سرویس اجتماعی-

احمد مسجدجامعی رئیس شورای شهر تهران با اشاره به وصول این پیشنهاد از سوی وزارت امورخارجه اظهار کرد: با توجه به اینکه مهمترین جنایت این دوره از جنگ غزه کودک ‌کشی است، پیشنهاد می‌کنم این خیابان به نام «کودکان غزه» نامگذاری شود.
پس از رای‌گیری مذکور، اسماعیل دوستی در تذکری خاطرنشان کرد: رای‌گیری برای یک موضوع که نه طرح بوده و نه به عنوان لایحه به دست ما رسیده است و صرفا پیشنهادی است که باید بررسی شود، خلاف آیین‌نامه است. ما هم در چنین شرایطی جرات نداریم که رای ندهیم و از طرفی به موضوعی که هنوز در کمیسیون تخصصی بررسی نشده، فی‌البداهه رای می‌دهیم.
وی افزود: پیشنهادی در خصوص نامگذاری معبری به نام «بقیع» مطرح شده که تقاضا می‌کنم قبل از طرح در صحن، در کمیسیون فرهنگی بررسی شود.
نکته جالب توجه در تغییر پیشنهاد وزارت خارجه برای نامگذاری خیابان مذکور از «غزه»به «کودکان غزه»در کوچک شدن جامعه مورد حمایت در طرح مذکور است. «غزه»به صورت عام در حال حاضر در فضای جهانی به نماد «مقاومت مردمی»تبدیل شده است که علاوه بر مخابره حس مظلومیت به دفاع حداکثری از خاک، آب و ارزش‌های خویش نیز می‌پردازد. اما عبارت «کودکان غزه» صرفا نمادی از فرزندان «درد و رنج و مظلومیت» در جهان محسوب می‌شود که در این درگیری بزرگ حتی از آرمان ملت خویش نیز مطلع نیستند.
علی رغم دردناک بودن این تحلیل، شواهد جهانی نیز نشان می‌دهد باقی ملت‌های آزاده جهانی نیز به چنین مرزبندی معتقد هستند. شاهد بزرگ وجود این فضا دست نوشته‌ها، تی شرت‌ها و بیلبوردهای تبلیغاتی است که با عنوان «ما همه غزه هستیم» به صورت خودجوش در فضای شبکه‌های اجتماعی و انواع رسانه‌ها به نمایش گذاشته شده است. واضح است که «غزه» نامی است که اختصاص به یک «مکان» دارد اما به علت شهرت یافتن به عنوان نوعی ایدئولوژی و روش زندگی ارزشی شایسته همنامی با آزادگان جهان به عنوان نمادی از «مقاومت در برابر ظالم» ارزیابی شده است. با این توضیح، احتمالا شایسته‌تر بود که شورای شهر تهران به پیشنهاد منطقی وزارت خارجه جامه عمل می‌پوشاند و اندکی در فضای جهانی به راه افتاده بر ضد صهیونیسم، خوش فکری بیشتری به خرج می‌داد.