتمند در آوردگاه المپیک واهتزاز پرچم سه رنگ و زیبای کشورمان و ترنم سرود مقدس ایران اسلامی باشند.
اینطوری است که هیج وقت در کشتی با اخبار عجیب و غریب و حرمت‌شکنی‌های رایج و ماجراهای خیانت گونه‌ای مثل افتضاح « ویلموتس» و... مواجه نیستیم. می‌دانیم کشتی هم مشکلات خودش را دارد، در آنجا هم همه چیز روبراه نیست و مسئولان آن با انواع و اقسام مسائل و موانع دست به‌گریبان هستند، اما این را هم می‌دانیم که با همه اینها کشتی اصالت و هویت خود را تا حد زیادی حفظ کرده و اینجا بر خلاف مثلا فوتبال کسی که کوچکترین جایگاهی در ورزش و کشتی ندارد جرات نمی‌کند به ضرب لابی‌گری و بازی‌های سیاسی و... بر صندلی ریاست آن تکیه بزند و آدم‌هایی از قماش و جنس خودش را به عنوان معاون و مسئول و مشاور و... به خورد آن دهد.
واقعیت ناخوشایند این است که ورزش ما خیلی جاها گرفتار نااهلان و نامحرمان است و عمر وسرمایه و انرژی‌های زیادی در آن نفله می‌شود و به بطالت می‌رود و انصافا این حق ورزش مستعد و توانای ما نیست و جفا و بی‌حرمتی بزرگی است که در‌باره علاقه مندان و جامعه بزرگ ورزش ایران صورت می‌گیرد. این وضعیت در مقطع فعلی و مدیریت حالیه- که با تمام شدن دوره دولت دوازدهم، خوشبختانه به زودی باید با ورزش وداع کند- بیشتر و بدتر از همیشه بوده است.تا وضع چنین است و کسانی که متولی اصلی ورزش هستند و برای آن خط وربط و مدیر و وزیر و... تعیین می‌کنند، به ورزش اهمیت لازم را ندهند ودر تعیین افراد برای مناصب مختلف و حساس ورزش، دقت لازم را نداشته باشند واصل شایسته‌سالاری را رعایت نکنند وعملا برای مردم و اهالی ورزش احترام قائل نباشند، انتظار تحول و بهتر شدن و ارتقاء جایگاه در ورزش امری غیر منطقی و توقعی بیجا خواهد بود.