این روستا در انتهایی‌ترین جاده شهر «آبی بیگلو» از توابع شهرستان نمین در میان کوه‌های سرسبز و دره 4 کیلومتری اردبیل واقع شده و به عطر قرآنی انس گرفته است.
شهروز شکیب مربی قرآن که نزدیک به 20 سال فعالیت قرآنی در این روستا دارد به خبرنگار مهر می‌گوید: سال 77 سیدحسام‌الدین مرجاعی به این روستا نقل مکان می‌کند و بدون کسب دست‌مزد به آموزش قرآن در روستاها و مناطق محروم استان مشغول می‌شود و در منزل قلی‌شکیب پدرم اسکان می‌یابد.
وی می‌افزاید: بعد از مشخص شدن کلاس درس سید اولین شاگردانش را از میان فرزندان آقا قلی انتخاب می‌کند و من نیز به دلیل توانمندی در روخوانی قرآن کمک دست سید برای آموزش قرآن به زنان روستا می‌شوم.
مرجاعی پس ازمدتی و با احساس اینکه دیگر روستاهای سوها را برای ابد با قرآن مانوس کرده است، به شهرهای شمالی استان اردبیل می‌رود و سال 89 آن هم در حالی که همچنان به تدریس قرآن مشغول بود فوت می‌کند، اما یادگار آموزه‌های اولاد پیامبر تا سال‌ها بعد ادامه می‌یابد و پس از مرگش نور قرآن را به این شهر تابیده و در طول 17 سال بعد از خود بیش از 400 زن و دختر در زمینه روخوانی و حفظ قرآن در سایه آموزش‌های شکیب و چندتن دیگر تربیت می‌شوند.
به گفته شکیب تعداد کل حافظان قرآن بیش از 250 نفر است که از هفت جز تا کل قرآن را حفظ کرده‌اند. از این تعداد 21 نفر حافظ کل قرآن هستند که همگی در روستا ساکن نبوده و برخی به شهرهای مختلف نقل مکان کرده‌اند.
شیوه تدریس ساده است. ابتدا روخوانی، روان‌خوانی و در نهایت حفظ، کوچک‌ترین شاگرد کلاس دختری 13 ساله است و بزرگترین آن بیش از 45 سال سن دارد. کوچک‌ترین حافظ کل قرآن نیز 16 سال سن دارد. آموزش بدون محدودیت و برای تمامی دختران و زنان روستا در هر سن و سالی انجام می‌شود.
چند سال بعد آوازه قاریان قرآن سوها بر سر زبان‌ها می‌افتد و سازمان تبلیغات اسلامی ساختمان دارالقرآن را برای آموزش‌های قرآنی زنان در این روستا احداث می‌کند.
نکته جالب اینکه دار‌القرآن به دلیل مشغله زنان روستا بویژه مصادف شدن آن با فصل تابستان به عنوان فصل کاری در ایام ماه رمضان تعطیل بوده و قرائت قرآن در منازل ادامه می‌یابد. از در هر خانه‌ای نور الهی به عرش می‌رسد تا اینکه بعد از رمضان روزانه پنج ساعت آموزش قرآن در دار‌القرآن از سر گرفته شود.
500 خانوار با دو هزار نفر جمعیت در این روستا زندگی می‌کنند.
دهیار روستای سوها می‌گوید در دار‌القرآن روستای سوها حتی یک دست میز و صندلی برای آموزش قرآن نیست و علاقه‌مندان روی موکت درس می‌گیرند.
به گفته میرزامحمدی حتی طرح آسفالت مسیر دارالقرآن اجرا نشد و به نظر می‌رسد فعالیت‌های قرآنی مورد بی‌توجهی واقع می‌شود.
به گفته مربی قرآن این روستا، دارالقرآن در طول سه سال فقط 300 هزار تومان برای هزینه‌ها پرداخت کرده و تدریس قرآن مربیان همواره به صورت رایگان بوده است.
هرچند کلاس‌ها به روخوانی و حفظ محدود شده، ولی شکیب و سایر مربیان از علاقه‌مندی قابل توجه شاگردان به آموزش تجوید و مفاهیم قرآنی می‌گویند.
از پنج شرکت‌کننده در آزمون مفاهیم چهارنفر نمره کسب کردند و قاریان قرآن این روستا تشنه یادگیری عمیق مفاهیم قرآنی‌اند.
به گفته شکیب در این روستا دروغ، غیبت، بی‌توجهی به حجاب و ترک نماز جایی ندارد. مادران قرآن‌خوان هرآنچه نور قرآن بر قلبشان تابانده در تربیت فرزندان به کار می‌گیرند.