رهبر انقلاب: بسم الله الرحمن الرحیم. خیلی خوش آمدید. جلسه‌ در واقع بی‌نظیری است. رفقای دیروز و رقیبان امروز، همه اینجا جمع شده‌اید. و من از خداوند متعال می‌خواهم که این تجمّع را مایه‌ برکت و خیر قرار بدهد و حضور یکایک شماها در اینجا ان‌شاءالله برای کشورتان و انقلاب‌تان و این ملّت بزرگ، مبارک باشد.
ترتیب این جلسه را من این‌جوری فکر کردم که هرکدام از مجموعه‌هایی که در اینجا جمع شده‌اید _ چه مجموعه‌های مربوط به دستگاه‌های رسمی کشور مثل وزارت کشور و شورای محترم نگهبان، و چه مجموعه‌های مربوط به ستادهای نامزدهای مختلفی که در مسئله‌ این انتخابات فعّال بوده‌اید _ از هرکدام از این مجموعه‌های چندگانه یک نفر حرف دلش و آن چیزی را که در اعماق روحش هست، همان را در دقایق کوتاهی بر زبان بیاورد. هیچ تقیّه و ملاحظه‌ای هم نکنید؛ نه از من و نه از دیگر مجموعه‌هایی که اینجا هستند. همان که در ذهنتان هست، آن را بیان کنید، منتها کوتاه. خواهش می‌کنم هرکدام از آقایان یا خانم کروبی که اینجا هستند، هرکدام صحبت می‌کنید، بیش از چهار پنج دقیقه نشود. حرف‌هایتان را همه بزنید. من هم چند جمله‌ای بعد عرض خواهم کرد. و قصد قربت هم بکنید. هرکدام‌تان در آنچه خواهید گفت، نیّت کنید که برای خدا و به قصد جلب رضای الهی حرف می‌زنید. چون بالاخره شماها را، ما اغلب را می‌شناسیم؛ حالا من ممکن است بعضی‌ها را در جمع به نام نشناسم لکن اغلب شماها را ما می‌شناسیم؛ با خیلی‌هایتان سال‌ها کار کرده‌ایم، در جاهای مختلف باهم بوده‌ایم و می‌دانم که همه شماها بچّه‌های انقلابید و برای انقلاب سینه سپر کرده‌اید، زحمت کشیده‌اید، کار کرده‌اید؛ حالا هم در یک مقطعی، در یک چهارراهی، دچار ترافیک و تصادم شده‌اید. این اتّفاق افتاده و تصادفاً این‌جوری از آب درآمده. در ترافیک هم آدم اعصابش خُرد می‌شود و به‌جای اینکه در فکر علاج باشد، گاهی مشکل را بیشتر می‌کند؛ این سر آن داد می‌کشد، آن سر این داد می‌کشد. الان وضع این‌جوری شده است. حالا در این جلسه، من بیشتر اُذُن هستم، دوست دارم از شماها گوش کنم؛ هرکدام‌تان آنچه در ذهنتان هست مطرح کنید، منتها کوتاه. من خواهش می‌کنم یک نفر _ و آن‌هم کوتاه _ صحبت کند. بالاخره شنونده بایستی بفهمد حرف طرف مقابل را؛ می‌فهمیم حرف‌ها را. خب حالا این مقدّمه‌ای بود که ما می‌خواستیم عرض کنیم.
حالا یکی‌یکی شروع کنید. به نظرم اوّل ستادهای نامزدهای چهارگانه صحبت کنند. یکی از ستادها بیفتند جلو، حرف شان را بزنند؛ بعد ستاد بعدی. من البتّه ترتیب خاصّی هم موردنظرم نیست؛ اگر مایل باشید به ترتیب سِنّی آقایان صحبت بکنید، یا به ترتیب حروف الفبا، هر جور که دوست دارید. مدیریّت جلسه هم با خود من است و جلسه را خود من اداره می‌کنم. و ان‌شاءالله آنچه خواهید گفت، برای شما در نامه‌ عمل‌تان پیش خدای متعال، حسنه باشد؛ یعنی سعی‌تان بر این باشد که آنچه را می‌گویید، پیش خدای متعال امانت بگذارید. بالاخره با نیّت؛ ممکن است در این چهار مجموعه‌ متعارض و متزاحمی که اینجا وجود دارند، حرف‌ها و عقاید مختلفی وجود داشته باشد؛ یعنی این چیزی را که شما فکر می‌کنید محض رضای خداست، دیگری محض رضای خدا نداند، امّا لابد خودتان که وارد شده‌اید، یک نیّتی کرده‌اید و وارد شده‌اید؛ یک فکری کرده‌اید و وارد شده‌اید؛ حرف‌تان را به‌‎حساب همان فکر و همان نیّت بر زبان بیاورید و سعی کنید که ان‌شاءالله این را حسنه قرار بدهید پیش خدای متعال. و انتظار داشته باشید که خدای متعال به شماها اجر بدهد.
