یک فعال کارگری:
مهم‌ترین دغدغه کارگران عدم امنیت شغلی است
بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشوردرباره مطالبات کارگران در روز کارگر گفت: اولین دغدغه جامعه کارگری عدم امنیت شغلی این قشر است.
حمیدرضا امام قلی‌تبار، در گفت‌وگو با تسنیم، درباره مسائل و مشکلات کارگران در روز کارگر افزود: بنا به گواهی آمار، قرارداد بیش از 93٪ نیروی کار به‌صورت موقت بوده و این موضوع اثراث جبران‌ناپذیر روحی و روانی و جسمی را بر پیکره این قشر و خانواده‌های آنان وارد می‌کند.اینکه یک کارگر برای انعقاد اجاره مسکن حداقلی ملزم به امضاء قرارداد حداقل یکساله باشد، اما بعد از امضاء اجاره‌نامه در محل کار خود اقدام به امضاء قرارداد یک‌ماهه و سه‌ماهه و شش‌ماهه نماید،گویای این واقعیت است که هرگز نمی‌توان از این کارگر توقع بهره‌وری و نوآوری و اثربخشی صد درصدی در محیط کار داشت. زیرا هرگز اطمینان ندارد که اگر قرارداد کارش تمدید نشود، می‌تواند جهت دستیابی به برنامه‌ریزی خود امیدوار باشد یا خیر.
امام قلی تبار گفت: دومین دغدغه نیروی کار، تأمین معیشت حداقلی خانواده و کاهش قدرت خرید آن است. تورم چند سال اخیر و عقب‌ماندگی‌های مزدی سنوات گذشته در سایه بی‌کفایتی و بی‌مدیریتی برخی مسئولین امر از عوامل اساسی این موضوع است.
این فعال کارگری بیان کرد: اینکه با افزایش حدود 5 برابری نقدینگی درکشور نیروی کار به دهک‌های انتهایی جامعه سقوط نماید و با توجه خط فقر حدود 12 میلیونی یک خانواده 4 نفره در سال جدید و دریافت حقوق حدود چهار میلیونی، خط فقر مطلق را درنوردد، نشان از توزیع ناعادلانه ثروت در کشور دارد.
وی ادامه داد: دغدغه سوم نیروی کار از دست رفتن سرمایه بین‌النسلی سازمان تامین اجتماعی است که مالک آن یعنی کارگران با کمترین مشارکت در مدیریت آن و سرمایه خود، آن را در دست دولتی می‌بینند که خود بزرگ‌ترین بدهکار به تامین اجتماعی است.آمارهای نگران‌کننده کسری بودجه سازمان در چندسال اخیر در جایی که بودجه جاری آن معادل یک سوم بودجه کل کشور است و برای پرداخت مستمری بازنشستگی و غیره اقدام به دریافت تسهیلات با بهره از سیستم بانکی می‌نماید و یا مایملک خود را به فروش می‌رساند درد طاقت فرسایی است.
وی گفت:از همه مهم‌تر در حالیکه حقوق ماهیانه مالکان سازمان یعنی کارگران که با واریز 30 درصد حق بیمه خود منابع سازمان هم را تأمین می‌کنند، فقط ماهیانه حدود 4 میلیون تومان است اما حقوق کارمندان این سازمان دو برابر بیشتر از میانگین حقوق ماهیانه مالکان سازمان (کارگران) است،این مسئله چیزی جز سوءمدیریت مسئولینی نیست که هم در بیرون از این سازمان با مدیریت خود فقر و فلاکت را برای نیروی کار به وجود آورده‌اند و هم در درون سازمان تیشه به نابودی سرمایه‌های کارگران زده‌اند.