روزنامه آرمان در گزارشی نوشت: علی لاریجانی مدت‌هاست که خود را به عنوان یک میانه‌رو نشان می‌دهد؛ کسی که مستقل است و ارتباطی با اصولگرایی ندارد. برای رسیدن به این خواسته اما، تلاش‌های زیادی هم از خود نشان داده است. اوج این کار را می‌توان در انتخابات مجلس دهم دید؛ زمانی که در لیست امید جای گرفته و از ماهیت اصلی‌اش دور شده بود. در ادامه اما به همان امیدی‌ها هم پشت کرد و در مجلس دهم فراکسیونی جدا راه انداخت. رئیس ‌سابق مجلس ولی یک چیز را خوب می‌داند؛ اینکه در عرصه انتخابات 1400 هم باید تغییراتی در خود نشان دهد و هم اینکه چنین موضوعی را به مردم هم القاء کند. او از سویی می‌داند اگر خود را نزدیک به حسن روحانی معرفی کند با توجه به اتفاقات این چهار ساله عملا هیچ شانسی برای پیروزی و گرایش مردم به خود نخواهد داشت. از طرفی هم دیگر نه اصولگرایان او را از خویش می‌دانند و نه او می‌تواند به این دل ببندند که آیت‌ا... رئیسی را رها کرده و روی دیوار او یادگاری بنویسند.
آرمان می‌افزاید: همه علی لاریجانی را انسانی باهوش و سیاستمداری می‌دانند که می‌تواند همزمان با شرایط با ایفای نقش‌های گوناگون شعاع دایره قدرت خود را افزون کند و هر زمانی که لازم باشد با مهره‌چینی‌های صحیح به مقصود برسد اما از قرار معلوم این بار در محاسبات انتخاباتی دچار دو ‌اشتباه فاحش شده است. یکی آنکه گذشته لاریجانی‌ بنا نیست با اظهارات امروزش به‌طور کلی فراموش شود. او در هر صورت چهره‌ای اصولگراست که شوربختانه در سال‌های نه‌چندان دور بعضا اظهارات تندی را نیز مطرح کرده که شاید بعضی از تندروهای اصولگرا چنین نکرده‌اند. بنابراین او باید پاسخگوی بعضی اعمالش باشد. نکته ‌بعدی اما استراتژی غلط و نخ‌نما‌شده امروز وی و استفاده از کلید‌واژه‌های قدیمی قبلا کارا ولی ناکارآمد کنونی است. دیگر دوران 92 به سر‌آمده؛ دورانی که روحانی با واژه‌سازی کلید و گاز‌انبر و در 96 با سخن گفتن از رفع حصر توانسته بود نظرات را به خود جلب کند. لاریجانی باید چشمانش را به شرایط امروز سیاسی کشور بگشاید و از همین رو توقع نداشته باشد با واژه‌سازی‌هایی مانند «‌نه به کلید و چکش و مدیریت پادگانی» بتواند همان راه روحانی 92 و96 را برود.