***
رهبر انقلاب: خب، حالا اگر بخواهیم به لحاظ سنّ نامزدهای محترم به‌حساب بیاوریم، اوّل از [ستاد] آقای کروبی باید شروع کنیم که شیخ‌النّامزدان محسوب می‌شوند و پیرتر از همه‌ هستند. یکی‌تان صحبت کنید. حالا هرکدام می‌خواهید صحبت کنید. (بلندگو را بگذارید جلویشان)
[سخنان نماینده‌ی ستاد آقای کروبی]
آقای مرتضی الویری: بسم الله الرحمن الرحیم.
رهبر انقلاب: ساعت آنجاست؛ ساعت‌تان را نگاه کنید.
آقای الویری: آقای نجفی هوای من را هم داشته باش! بله آنجا من نگاه می‌کنم.
آقای محمّدعلی نجفی: [با خنده]
 با آرنج می‌زنم به پهلویش....
رهبر انقلاب: [با خنده] بنا شد تعارض نباشد. [خنده‌ حضّار]
آقای الویری: حاج آقا من بنا نداشتم همه‌ حرف‌ها را بزنم ولی چون جنابعالی فرمودید که تقیّه نکنید....
رهبر انقلاب: همه‌ حرف‌ها را بزنید.
آقای الویری: اوّلین مطلب عبارت از این است که خدمتتان عرض بکنم؛ من مرتضی الویری، همان مرتضی الویری هستم که شما قبل از انقلاب خطبه‌ عقد من را خواندید، با همان دیدگاه و همان عشق و علاقه به اسلام و ایران. هیچ تفاوتی به‌وجود نیامده. امّا...
رهبر انقلاب: مهریّه هم که یادتان است که چقدر بود!
آقای الویری: بله، یک جلد کلام‌الله مجید. عرضم به حضور شما مطلبی را که من خدمتتان می‌خواهم عرض بکنم، نگرانی عمیقی است که نسبت به انشقاق و شکاف در جامعه برای ما وجود دارد. بنده قبل از انقلاب در راه‌پیمایی‌های زمستان 57 مسئول صوت‌رسانی به همان خیابان آزادی بودم و بنابراین جمعیّت آن موقع را دقیقاً در ذهن دارم. ولی اینجا من باید بیان بکنم راه‌پیمایی که دیروز 1 انجام شد، بزرگ‌ترین راه‌پیمایی‌ای است که من در عمرم دیدم؛ قبل از انقلاب و بعد از انقلاب. بنابراین معلوم می‌شود که این نگرانی و تشویش در جامعه‌ ما به‌هرحال وجود دارد و بایستی رفع نگرانی بشود.
اشکال‌هایی را که به‌هرحال جمع دوستان آقای کروبی نسبت به این انتخابات دارند، در یک نامه‌ای ما خلاصه کردیم، حالا خدمت‌تان نسخه‌ای را تقدیم می‌کنم. فی‌الواقع چهار تا محور دارد. این چهار تا محور موجب این شده که به‌هرحال ما این انتخابات را مخدوش بدانیم و ابراز نگرانی بکنیم.
اوّلین مطلب درمورد صلاحیّت خود نامزدی است که معرّفی شده به‌عنوان نامزدِ رأی‌آورده. در اینجا باتوجّه‌به اصل 115 قانون اساسی، ما وارد بحث بعضی از موارد _ مثل رجل سیاسی بودن و اینها _ اصلاً نمی‌شویم؛ برای اینکه این شاخص‌ها فرق می‌کند. امّا در واقع دو مورد [هست:] مسئله‌ امانت‌داری و تقوا. الان آقای دکتر نجفی اینجا حضور دارند، آقای خبّاز هم سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس، الان هستند. تخلّفات اقتصادی‌ای که این دولت انجام داده، یعنی در یک سال حدود دو هزار تخلّف و عدول از بودجه، یکی از مصادیقش است که در اینجا وجود دارد؛ یا آن یک میلیارد دلاری که یک مرجع مستقل _ مثل دیوان محاسبات _ بیان کرده. بنابراین از این زاویه، بحث امانت‌داری می‌تواند مخدوش باشد. در زمینه‌ تقوا به‌هرحال یکی از شاخصه‌های اساسی تقوا، صداقت و راست‌گویی است. چون پنج دقیقه‌ من می‌گذرد، نمی‌خواهم واردش بشوم ولی مواردی را بنده می‌توانم خدمت حضرتعالی ارائه بدهم که به‌هیچ‌وجه خدشه و تردیدی باقی نمی‌ماند که متأسّفانه مطالب خلاف واقع به مردم گفته شده است. این درمورد صلاحیّت فردی...
پانوشت‌ها:
1- راه‌پیمایی معترضان به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری دهم در روز دوشنبه 25/3/1388 که با درخواست آقای موسوی امّا بدون مجوّز وزارت کشور، از میدان انقلاب تا میدان آزادی در تهران برگزار شد و در انتها به تعرّض به یک پایگاه بسیج با وسایلی همچون کوکتل مولوتف، درگیری با نیروهای مسلّح پایگاه و کشته شدن چند تن از هم‌وطنان انجامید.