محمدجواد لاریجانی: روند مذاکرات وین موضع دقیق ایران را هدر می‌دهد
معاون اسبق وزارت خارجه ایران با اشاره به اینکه «روند مذاکرات وین موضع دقیق ایران را هدر می‌دهد» اظهار داشت: قرائن میدانی با انتظارات مقامات دولتی سازگاری ندارد
محمدجواد لاریجانی، رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و معاون اسبق وزارت خارجه ایران در یادداشتی با اشاره به مذاکرات اخیر ایران و گروه 4+1 در وین نوشت: سوال مهم این است که چه فرجامی برای این مذاکرات پیش‌بینی می‌شود؟ ریاست محترم جمهور قویاً معتقدند که در طول زمان محدود باقی‌مانده دولت فعلی، این مذاکرات به لغو کامل تحریم‌های آمریکا (و غرب) که در برجام تصریح شده است منجر می‌شود و البته همراه است با بازگشت آمریکا به برجام. وزیر امور خارجه هم ـ نه به این صراحت ـ این نتیجه را تایید می‌کنند و ریاست محترم سازمان انرژی اتمی هم با ایماء و اشاره موضوع رئیس جمهور را تایید می‌نمایند.
قرائن میدانی با انتظارات مقامات دولتی سازگاری ندارد
جواد لاریجانی افزود: تحقق پیش‌بینی فوق برای کشور دستاورد بسیار با ارزشی است زیرا رفع تحریم‌ها را به همراه دارد و از سوئی بازگشت آمریکا به برجام همراه با نوعی سرشکستگی بین‌المللی برای آمریکا است: روزی قهر کرد و رفت بیرون و دوباره بازگشت بدون نامه فدایت شوم! لیکن به نظر من انتظارات بیان شده توسط مسئولان جمهوری اسلامی، با قرائن میدانی تناسب ندارد. می‌توانم بگویم: «زیادی خوب است» و عالم واقع نشانه‌های دیگری را می‌فرستد!
معاون اسبق وزارت خارجه ایران ادامه داد: نکته مهم که عمدتاً مغفول مانده، مسیر موازی مذاکرات در وین است: شامل آمریکا و کشورهای اروپایی و بالاخره جلسه آمریکا با پنج عضو برجام به غیر از ایران! این جلسه در واقع ماهیت مذاکرات وین را برملا کرد: آمریکا در تلاش است برای اعلام بازگشت به برجام خود را از موافقت ایران بی‌نیاز نماید! و سپس وقتی پنج عضو برجامی از این امر استقبال کردند، ایران منزوی و مجبور به قبول وضعیت می‌شود! همه دولت‌های پنج‌گانه از بازگشت آمریکا به برجام استقبال کردند روسیه و چین هم! و شرط و شروطی اعلام نکردند. محق دانستن ایران غیر از همراهی این کشورها با بازگشت آمریکا به برجام است.
لاریجانی تأکید کرد: بنابراین محتمل‌ترین دستاورد مذاکرات وین: اعلام بازگشت آمریکا به برجام بدون شرط جدی و مقدمه و استقبال پنج کشور عضو از این اقدام است.
وی با طرح این پرسش که «آیا در بازگشت آمریکا، مسئله‌ای قانونی و حقوقی وجود ندارد؟» نوشت: در واقع، وقتی آمریکا از برجام خارج شد، جمهوری اسلامی با سرعت تشکیل 4+1 را متعهد شد. و این در واقع برجام نیمه‌جانی بدون آمریکا بود که تمام بندهای مربوط به آمریکا از آن می‌بایست حذف شود. حالا آمریکایی ها هم از همین تکنیک دارند استفاده می‌کنند! یعنی اگر ایران و چهار عضو می‌توانند اعلام برجام 4+1 کنند، آمریکا هم همین را انجام می‌دهد. آمریکا هم چهار عضو دیگر بدون ایران درست می‌کند! مشکل شکلی که ایالات متحده دارد «خارج بودن» او از برجام است که تقلید از روش ایران را برای او ناموجه می‌نماید. البته اگر در آن موقع ما تعهدی برای خود قائل نمی‌شدیم و صرفاً همراهی‌های داوطلبانه‌ای را مطرح می‌کردیم، امروز در شرایط قانونی بهتری بودیم. واقعیت تأسف‌بار این است که برجام متنی است که «چفت و بست» حقوقی ـ جز علیه ایران ـ ندارد! لذا ورود و خروج آن برای همه طرف‌ها جز ایران هزینه‌بر نیست! لذا تنها پشتوانه حقیقی آن توانمندی‌های جمهوری اسلامی است و بس.
مذاکرات وین، مبنای مواضع نظام را هدر داده است
لاریجانی ادامه داد: موضع ایران در مورد بازگشت آمریکا توسط حکومت خوب بیان شد ولی بد عمل شد! وقتی که گفته شد «نیاز به جلسه و گفت‌وگو نداریم ـ آمریکا عمل کند ـ راستی‌آزمایی شود ـ بعد جلسه بگذارند» درست و دقیق بود. اما مذاکرات وین تمام این مبنا را هدر داده و می‌دهد!
در ادامه این یادداشت آمده است: سیاست فعلی آمریکا و متحدان اروپایی او این است که با تطمیع و ارعاب ایران را در این مذاکرات سرگرم نگه دارند و پس از مدتی جلسات اصلی با حضور آمریکا و پنج عضو تشکیل می‌شود و ایران هم مصاحبه‌های مطبوعاتی خود را دارد!
وی نوشت: احیای برجام در چنین مسیری، راه را برای قانونی کردن تمام تحریم‌ها هموار می‌نماید. زیرا متن برجام دقیقاً جاده صاف‌کن است: تخلف از برجام توسط ایران و مکانیزم معروف به ماشه! و بازگشت تحریم‌ها بدون نیاز به طرح مجدد در شورای امنیت!
توانمندی هسته‌ای نباید موضوع بازی سیاسی شود
لاریجانی در پایان با اشاره به اینکه « جمهوری اسلامی توان غنی‌سازی‌های بالاتر را دارد و حقیقتاً مایه افتخار است» نوشت: «اما غنی‌سازی برای بازی در وین یک مطلب است و غنی‌سازی برای پروژه‌های بزرگ و درازمدت یک مطلب دیگر است!» آنچه بقیه توانمندی‌های هسته‌ای ما را از تحلیل رفتن بازمی‌دارد و باعث رشد آن می‌شود «پروژه‌های بزرگ هسته‌ای» است که در آن غنی‌سازی نقش مهمی دارند. توصیه من به دولت آینده این است که سازمان انرژی اتمی را از ورود به این شطرنج‌های خطرناک سیاسی کاملاً منع کنیم و با هدایت ماندگار و به دور از فصول سیاسی دولت و در کمترین نمود تبلیغاتی به کارهای اصلی بپردازند. فقط مقایسه کنید کشورهای فعال در این زمینه چقدر «برنامه تلویزیونی» دارند!! توانمندی هسته‌ای(به همراه سایر توانمندی‌های استراتژیک کشور) نباید موضوع بازی سیاسی شود.