ابهاماتی که صحبت‌های داور جشنواره فجر آفرید!(اخبار ادبی و هنری)
یکی از داوران جشنواره فیلم فجر در برنامه‌ای بیان کرده است که بعضی فیلم‌ها به‌دلیل کیفی و بعضی فیلم‌ها به‌دلیل محتوایی وارد فهرست جشنواره نشدند. بنابراین سؤال این است که چگونه این فیلم‌های بی‌کیفیت قرار است اکران شوند؟
به گزارش سینماپرس، صحبت‌های نماینده داوران جشنواره فیلم فجر در رسانه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی نشان داده است که این دور از جشنواره فیلم فجر مانند بیشتر ادوار گذشته تلاش کرده است تا رضایت جمعی کارگردانان و فیلمسازان را در نظر بگیرد تا همه به نوعی از این جشنواره راضی باشند.
ساداتیان نیز در یکی از گفت‌وگوها اشاره کرده است که «بعضی فیلم‌ها به‌دلیل کیفی و بعضی فیلم‌ها به‌دلیل محتوایی وارد آن لیست نشد. بعضی فیلم‌های دیگر هم بود که هیچ‌کدام از آن دو مشکل را نداشت اما در اولویت‌بندی، امتیاز بالاتری کسب نکردند به همین دلیل آنها را وارد فهرست نکردیم.»
بعد از این گفت‌وگو این تهیه‌کننده سینمای ایران در برنامه‌ای دیگر اشاره می‌کند که به‌عنوان نمونه فیلم سیاه‌باز از نظر فیلمبرداری و فنی به نظر من قابلیت بالایی داشت که متأسفانه نظرم افاقه نکرد و امکان حضور در جشنواره فیلم فجر را پیدا نکرد.
در حقیقت این اشاره تهیه‌کننده سینمای ایران می‌گوید که از میان فیلم‌های راه‌نیافته به جشنواره فیلم فجر آثاری وجود داشته است که از نظر فنی شایستگی حضور در مسابقه را داشته است. حالا اینکه این فیلم‌ها نتوانستند وارد این دور از مسابقه سودای سیمرغ شوند را شاید باید در محتوای فیلم‌ها دانست. البته ساداتیان اشاره می‌کند که در اولویت‌بندی، برخی از فیلم‌ها شایستگی حضور را نداشتند اما از سوی دیگر فیلم‌های راه‌یافته‌ای که با اعلام قبلی حتما در یکی از بخش‌ها نامزد شده‌اند نیز بودند که یا تنها یک جایزه بردند یا تنها نامزد شدند. آیا فیلم‌های دیگر آن‌قدر از نظر امتیازبندی سطح پایین بوده‌اند و در این صورت چرا همان فیلم‌ها در سینمای ایران و در طول سال اکران می‌شوند؟
در همین روزها اخبار فیلم‌های اکرانی نوروز نشان می‌دهد که برخی از این فیلم‌ها که در ارزیابی فیلم‌های انتخابی جشنواره رد شده‌اند قرار است که اکران شوند. آیا امتیاز فنی آنان به حدی پایین بوده است که قابلیت حضور در جشنواره را نداشتند؟ پس چرا چنین فیلم بی‌کیفیتی باید اکران شود؟ اگر هم مشکل محتوایی دارد که بدون شک اکران این فیلم‌ها در سینما مردود است. این یک بام و دو هوایی سینمای ایران تا کی باید ادامه پیدا کند؟