(بدان ای سالک راه خدا!) اگر کانون عقل و اندیشه مسخر دل و خواهش‌های دل شد، نه تنها انسان خود را به زبان، پاک و بی‌عیب معرفی می‌کند، بلکه در دل و ضمیر خود نیز واقعا خود را پاک و بی‌عیب تصور می‌کند. نمی‌تواند که چنین نباشد، زیرا چنین شخصی عقل و اندیشه و نطق آزاد ندارد که بتواند حقیقت را آنچنان که هست ببیند.(1)
____________
1- بیست گفتار، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 197