لوموند دیپلماتیک در تبیین بیشتر این تحلیل نوشت: تظاهر رسانه‌های افراطی مانند فاکس‌نیوز به انصاف و تعادل خالی از ریشخند نیست. این ادعا موجب فراموشی این نکته می‌شود که چه کسی اشغالگر است. همچنین برای بیشتر روزنامه‌نگاران غربی، این امر ابزاری جهت حفاظت از خود در برابر تعصب مخاطبان یک خبر ناراحت‌کننده است که ادعا می‌کنند بلافاصله نقطه‌نظر مقابل آن را نیز باید مطرح کرد.  افزون بر این که چنین رفتاری در بحران‌های دیگر بین‌المللی، به عنوان نمونه بحران اوکراین دیده نمی‌شود. تعادل واقعی رنجور است. به خاطر این که بین تصویر کشتار شدید و خونین غزه و پرتاب راکت به یک پلاژ در تل‌آویو تفاوت زیادی وجود دارد.
لوموند با بیان اینکه براساس فضاسازی رسانه‌های گویا جنایت جنگی از هر دو سو صورت می‌گیرد، نوشت: به این ترتیب، باقی موضوع یعنی مطلب اساسی فراموش می‌شود؛ اشغال نظامی کرانه باختری، محاصره اقتصادی غزه، اشغال رشدیابنده اراضی. اما، به نظر می‌آید که تداوم خبری هرگز وقت کافی برای پرداختن به این جزئیات را ندارد. به عنوان مثال، چقدر از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان خبر می‌دانند که بین جنگ 6 روزه و جنگ عراق یعنی بین سال‌های 1967 و 2003، بیش از یک سوم قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، توسط یک دولت یعنی اسرائیل زیر پا نهاده شده و غالب این قطعنامه‌ها در مورد اشغال اراضی مناطق فلسطینی بوده است. می‌توان گفت که یک آتش‌بس ساده در غزه به مفهوم تداوم تجاوز شناخته شده به حقوق بین‌المللی است.
لوموند با سرزنش دولت فرانسه نوشت: برای یادآوری این امر نمی‌توان روی پاریس حساب کرد. پاریس از زمانی که در 9 ژوئیه گذشته بدون گفتن یک کلمه درباره قربانیان غیرنظامی فلسطینی اعلام کرده که این حق دولت تل‌آویو است که «برای حفاظت از خود در برابر تهدیدات همه اقدامات لازم را انجام دهد»، آقای فرانسوا اولاند دیگر در بند «تعادل» نیست. او به خرده تلگرافچی دست راستی‌های اسرائیل تبدیل شده است.