دزفول؛ پایتخت مقاومت
محمدعلی سخاوت
می‌دانیم که در تاریخ جنگ دو عملیات بزرگ و سرنوشت ساز توسط رزمندگان اسلام علیه متجاوزین بعثی انجام گرفت به نام‌های فتح‌المبین و الی بیت‌المقدس، بدون تردید این دو عملیات گسترده و سرنوشت ساز ورق جنگ و تاریخ دفاع مقدس را به نفع ایران اسلامی برگرداند.
شگفت انگیز‌تر از آن این بود که این دو عملیات وسیع که هنوز هم بسیاری از ناگفته‌ها را دارند و به آنها پرداخته نشده است با فاصله کوتاه زمانی از هم به وقوع پیوسته و رزمندگان غیور اسلام اعم از ارتش، سپاه، بسیج و نیروهای مردمی افتخار‌ها آفریده و هزاران کیلومتر مربع از خاک عزیز کشورمان را از دست متجاوزان بعثی خارج و هزاران نفر از‌اشغالگران وطن اسلامی را به اسارت گرفته یا به درک واصل کردند و بسیاری از ادوات جنگی آنها هم به غنیمت گرفته شد و یا منهدم گردید در نهایت در «سوم خرداد سال ۶۱» با آزادسازی شهر خرمشهر این عملیات‌ها به پایان رسید و سوم خرداد روز فتح خرمشهر «روز مقاومت ایثار و پیروزی» ثبت تاریخی شد، و در تقویم‌های سالیانه کشورمان، ماندگار شد.
روز چهارم خرداد نیز روز ماندگار دیگری است که به نام «روز مقاومت و پایداری روز دزفول» در روزنگار کشورمان ثبت تاریخی شده است.
اما چرا ۴ خرداد و چرا روز دزفول؟! اگر حس کنجکاوی شما تحریک شده و می‌خواهید بدانید چرا باید به آن روزهای حماسه‌ساز برگردیم و به حماسه‌سازان دفاع مقدس به ایام سخت و دشوار و به مردان و زنان و نوجوانان و جوانان و میانسالان و پیرمردان و پیرزنان و... که چگونه در برابر دشمن تا بن دندان مسلح که حمایت جهانی را پشت سر خود داشت ، ایستادگی کردند و حماسه‌های شگرف آفریدند واسوه و اسطوره مقاومت و پایداری شدند.
هم آن روز معلوم بود و هم امروز و دیگر زاویه پنهانی نمانده است که جنگ توسط جبهه استکبار جهانی و به نمایندگی عراق در ۳۱ شهریور سال ۵۹ در حالی بر ایران اسلامی تحمیل شد که کشورمان، هنوز درگیر سر و سامان دادن به خرابی‌های ناشی از انقلاب و ویرانگری‌های نظام شاهنشاهی و در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی بود که بخش عمده آنها از رژیم سابق به ارث رسیده بود و بخش دیگری هم زاییده همان دشمنان و دنباله‌های داخلی آنها بود که از این انقلاب آسیب دیده و منافعشان به خطر افتاده بود، مانند کودتا، ترور ، تحریک قومیت‌ها برای جدایی از مام میهن در کردستان، خوزستان ، ترکمن و جاهای دیگر ، همچنین ظهور گروه‌هایی که مانند قارچ از زمین سر بر آورده و نوعا هم با سلاح‌هایی که از پادگان‌ها و مراکز دیگر نظامی و انتظامی به سرقت برده بودند، مسلحانه در برابر نظام نوپای اسلامی صف کشیده و از هرگونه خسارت زدن و خیانت هم دریغی نداشتند، مراجعه‌ای به تاریخ، همه اینها را به وضوح به شما نشان می‌دهد.
از جنبه‌های دیگر، باید حقاً و انصافاً به پایبندی، از خود گذشتگی و ایثار و فداکاری و دلسوزی اقشار مختلف مردم که به صورت یکپارچه تحت لوای ولایت و اوامر رهبری معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی رضوان الله علیه در هر نقطه کشور به صورت خودجوش و دین مدارانه در حال رتق و فتق امور و دفع شرور بودند هم باید اشاره کرد که اگر این پایمردی‌ها و ایثارگری‌ها و حضور فعال نبود، شاید به جرئت بتوان ادعا کرد، که این انقلاب اسلامی هم به تاریخ می‌پیوست و امروز هم مانند قیام مشروطه و دیگر قیام‌ها شاید ذکری از آن، در اذهان مردم، آن هم به صورت تحریف شده نبود و اصلاً تحت عنوان «یک‌اشتباه تاریخی» ثبت شده بود.
جنگ تحمیلی را هم می‌توان یکی از هزاران توطئه‌هایی دانست که به قصد براندازی این نظام نوپا، و اقدامی تمام‌کننده، طراحی شده بود، اما، عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد، شاید در این مورد به خصوص مصداق داشته باشد، چرا که وقتی جنگ آغاز شد از گوشه گوشه کشوراسلامی، غیورمردان، شیر زنان، جوانان، نوجوانان و.... همه با هم با حضور یا همراهی کردن همسران و فرزندان خود به دفاع از دین و مردم و تمامیت ارضی برخاسته تا این شر بزرگ را دفع نمایند و در این خصوص هم چه حماسه‌ها آفریده و در تاریخ به ثبت رساندند که شایسته است کتاب‌ها در مورد آنها نوشته شود تا همه بدانند مردم این کشور در شرایط مختلف چگونه پای انقلاب و نظام اسلامی کشور خود ایستاده و افتخار‌ها آفریدند.
مردم شهرستان دزفول نمونه‌ای از این مقاومت جانانه و ایثارگری شجاعانه هستند، شهری که در طول هشت سال دفاع مقدس با تمام وجود در برابر متجاوزان ایستاد ۲۵۰۰ گلوله توپ ۳۳۱ راکت هواپیما ۱۷۶ فروند موشک در سایزهای ۶ و ۹ و ۱۲ متری را بر پیکر خود تحمل کرد ۲۶۰۰ شهید ۴ هزار جانباز ۵۰۰ آزاده تقدیم ساحت قدس این انقلاب شکوهمند اسلامی نمود و هزاران(۱۹۰۰۰ ) باب منزل مسکونی و مغازه از مردمش تخریب شد و فرزندانش هم پیوسته در صحنه‌های دفاع مقدس از سطح بالای فرماندهی تا رزمندگان تکاور حضور داشتند، دزفول و دزفولی‌ها ایستادند، امتحان دادند و سربلند از آزمون بیرون آمدند، و بالاخره در تاریخ ۴ خرداد سال ۶۶ توسط دولت وقت جمهوری اسلامی مفتخر به دریافت لوح «شهر نمونه جنگ و پایتخت مقاومت» گردیدند.