امام صادق(ع) می‌فرماید: شخص دیندار می‌اندیشد و در نتیجه آرامش وجود او را فرامی‌گیرد و خود را کوچک می‌شمارد، پس به فروتنی می‌گراید. قناعت می‌ورزد، پس احساس بی‌نیازی می‌کند. به آنچه به او داده شده، خرسند است و گوشه تنهایی را برمی‌گزیند، پس از دوستان بی‌نیاز می‌گردد. خواهش‌ها را رها می‌کند، پس آزاد می‌شود. دنیا را کنار می‌گذارد، پس از بدی‌ها درامان می‌ماند. حسادت را دور می‌افکند، پس دوستی آشکار می‌شود. مردم را نمی‌ترساند، پس از آنان نمی‌ترسد. به آنان تعدی نمی‌کند، پس از گزند ایشان در امان است. به هیچ چیز دل نمی‌بندد، پس به رستگاری و کمال فضیلت دست می‌یابد. عافیت را می‌بیند، پس کارش به پشیمانی نمی‌کشد. (1)
____________
1- بحارالانوار، ج 2، ص 53، ح 23