سازندگی در یادداشتی می‌نویسد: در آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری آقای روحانی، پیشنهاد شده بود برای سازمان برنامه از «علی طیب‌نیا» و برای بانک مرکزی از «عبدالناصر همتی» استفاده شود. آقای روحانی ابتدا پذیرفتند اما پس از آن اتفاقاتی رخ داد که این برنامه منتفی شد.
در حوزه کارهای کرده، مثل همه رئیس‌کل‌های بانک مرکزی در ایران، تحت تاثیر تصمیم‌های سیاسی قرار گرفته و تا حدودی از باورهای خود عدول کرده است. اگر سریع رشد نمی‌کرد و تورم، رکورد چند دهه گذشته را نمی‌شکست. اینکه چقدر از تورم فعلی مدیون زیر پا گذاشتن اصول توسط رئیس کل بانک مرکزی است را اقتصاددانان می‌توانند محاسبه کنند اما واضح است که بخشی از این اتفاقات در دوره او رخ داده است. در عین حال همتی زیر بار خیلی توصیه‌ها و فشارها که پایه پولی را هدف گرفته بودند نرفته و بیش از آنچه هست، نقدینگی را افزایش نداده است. به نوعی، ونزوئلایی نشدن اقتصاد ایران مدیون کارهای نکرده آقای همتی است. عملکرد او در زمینه سیاست‌گذاری ارزی در حد مقدورات، مثبت بوده و اصالت بخشیدن به بازار آزاد، از نقاط مثبت کارنامه اوست اما سیاست‌هایی که با هدف جلوگیری از خروج ارز اتخاذ شد، عملا به صادرات کشور ضربه زد. تداوم حبس آمارهای اقتصادی را می‌توان جزو نقاط منفی ریاست ایشان بر بانک مرکزی دانست اما در همین دوره، سیاست پولی تا حدودی به ثبات رسید و پیش‌بینی‌پذیر شد. همچنین در دوره همتی، بانک مرکزی برابر بانک‌ها و موسسات پولی، مقتدر بود اما برابر فشارهای سازمان برنامه و دولت تا حدودی ضعف نشان داد.
یادآور می‌شود پیش از این برخی دولتمردان مدعی بوده‌اند که نگذاشتند اقتصاد کشور ونزوئلایی شود. اما روزنامه سازندگی تصریح دارد که اتفاقا برنامه برخی دولتمردان، موجب این اتفاق می‌شد، و ادعا می‌کند که همتی نگذاشت. این در حالی است که با سوءمدیریت مشترک بانک مرکزی و سازمان برنامه و بودجه، میزان نقدینگی در هشت سال گذشته 5 برابر و در دوره همتی مجددا بیش از دو برابر افزایش پیدا کرد و همین علت اصلی تورم بالای 40 درصد است.