حسین سلاح‌ورزی که در گذشته از حامیان برجام بوده، در روزنامه همشهری می‌نویسد: توافق ایران و طرف‌های برجام حتما برای فعالان بخش خصوصی مایه خوشحالی و امیدواری است؛ اما در کنار این خوشحالی و امیدواری سایه‌ای از ترس و نگرانی هم نسبت به تبعات منفی این تحولات وجود دارد که باید جدی گرفته شود.
حبل‌المتین سیاستگذاری اقتصاد ایران، برای خروج از این شرایط دشوار و بحران‌های پی‌درپی، بی‌هیچ تردیدی سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی است و مهمترین نگرانی فعالان واقعی بخش خصوصی اقتصاد کشور در مورد توافق جدید این است که مبادا گشایش‌های بین‌المللی موجب بی‌توجهی مجدد سیاستگذاران و کارگزاران حاکمیتی عرصه اقتصاد به اصول اقتصاد مقاومتی شود.
اگر بخواهیم کل آموزه‌ها و توصیه‌های نهفته در سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی را در یک عبارت خلاصه کنیم؛ آن عبارت «ساختن اقتصادی درونزا و برونگرا» است.
وی می‌افزاید: آنچه فعالان اقتصادی را نگران می‌سازد؛ بی‌توجهی احتمالی مدیران حاکمیتی به موضوع درونزایی اقتصاد، پس از تسهیل دسترسی به دلارهای نفتی و سایر درآمدهای ارزی ناشی از خام فروشی‌هاست.
ترس فعالان اقتصادی بخش خصوصی مشخصا از این است که با دسترسی به منابع آسان و ارزان ناشی از خام‌‌فروشی، مدیران حاکمیتی عرصه اقتصاد، گرفتن تصمیم‌‌های سختی که برای بازسازی ساختاری اقتصاد مورد نیاز است را باز هم به تعویق بیاندازند و به نمایش‌های مبتنی بر پول‌پاشی و خلق رفاه بادکنکی با توزیع  یارانه و توسعه گلخانه‌ای و دستوری صنایع غیر بهره‌ور و غیر مولد روی بیاورند.
همشهری همچنین از قول سید حمید حسینی دبیر اتاق بازرگانی ایران و عراق نوشت: در دوره قبلی به محض حضور شرکت‌های چندملیتی در حوزه صادرات فرآورده‌ها، شرکت‌های بخش خصوصی را کنار گذاشتند و از آنها خواستند تا با رقبای بین‌المللی‌شان وارد رقابت شوند و وقتی اعتراض شد، اعلام کردند دست‌کم همانند شرکت‌های خارجی، نسبت به فاینانس و تامین مالی جهت صادرات فرآورده‌ها کمتر از میزان تعیین‌شده برای خارجی‌ها اقدام کنید؛ یعنی به‌طور محترمانه همه شرکت‌های داخلی را از بازار بیرون کردند و وقتی تحریم‌ها برگشت، دوباره سراغ داخلی‌ها آمدند و گفتند چرا همکاری نمی‌کنید و از فرصت بهره نمی‌برید، درحالی‌که زنجیره ارزش بخش خصوصی از بین رفته بود.
محمدرضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین هم خواستار پرهیز از تکرار ذوق‌زدگی بچه‌گانه درباره برجام شد.