به همین راحتی یک سال گذشت
سیصد و شصت و پنج روز پیش آقا مرتضی زنگ زد و صدایش می‌لرزید. ما این سیصد و شصت و پنج روز را هر قدر راحت گذرانده باشیم، دخترش رضوانه جای همه ما بی‌تابی کرده است. روزهای سخت بدون پدر.
این سال محک همه ما بود. همه مایی که فکر می‌کنیم مانده‌ایم و ‌هادی رفته است. آنهایی که داد می‌زدیم راهش ادامه دارد و آنهایی که می‌گفتیم بی‌خود کرد رفت و آنهایی که گفتیم مقصر خودش بود. همه ما محک خوردیم. و خودمان نتیجه را بهتر از هر کسی می‌دانیم.
این یک سال بر ما گذشت اما دو سال دیگر رضوانه باید برود مدرسه و بنویسد بابا آب داد.
سید علی فاطمی – دوست و همرزم شهید